Maurice Béjart: Malsamoj inter versioj

Membrecoj
Membrecoj	Akademio de Belartoj de Francio vd

Honorigoj
Honorigoj	Komandoro de la Artoj kaj la Leteroj • Grand Officer of the Order of the Crown • Granda Oficiro de la Ordeno de Princo Henriko • Premio Erasmo • Praemium Imperiale • Kiota Premio pri Arto kaj Filozofio • honorary citizen of Brussels • Deutscher Tanzpreis vd

**Maurice Béjart**
Maurice Béjart
Persona informo
	Maurice Béjart
Naskonomo	Maurice-Jean Berger
Naskiĝo	1-an de januaro 1927; en Marsejlo, Francio
Morto	22-an de novembro 2007 (80-jaraĝa); en Laŭzano, Vaŭdo, Svislando
Religio	Ŝijaismo vd
Lingvoj	franca vd
Ŝtataneco	Francio • Svislando vd
Alma mater	Paris Opera Ballet School vd
Familio
Patro	Gaston Berger vd
Gefratoj	Alain Béjart vd
Profesio
Alia nomo	Maurice Béjart vd
Okupo	dancisto • koreografo • scenaristo • baleta majstro • baleta dancisto • scenografo • kostumdezajnisto • lighting designer vd
Aktiva dum	1941–2007 vd
Honorigoj
Honorigoj	Komandoro de la Artoj kaj la Leteroj • Grand Officer of the Order of the Crown • Granda Oficiro de la Ordeno de Princo Henriko • Premio Erasmo • Praemium Imperiale • Kiota Premio pri Arto kaj Filozofio • honorary citizen of Brussels • Deutscher Tanzpreis vd
Membrecoj
Membrecoj	Akademio de Belartoj de Francio vd
En TTT	Oficiala retejo vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Browse history interactively

[kontrolita revizio]

← Iru al antaŭa ŝanĝo Iru al sekvanta ŝanĝo →

Enhavo forigita Enhavo aldonita

VidaVikiteksto

Enteksta

Kiel registrite je 08:17, 28 jun. 2022

Maurice BÉJART (franca prononco: [beʒaʁ]; 1a de januaro 1927 – 22a de novembro 2007) estis franca dancisto, koregrafo kaj opera direktoro kiu regis la Béjart Ballet Lausanne en Svisio. Li ricevis la svisan ŝtatanecon postmorte.

Biografio

Lia unua grava verko estis Symphonie pour un homme seul (1955), al kio sekvis invito de la Reĝa Teatro de la Monero de Bruselo por krei baleton por permanenta kompanio. Tiele aperis la koregrafio de La konsekro de la printempo (1956), lia majstroverko. Li estis ankaŭ aŭtoro de la koregrafio de preskaŭ 200 baletoj, plej parto el ili por sia propra kompanio.

Kiel sekvanto de orientaj kulturoj, li prezentis totalan teatron, en kiu kombiniĝas majestaj gestoj, la sensaciisma dezajno kaj foje eĉ parolaj partoj. En 1970 li fondis la Mudra Centre de Bruselo por disvastigi sian idearon.

Liaj kontraŭuloj atakis liajn troigitajn filozofiajn argumentojn kaj lian kavalirecan uzadon de la muziko. Li altiris la atenton de grandaj steluloj, kiel Rudolf Nurejev,^[1] Maja Pliseckaja, Paolo Bortoluzzi, Michaël Denard, Patrice Bart, Jorge Donn kaj Suzanne Farrell.

La baleto Béjart aktuale havas sidejon en Laŭzano. Lia lasta baleto estis kreita en 2007 kaj nomita "Le tour du monde en 80 minutes".

Ĉefaj baletoj

1955 : Symphonie pour un homme seul (Parizo)
1957 : Sonate à trois (Essen)
1958 : Orphée (Liège)
1959 : Le Sacre du printemps (Bruselo)
1960 : Boléro (Bruselo)
1961 : Les Quatre Fils Aymon (Bruselo)
1964 : IX^e Symphonie (Bruselo)
1966 : Roméo et Juliette (Bruselo)
1967 : Messe pour le temps présent (Avignon)
1968 : Bhakti (Avignon)
1971 : Chant du compagnon errant (Bruselo)
1972 : Nijinski, clown de Dieu (Bruselo)
1975 : Pli selon pli (Bruselo)
1976 : Heliogabale (Irano)
1976 : Isadora (Opero de Montekarlo)
1976 : Le Molière imaginaire (Parizo, Comédie-Française)
1975 : Notre Faust (Bruselo)
1977 : Petrouchka (Bruselo)
1980 : Eros Thanatos (Ateno)
1982 : Wien, Wien, nur du allein (Bruselo)
1983 : Messe pour le temps futur (Bruselo)
1985 : Le Concours (Parizo)
1986 : Arepo (Opero de Parizo)
1987 : Souvenir de Léningrad (Laŭzano)
1988 : Piaf (Tokio)
1989 : 1789… et nous (Parizo)
1990 : Ring um den Ring (Berlino)
1990 : Pyramide (Kairo)
1991 : La Mort subite (Recklinghausen, Germanio)
1991 : Tod in Wien (Vieno)
1992 : La Nuit (LaŭzanoLaŭzano)
1993 : Mr C… (Tokio)
1995 : À propos de Shéhérazade (Berlino)
1997 : Le Presbytère… (Bruselo)
1999 : La Route de la soie (Laŭzano)
2000 : Enfant-roi (Versajlo)
2001 : Lumière (Liono)
2001 : Tangos (Ĝenevo)
2001 : Manos (Laŭzano)
2002 : Mère Teresa et les enfants du monde
2003 : Ciao Federico, omaĝe al Fellini
2005 : L’Amour - La Danse
2006 : Zarathoustra
2007 : Le Tour du monde en 80 minutes

Notoj

↑ Maurice Béjart Rudolf Noureev et Paolo Bortoluzzi Alirita la 3an de marto 2019.

Bibliografio

De Maurice Béjart

Préface de Roger Garaudy, Danser sa vie, Paris, Éditions du Seuil, 1973 (ISBN 2020020246)
Toshirō Mayuzumi, Maurice Béjart, the Kabuki : the Tokyo Ballet, Tokyo, Japan, Shinshokan, 1986 (ISBN 4403020119).
Maurice Béjart kaj Gaston Berger, La mort subite, Paris, Libr. Séguier, 1991 (ISBN 2877361683).
Maurice Béjart, Béjart-theâtre : A-6-Roc, Paris, Editions Plume, 1992 (ISBN 2702121438)
Maurice Béjart, Un Instant dans la vie d'autrui : mémoires, Paris, Flammarion, 1979 (ISBN 2080642014).
Maurice Béjart, Lettres à un jeune danseur, Paris, Actes sud, 2001 (ISBN 2742732470)
Maurice Béjart, Le ballet des mots, Paris, Les Belles Lettres Archimbaud, 1994 (ISBN 2251440313)
Maurice Béjart, La vie de qui ?, Paris, Flammarion, 1996 (ISBN 2080664980)
Maurice Béjart et Michel Robert, Conversations avec Maurice Béjart, Bruxelles, Renaissance du Livre
Maurice Béjart et Michel Robert (entretiens avec), Ainsi danse Zarathoustra: entretiens, Arles (Bouches-du-Rhône, Actes Sud, 2006 (ISBN 2742761896)
Préface de Gilbert Serres, Grands portés de pas de deux, Meolans-Revel (Alpes-de-Haute-Provence, Ed. Désiris, 2007 (ISBN 2915418101)

Pri Maurice Béjart

Antoine Livio, Béjart, Lausanne, La Cité, (Éditions l'Age d'homme), 1969 (ISBN 282511894X).
Marie-Françoise Christout, Maurice Bejart, Paris, Chiron, coll. «La Recherche en danse», 1988 (ISBN 9782906204034)
Sylvie de Nussac kaj Pablo Reinoso, Béjart au travail, éditions Jean-Claude Lattès, 1984.
Marie-Françoise Christout, Maurice Bejart, Paris, Chiron, coll. «La Recherche en danse», 1988 (ISBN 9782906204034)
Carole Trévoux, Danser chez Béjart, ou, Dionysos, l'odyssée d'une création, Bruxelles, J.M. Collet, 1986 (lire en ligne [arkive])
Yvan Muriset kaj Jean-Pierre Pastori, Béjart, le tournant, Lausanne, Suisse, Favre, 1988 (ISBN 2828903206)
Colette Masson kaj Gérard Mannoni, Maurice Béjart, Paris, Editions Plume, 1991 (ISBN 2908034239)
Colette Masson kaj Gérard Mannoni, Maurice Béjart, Paris, Editions Plume/SNAB, 1995 (ISBN 2841100332)
Sylvie Jacq-Mioche, La danse, Paris, Hugo, 2007 (ISBN 2755601825)
Michel Robert, Béjart, une vie, Bruxelles, Editions Luc Pire, 2009
Michel Robert, Béjart si Dieu le veut, Bruxelles, Editions Racine, 2011
Ariane Dollfus, Béjart : Le démiurge, éditions Arthaud, 2017 (ISBN 978-2-08139-092-8)

Kategorio Maurice Béjart en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)

[1] Maurice Béjart Rudolf Noureev et Paolo Bortoluzzi Alirita la 3an de marto 2019.

[1]

Kiel registrite je 14:27, 22 nov. 2020 redakti 158.169.150.17 (diskuto) Neniu resumo de redakto ← Iru al antaŭa ŝanĝo		Kiel registrite je 08:17, 28 jun. 2022 redakti malfari Sj1mor (diskuto \| kontribuoj) Mempatrolatoj, Patrolantoj 127 638 redaktoj Neniu resumo de redakto Etikedo: Vida redakto Iru al sekvanta ŝanĝo →
Linio 1:		Linio 1:
	{{Informkesto ~~homo~~}}		{{Informkesto verkisto}}

	'''Maurice BÉJART''' (franca prononco: [beʒaʁ]; [[1a de januaro]] [[1927]] – [[22a de novembro]] [[2007]]) estis franca [[dancisto]], koregrafo kaj opera direktoro kiu regis la ''Béjart Ballet Lausanne'' en [[Svisio]]. Li ricevis la svisan ŝtatanecon postmorte.		'''Maurice BÉJART''' (franca prononco: [beʒaʁ]; [[1a de januaro]] [[1927]] – [[22a de novembro]] [[2007]]) estis franca [[dancisto]], koregrafo kaj opera direktoro kiu regis la ''Béjart Ballet Lausanne'' en [[Svisio]]. Li ricevis la svisan ŝtatanecon postmorte.