Majstrokantisto: Malsamoj inter versioj

El Vikipedio, la libera enciklopedio
[nekontrolita versio][nekontrolita versio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto
Thijs!bot (diskuto | kontribuoj)
e robot Adding: es:Meistersänger
Linio 9: Linio 9:
[[de:Meistersinger]]
[[de:Meistersinger]]
[[en:Meistersinger]]
[[en:Meistersinger]]
[[es:Meistersänger]]
[[fr:Maître chanteur]]
[[fr:Maître chanteur]]
[[ru:Мейстерзанг]]
[[ru:Мейстерзанг]]

Kiel registrite je 16:44, 28 jan. 2007

Hans Sachs estis la plej produktiva majstrokantisto kun 4.275 lidoj, 1800 diraĵoj, 108 dramoj kaj pluraj romanoj

Majstrokantisto (germane Meistersinger), precipe en urboj loksidanta, burĝa poeto kia ellernis metion. Majstrokantistoj vivis en la 15-a kaj 16-a jarcento. La antaŭkurantoj estis la vagantaj kantistoj de la 14-a jarcento kia nomumis sin majstroj. La unua majstrokanto-lernejo establis ĉirkaŭ 1310 en Majenco kun l’asistado de lastaj kortegaj amkantistoj. Sekvis pluraj lernejoj en suda Germanio kaj Prusio. La plej konata majstrokantisto estis la ŝuisto Hans Sachs de Nurenbergo, kia verkis multnombrajn dramojn, lidojn kaj verkojn en prozo. Aliaj famaj majstrokantistoj estis Hans Folz kaj Hans Rosensplüt.

La majstrokantistoj konsideris sin ol antagonistojn de kortegaj muzikistoj. Ili organizis sin discipline hierarĥia: Al plej malalta nivelo staris la kantisto (germ. Singer) kia estis nur sperta en la normoj de verkado. La poeto (germ. Dichter) verkis proprajn versojn je fremdaj melodioj. Ol majstron (germ. Meister) validis la kreintoj de novaj verkoj. L’artisma cenzuristo (germ. „Merker”) staris al la plej alta pozicio de ĉi tiu hierarĥia. Li kontrolis la plenumadon de la formaĵaj kriterioj, interalie la plenumadon de la majstrokantista strofo.

La majstrokantistoj sukcesis en renesanco. Ili postlasis multajn kantlibrojn, interalie la Lochamer-kantlibron de 15-a jarcento, unu kantlibro enhavata multaj popularaj poezioj kaj lidoj. Fine de 16-a jarcento elmodiĝis la majstrokanto, tamen la lasta lernejo persistis ol anakronismon ĝis 1770 en Nurenbergo.