Ringmuro
La ringmuro (ankaŭ nomata ĉefa muro aŭ ĉirkaŭmuro) estas defendmuro, kiu ĉirkaŭas la internon de burgo aŭ de similaj fortikaĵoj. Unuopa parto inter du turoj estas nomata kurtino.
Karakterizaĵoj[redakti | redakti fonton]
Ringmuro povas esti libera konstruparto aŭ ligita al aliaj konstruaĵoj.[1] Ĝi ne nur protektas pasive la internajn partojn de la burgo, sed havas preskaŭ ĉiam ankaŭ defendkoridorojn kun embrazuroj por aktive defendi la burgon.
Aliaj defendmuroj[redakti | redakti fonton]
Mantelmuro estas speciala tipo de ringmuro, kiu pro ĝia alteco similas al ŝildmuro (vidu sube).
Diference al ringmuro ŝildmuro nur ekzistas ĉe certaj lokoj, kiuj estas speciale endanĝeritaj. Ĝi estas konstruita speciale dika kaj alta (dikeco ĝis 5 m kaj alteco pli ol 30 m).
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ Otto Piper: Burgenkunde. Bauwesen und Geschichte der Burgen. Neue, verbesserte und erweiterte Auflage. R. Piperer u. a., München u. a. 1967, S. 319.
Literaturo[redakti | redakti fonton]
- Horst Wolfgang Böhme, Reinhard Friedrich, Barbara Schock-Werner (Eld.): Wörterbuch der Burgen, Schlösser und Festungen. Philipp Reclam jun. GmbH & Co., Stuttgart 2004, ISBN 3-15-010547-1., S. 184–186
- Friedrich-Wilhelm Krahe: Burgen des deutschen Mittelalters. Grundriss-Lexikon. Flechsig, Würzburg 2000, ISBN 3-88189-360-1, S. 19−20.
- Friedrich-Wilhelm Krahe: Burgen und Wohntürme des deutschen Mittelalters. Band 1. Thorbecke, Stuttgart 2002, ISBN 3-7995-0104-5, S. 25−26.