Tarashankar Bandyopadhyaya: Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
biografia artikoleto |
traduko de _ganadevata_ |
||
| Linio 3: | Linio 3: | ||
En siaj ĉ. 130 libroj, li esploris la temojn de konflikto inter la tradicio kaj la moderna epoko, la ŝanĝiĝantaj kamparaj kondiĉoj barataj dum la fruaj jardekoj de la 20a jarcento, konflikto inter hinduaj kaj islamanaj komunumoj, la milito, la malsatego, kaj la sociaj malegalecoj. Liaj verkoj iĝis kaj iĝas la bazo de pluraj filmoj kaj televidserioj: lia novelo “Ĝalsaghar” (La muziksalono, 1932), ekzemple, estis la bazo de filmo (1958) de la sama titolo de [[Satyajit_RAY|Satyajit RAY]] [satjaĝit re]]. |
En siaj ĉ. 130 libroj, li esploris la temojn de konflikto inter la tradicio kaj la moderna epoko, la ŝanĝiĝantaj kamparaj kondiĉoj barataj dum la fruaj jardekoj de la 20a jarcento, konflikto inter hinduaj kaj islamanaj komunumoj, la milito, la malsatego, kaj la sociaj malegalecoj. Liaj verkoj iĝis kaj iĝas la bazo de pluraj filmoj kaj televidserioj: lia novelo “Ĝalsaghar” (La muziksalono, 1932), ekzemple, estis la bazo de filmo (1958) de la sama titolo de [[Satyajit_RAY|Satyajit RAY]] [satjaĝit re]]. |
||
Pro sia romano <i>Ganadevata</i> (La |
Pro sia romano <i>Ganadevata</i> (La vocho de la popolodio, 1942) li gajnis en 1966 la premion [[Gjanpith]], la plej prestiĝa belarta premio de la barata registaro. Li verkis sekvaĵon, <i>Panĉagram</i> (Kvin vilaĝoj, 1943). Krom tiuj du konataj romanoj, en 1952 li verkis la romanon <i>Arogja Niketan</i> (La kuracejo, 1952) pro kiu li gajnis en 1955 belartan premion starigita memore de [[Rabindranath_TAGORE|Rabindranath Tagore]]. |
||
===Eksteraj ligoj=== |
===Eksteraj ligoj=== |
||
Kiel registrite je 14:32, 12 jan. 2005
Tarashankar BANDYOPADHYAYA [taraŝankar bandjopadhjaja] (n. 23 jul 1898, Labpur, Birbhum, Okcident-Bengalo, Barato; m. 14 sep 1971, Kolkato, Okcident-Bengalo) estis ĉefe romanisto kaj novelisto en la bengala lingvo.
En siaj ĉ. 130 libroj, li esploris la temojn de konflikto inter la tradicio kaj la moderna epoko, la ŝanĝiĝantaj kamparaj kondiĉoj barataj dum la fruaj jardekoj de la 20a jarcento, konflikto inter hinduaj kaj islamanaj komunumoj, la milito, la malsatego, kaj la sociaj malegalecoj. Liaj verkoj iĝis kaj iĝas la bazo de pluraj filmoj kaj televidserioj: lia novelo “Ĝalsaghar” (La muziksalono, 1932), ekzemple, estis la bazo de filmo (1958) de la sama titolo de Satyajit RAY [satjaĝit re]].
Pro sia romano Ganadevata (La vocho de la popolodio, 1942) li gajnis en 1966 la premion Gjanpith, la plej prestiĝa belarta premio de la barata registaro. Li verkis sekvaĵon, Panĉagram (Kvin vilaĝoj, 1943). Krom tiuj du konataj romanoj, en 1952 li verkis la romanon Arogja Niketan (La kuracejo, 1952) pro kiu li gajnis en 1955 belartan premion starigita memore de Rabindranath Tagore.
Eksteraj ligoj
- http://banglapedia.search.com.bd/HT/B_0109.HTM anglalingva biografieto