Substantivo

Vortospecoj
substantivoj adjektivoj pronomoj numeraloj verboj adverboj prepozicioj konjunkcioj subjunkcioj partikuloj interjekcioj onomatopeoj nomo komunaj nomoj propraj nomoj

Substantivo estas klaso de vortoj pli-malpli komuna al ĉiuj lingvoj (malkiel verboj, adjektivoj, adverboj ktp, kiuj ne distingiĝas same en ĉiuj lingvoj). En Esperanto, ili finiĝas per -o kaj eventuale plus "-j" kaj/aŭ "-n" por indiki nombron kaj kazon. Pro tio ili nomiĝas ankaŭ "o-vortoj", sed tiu termino validas nur por substantivoj en Esperanto.

La substantivoj ne fleksias laŭ nombro kaj kazo en ĉiuj lingvoj; en kelkaj ili fleksias ankaŭ aŭ anstataŭe laŭ aliaj kategorioj, ekzemple difiniteco, kaj en aliaj lingvoj ili tute ne fleksias.

Certaj konsideras pronomojn kiel subaron de substantivoj.

Substantivojn oni povas dividi plurmaniere:

• propraj nomoj - Nomoj de specifaj, unuopaj uloj, lokoj, aĵoj, ideoj, ktp.; Johano, Britio, Volapuko, ktp.
• komunaj substantivoj - Nomoj de kategorioj de uloj, lokoj, aĵoj, ideoj, ktp.; virino, valo, varo, virto, ktp.

aŭ,

• kalkuleblaj - tiuj, kiuj povas akcepti la finaĵon -j kaj adjektivojn kiel "pluraj" aŭ "multaj": ekz. "homoj", "hundoj", "ideoj"
• nekalkuleblaj - tiuj, kiuj ordinare ne akceptas la finaĵon -j; por multeco oni uzas ekz. "iom da" aŭ "multe da": ekz. "akvo", "rizo"

Vidu ankaŭ

• Genro
• Gramatika nombro
• Gramatika kazo
• Difiniteco