Stylus phantasticus

La Stylus phantasticus (ankaŭ: sylus fantasticus aŭ fantazia stilo) estas stilo en la ĉambro- kaj orgenmuziko, kiu atingis sian kulminon en la Nordgermana Orgenskolo de la 17-a jarcento.

Pecoj komonita laŭ la stylus phantasticus distingas per dramece aperanta ludado devena de la improviza praktiko, je kiu mallongaj, diferencegaj kaj parte disonncaj alineoj estas ligitaj je neordinara maniero. En la sonatoj de Giovanni Pandolfis kaj Dietrich Buxtehude la S. P. atingas kulmino pro la uzado de Ostinato-Strukturen, pri kiu la soloinstrumentoj (analoge al la hodiaŭa improviza praktiko de la ĵazo) evoluigas kompleksajn kontrapunktojn.

Pioniroj de ĉi tiu stilo estis Girolamo Frescobaldi (1583–1643), Giovanni Pandolfi (ĉ. 1620-1669) kaj Johann Jakob Froberger (1616–1667).

Fonto

• Gilles Cantagrel (Hrsg.): Guide de la musique d’orgue. Éditions Fayard, Parizo 1991, ISBN 2-213-02772-2