Glisparaŝuto

Glisparaŝuto estas speco de paraŝuto uzata por glisparaŝutado. Glisparaŝuto estas senmotora kaj konsistas el flugilo (aŭ velo aŭ ĉapo) farita el ŝtofo, kiu estas ligita per ŝnuroj al zonaĵo.

Land-based practice: Catching a wind.

Parafoil fully up in land-based practice.

Teknikaj detaloj

Flugilo

La glisparaŝuto estas speco de flugilo farita el tre malpeza kaj nepenetrebla ŝtofo, t. e., nek la akvo nek la aero povas trairi la ŝtofon (Porcher Sport & Gelvenor). La flugilo estas kudrita en formo de ĉeloj. La flugiloj povas havi de 24 ĝis 58 ĉelojn. En la antaŭa flanko de la flugilo estas aer-enirojn. Kiam la piloto kuras kontraŭ la vento, la aero batas kontraŭ la antaŭa flanko de la ekipo kaj eniras en la flugilon. La aero povas eniri en la ŝtofajn ĉelojn sed ne povas eliri. La aer-premo igas la ŝtofon akiri la formon de flugilo. Malsimile al la paraŝuto, la pilotoj ne bezonas salti el aviadilo, sed el montaro.

La piloto pendas el la ŝtofa flugilo per linioj farita el speciala necedema materialo. Tiuj ĉi linioj povas rezisti multajn kilogramojn (Dyneema, Kevlar/Aramid). La linioj kunligas la flugilon al la rimenoj. La rimenoj estas ankaŭ farita el tre necedema materialo kaj estas uzata por kunligi la liniojn al la ŝtofa seĝo.

Kunligante la rimenojn al la linioj kaj ŝtofa seĝo estas aluminia kaj ŝtala konektiloj.

La piloto estas konektita al specialan seĝon en kion la krizon paraŝuton estas enmetita. Faritaj el speciala spongo, modernaj seĝoj havas specialajn sistemojn por la protektado de la spino (vertebraro).

Glisparaŝuto estas tre malpeza. Ĝi pezas entute 12-18 kg-ojn kaj povas flugi de 20–65 km/h-oj. (tiu estas la minimuma (stall speed) kaj maximuma (max speed) rapideco.