Solresolo: Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Roberto (diskuto | kontribuoj) |
Roberto (diskuto | kontribuoj) |
||
| Linio 39: | Linio 39: | ||
*[[dativo]]: Fa; |
*[[dativo]]: Fa; |
||
*[[genitivo]]/[[ablativo]]: Lasi. |
*[[genitivo]]/[[ablativo]]: Lasi. |
||
La [[adjektivo]] kaj la [[verbo]] estas neŝanĝebla. |
|||
Nombroj (1-10): redodo, remimi, refafa, resolsol, relala, resisi, mimido, mimire, mimifa, mimisol. |
Nombroj (1-10): redodo, remimi, refafa, resolsol, relala, resisi, mimido, mimire, mimifa, mimisol. |
||
Kiel registrite je 13:14, 24 jan. 2008
Lingvo > Planlingvoj > Solresol
Nomo: Solresol
Parolantoj: ?
Origino: verkita de Jean François Sudre je la 19-a jarcento
Skribo: muzikaj tonoj
Historio
Solresol /sore'sol/ estas apriora artefarita helplingvo verkita de Jean François Sudre (1787-1864). Li komencis prilabori ĝin je 1817. Ĝi havis siatempe iom da sukceso, Napoleono la 3-a iomete interesiĝis pri Solresol kaj, laŭdire, stipendiis Sudre, ankaŭ (Victor Hugo, Alphonse de Lamartine, kaj aliaj interesiĝis pri ĝi, sed estis rapide forgesita pro la sukceso de aliaj lingvoj : Volapük kaj poste Esperanto. Solresolo estas grava al historio de planitaj lingvoj de multaj vidpunktoj: ĝi estis la unua artefarita lingvo kies projekto estis serioze atentata de publiko, ĝi estis pionira en ideo pri modernaj interlingvoj kaj, fine, estis la unua interlingvo kiu havis parolantojn.
Priskribo
Solresol uzas alfabeton el sep simboloj, nome la sep tonoj de la baza solfeĝo, de kiuj venas ankaŭ la (parola) nomo de la lingvo (Sol-Re-Sol). Per la solfeĝaj tonoj eblas zumi aŭ fajfi la lingvon aŭ ludi ĝin per muzika instrumento; uzante la latinliterajn nomojn (Do, Re, Mi, Fa, Sol, La, Si) eblas skribi la lingvon. Oni rajtas mallongigi forlasante la lastan literon (Solresol → Sorso).
Solresol estas arbitrara lingvo : la vortoj estas konstruitaj a priori, sed sen rigida logika pripenso. La simplaj vortoj havas 3 notojn; la kunmetitaj estas dividitaj inter kategorioj per prefikso: DO por homoj kaj rilataj aferoj, RE por la domo, MI por agoj ktp. Ekzemple :
- Rdfs : vestaĵoj > Rdrf : ĉemizo;
- Drd: tempo > Drm: tago > Drf: semajno > Drs: monato > Drl: jaro > Drs: jarcento;
Oni inversigas la literojn por konstrui la malon de vorto : fs signifas multe, sf malmulte.
Aliaj ekzemploj:
- Dms= dio/Smd= diablo
La ina formo de substantivoj, oni faras per la longigo de lasta vokalo de la vorto: sisol (sinjoro) > siso:l (sinjorino). La pluralon oni markas per la dubligo de la unua konsonanto de lasta silabo: dofa (li) > doffa (ili maskla). Tio tre malfaciligas la prononcon kaj komprenon.
La artikolo "la" estas deklinata:
- nominativo/akuzativo: La;
- dativo: Fa;
- genitivo/ablativo: Lasi.
La adjektivo kaj la verbo estas neŝanĝebla.
Nombroj (1-10): redodo, remimi, refafa, resolsol, relala, resisi, mimido, mimire, mimifa, mimisol.
Eksteraj Ligiloj
Bibliografio
Rapports sur la langue musicale : inventée par M. F. Sudre, approuvée par l'Institut royal de France et opinion de la presse française, belge et anglaise sur les différentes applications de cette science.
[Paris] : Impr. de Ve Dondey-Dupré, [1836?]
72 p. ; 23 cm
Vidu ankaŭ jenon: