Jino kaj Jango: Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Roberto (diskuto | kontribuoj) eNeniu resumo de redakto |
|||
| Linio 1: | Linio 1: | ||
[[Dosiero:Yin and Yang.svg|thumb|Tajĝituo]] |
[[Dosiero:Yin and Yang.svg|thumb|Tajĝituo]] |
||
'''Jino''' kaj '''jango''' (ankaŭ '''Jino-Jango''') estas malnovega ĉina koncepto el la [[Daoismo]] por du samtempe komplementaj kaj kontraŭaj povoj kiuj konstante ŝanĝiĝas. 'Jino' (ĉina por "luno" aŭ la principo de mallumo) reprezentus la inan, la teron, la negativan, pasivan kaj kontraktas. 'Jango' (ĉina por "suno" - aŭ la principo hela) reprezentus la viran, la ĉielon, la energion, la pozitivon, la dinamikan, la varmecon, kiu produktas, movigas kaj ekspansias. Kune jino kaj jango formas la |
'''Jino''' kaj '''jango''' (ankaŭ '''Jino-Jango''') estas malnovega ĉina [[koncepto]] el la [[Daoismo]] por du samtempe komplementaj kaj kontraŭaj povoj kiuj konstante ŝanĝiĝas. '[[Jino]]' (ĉina por "luno" aŭ la principo de mallumo) reprezentus la inan, la teron, la negativan, pasivan kaj kontraktas. '[[Jango]]' (ĉina por "suno" - aŭ la principo hela) reprezentus la viran, la ĉielon, la energion, la pozitivon, la dinamikan, la varmecon, kiu produktas, movigas kaj ekspansias. Kune jino kaj jango formas la [[vivenergio]]n [[Chi]], kiu trakuras la korpon pere de [[meridiano]]j ([[energilinio]]j). Kiam jino kaj jango estas en [[harmonio]] oni estas sana. |
||
==Historio== |
==Historio== |
||
La ekzakta origino de Jino kaj Jango estas malklara, ĉar estas koncepto kiu ekzistas jam plurajn milojn da jaroj. La principon oni nomas unuafoje en la libro [[I Ching]], kiu datas de proksimume 700 ĝis 1000 jaroj antaŭ |
La ekzakta origino de Jino kaj Jango estas malklara, ĉar estas koncepto kiu ekzistas jam plurajn milojn da jaroj. La principon oni nomas unuafoje en la libro [[I Ching]], kiu datas de proksimume 700 ĝis 1000 jaroj antaŭ Kristo. Oni supozas ke, por provi kompreni la vivon, finfine oni prenis la movojn de la naturo kiel elirpunkto. |
||
==Tajĝituo== |
==Tajĝituo== |
||
La '''Tajĝituo''' aŭ '''Tajĝia Figuro''' (tradicia: 太極圖; simpligita: 太极图; pinyin: Taìjí tú; Wade-Giles: T'ai4 chi2 t'u2; Esperante, 'figuro de la plej bona plejbono') reprezentas jinon kaj jangon. |
La '''[[Tajĝituo]]''' aŭ '''Tajĝia Figuro''' (tradicia: 太極圖; simpligita: 太极图; pinyin: Taìjí tú; Wade-Giles: T'ai4 chi2 t'u2; Esperante, 'figuro de la plej bona plejbono') reprezentas jinon kaj jangon. |
||
== Unikodo == |
== Unikodo == |
||
Kiel registrite je 13:09, 22 okt. 2008
Jino kaj jango (ankaŭ Jino-Jango) estas malnovega ĉina koncepto el la Daoismo por du samtempe komplementaj kaj kontraŭaj povoj kiuj konstante ŝanĝiĝas. 'Jino' (ĉina por "luno" aŭ la principo de mallumo) reprezentus la inan, la teron, la negativan, pasivan kaj kontraktas. 'Jango' (ĉina por "suno" - aŭ la principo hela) reprezentus la viran, la ĉielon, la energion, la pozitivon, la dinamikan, la varmecon, kiu produktas, movigas kaj ekspansias. Kune jino kaj jango formas la vivenergion Chi, kiu trakuras la korpon pere de meridianoj (energilinioj). Kiam jino kaj jango estas en harmonio oni estas sana.
Historio
La ekzakta origino de Jino kaj Jango estas malklara, ĉar estas koncepto kiu ekzistas jam plurajn milojn da jaroj. La principon oni nomas unuafoje en la libro I Ching, kiu datas de proksimume 700 ĝis 1000 jaroj antaŭ Kristo. Oni supozas ke, por provi kompreni la vivon, finfine oni prenis la movojn de la naturo kiel elirpunkto.
Tajĝituo
La Tajĝituo aŭ Tajĝia Figuro (tradicia: 太極圖; simpligita: 太极图; pinyin: Taìjí tú; Wade-Giles: T'ai4 chi2 t'u2; Esperante, 'figuro de la plej bona plejbono') reprezentas jinon kaj jangon.
Unikodo
En Unikodo oni skribas la jino-jangosimbolon tiel ĉi: U+262F (☯).