Mehmed Emen (Ali paŝao): Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [kontrolita revizio] |
e robot Modifying: ru:Мехмед Эмин Аали-паша |
Moldur (diskuto | kontribuoj) poluroj |
||
| Linio 1: | Linio 1: | ||
| ⚫ | '''Mehmed Emin Ali paŝao''' (n. 5-an de marto 1815 [[Konstantinopolo]], [[Osmana Imperio]] – m. 7-an de septembro 1871, samloke), osmana grand[[veziro]] (ĉefministro), konata pro sia okcidentamika reformpolitiko. Li estis gvidanta persono kun paŝao Mustafa Reŝid kaj paŝao Fuad en la t.n. [[Tanzimat-epoko]] (1839–70). |
||
[[Historio]] > [[Turkio]] |
|||
---- |
|||
| ⚫ | Mehmed Emin Ali paŝao (n. 5-an de marto 1815 [[Konstantinopolo]], [[Osmana Imperio]] – m. 7-an de septembro 1871, |
||
Li |
Li estis filo de vendej-posedanto, kiu jam fruaĝe ekservis la registaron. Li havis nenian instruadon, sed lernis la francan kaj akompanis en 1836 diplomatan komisionon al Vieno. Lia diplomata kariera pinto estis, kiam oni nomumis lin en 1841 ambasadoro en Londono. Post kiam li revenis al la Osmana imperio, li iĝis [[eksterafera ministro]] sub gvido de paŝao Mustafa Resid kaj partoprenis en la [[Viena kongreso|viena]] (1855) kaj parizaj (1856) kongresoj. Li servis kiel grandveziro en 1852, 1855–56, 1858–59, 1861 kaj 1867–71. |
||
Ali paŝao preferis la pacajn solvojn (Serbio, Moldvo) kaj donis limigitan aŭtonomion en 1868 por Kreto. Li instigis la amikajn rilatojn al Francio kaj Britio sub regado de [[Abd-ul- |
Ali paŝao preferis la pacajn solvojn (Serbio, Moldvo) kaj donis limigitan aŭtonomion en 1868 por Kreto. Li instigis la amikajn rilatojn al Francio kaj Britio sub regado de [[Abd-ul-Meĝid|Abd-ul-Meĝid la 1-a]] kaj [[Abd-ul-Aziz|Abd-ul-Aziz la 1-a]]. |
||
{{Vivtempo|1815|1871|Mehmed Emen}} |
|||
| ⚫ | |||
[[Kategorio:Otomana Imperio]] |
|||
| ⚫ | |||
[[de:Mehmed Emin Ali Pascha]] |
[[de:Mehmed Emin Ali Pascha]] |
||
Kiel registrite je 20:18, 1 dec. 2008
Mehmed Emin Ali paŝao (n. 5-an de marto 1815 Konstantinopolo, Osmana Imperio – m. 7-an de septembro 1871, samloke), osmana grandveziro (ĉefministro), konata pro sia okcidentamika reformpolitiko. Li estis gvidanta persono kun paŝao Mustafa Reŝid kaj paŝao Fuad en la t.n. Tanzimat-epoko (1839–70).
Li estis filo de vendej-posedanto, kiu jam fruaĝe ekservis la registaron. Li havis nenian instruadon, sed lernis la francan kaj akompanis en 1836 diplomatan komisionon al Vieno. Lia diplomata kariera pinto estis, kiam oni nomumis lin en 1841 ambasadoro en Londono. Post kiam li revenis al la Osmana imperio, li iĝis eksterafera ministro sub gvido de paŝao Mustafa Resid kaj partoprenis en la viena (1855) kaj parizaj (1856) kongresoj. Li servis kiel grandveziro en 1852, 1855–56, 1858–59, 1861 kaj 1867–71.
Ali paŝao preferis la pacajn solvojn (Serbio, Moldvo) kaj donis limigitan aŭtonomion en 1868 por Kreto. Li instigis la amikajn rilatojn al Francio kaj Britio sub regado de Abd-ul-Meĝid la 1-a kaj Abd-ul-Aziz la 1-a.