Minimuma salajro

Minimuma salajro estas tiu plej malgranda minumuma salajro je difinita tempo (plej ofte je monato; sed en Usono, Britio je horo). Ĝi estiĝas per ŝtata decido, leĝa enkonduko aŭ kolektiva interkonsento en laborejo.

La moderna minimuma salajro aperis en Aŭstralio kaj Nov-Zelando fine de la 19-a jarcento. La sekvan paŝojn faris Grand-Britio, kiam en kelkaj profesioj kaj industriaj branĉcoj antaŭskribis (1909) establon de interesreprezenta komitato (en Bruitio ĝis nun ne ekzistas ĝenerala minimuma salajro). La unuan leĝon pri la minimuma salajro (nur pri virinoj) en Usono enkondukis en 1912 la federacia ŝtato Massachusetts. La ĝenerala enkonduko okazis en 1938 kun tiam 0,25 USD/horo.

Celo de la leĝoj estis la mallongigo de la laborhoro kaj kresko de la salajro. La minimuma salajro aperas en plimulto de la demokratiaj landoj kaj ties sumo dependas pro politikaj, ekonomiaj decidoj, sed plej ofte iom ligita al la ekzista minimumo.

ŝtato	laŭleĝe antaŭskribita minimuma salajro je monato en eŭro (stato: 01/2005) Fonto: Eurostat (dokumento)
Luksemburgio	1.467
Nederlando	1.265
Belgio	1.210
Britio	1.197
Francio	1.197
Irlando	1.183
Grekio	668
Usono	666
Hispanio	599
Malto	557
Slovenio	490
Portugalio	437
Turkio	240
Ĉeĥio	235
Hungario	232
Pollando	205
Estonio	172
Slovakio	167
Litovio	145
Brazilo	134,61
Latvio	116
Bulgario	77
Rumanio	72
Rusio	ĉ. 10 (300 rubloj)
Svedio, Danio	branĉoreguloj
Aŭstrio	tra sociala partnero
Germanio	(laŭ interkonsento)
Svislando	(laŭ interkonsento)