Teodoro de Tarso: Malsamoj inter versioj

El Vikipedio, la libera enciklopedio
[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
RG72 (diskuto | kontribuoj)
eNeniu resumo de redakto
Neniu resumo de redakto
Linio 1: Linio 1:
'''Teodoro de Tarso''' (n. [[602]], m. la [[19-an de septembro]] [[690]]) estis ĉefepiskopo de [[Canterbury]], [[Anglio]] kiu iniciis gravajn reformojn de la [[anglosaksoj|anglosaksa]] eklezio. Li estis venerata kiel sanktulo.
'''Teodoro de Tarso''' (n. [[602]], m. la [[19-an de septembro]] [[690]]) estis ĉefepiskopo de [[Canterbury]], [[Anglio]], kiu iniciatis gravajn reformojn de la [[anglosaksoj|anglosaksa]] eklezio. Li estis venerata kiel sanktulo.


==Frua vivo==
==Frua vivo==
Linio 7: Linio 7:
En 664 la reĝoj de [[Northumbria]] kaj [[Kent]] nomumis Wighard ĉefepiskopo de Canterbury; li iris al Romo por ke la [[papo]] konfirmu la enposteniĝon, sed mortis antaŭ tio povis okazi. Tio donis al la papo la oportunon selekti sekvanton, kaj li nomumis Teodoro pro rekomendo de [[Adriano de Canterbury]], kiu poste iĝis abato de [[Abatejo Sankta Aŭgusteno (Canterbury)]]. Teodoro estis konsekrata ĉe Romo la 26-an de marto 668, kaj vojaĝis al Anglio kune kun Adriano: ili alteriĝis la 27-an de majo 669.
En 664 la reĝoj de [[Northumbria]] kaj [[Kent]] nomumis Wighard ĉefepiskopo de Canterbury; li iris al Romo por ke la [[papo]] konfirmu la enposteniĝon, sed mortis antaŭ tio povis okazi. Tio donis al la papo la oportunon selekti sekvanton, kaj li nomumis Teodoro pro rekomendo de [[Adriano de Canterbury]], kiu poste iĝis abato de [[Abatejo Sankta Aŭgusteno (Canterbury)]]. Teodoro estis konsekrata ĉe Romo la 26-an de marto 668, kaj vojaĝis al Anglio kune kun Adriano: ili alteriĝis la 27-an de majo 669.


Teodoro ekzamenis ekleziajn aferojn en Anglio. Li nomumis episkopojn por vakaj diocezoj kaj en 673 okazigis sinodon ĉe [[Hertford]] kie oni pridiskutis la celebron de pasko, la rajtojn de episkopoj, la problemon de monaĥoj kie vagadis de monahexjo al monahexejo, la regulojn pri parenceco kaj edziĝo, kaj aliajn aferojn. Li proponis dividi la diocezon de [[Jorko]] en plurajn diocezojn, kaj tio estigis disputon kun Sankta [[Wilfrid (Jorko)|Wilfrid]], episkopo de Jorko, kiu akre defendis siajn rajtojn. La disputo daŭris ĝis 686 aŭ 687. Pluaj sinodoj okazis ĉirkaŭ 679 kaj en 684.
Teodoro ekzamenis ekleziajn aferojn en Anglio. Li nomumis episkopojn por vakaj diocezoj kaj en 673 okazigis sinodon ĉe [[Hertford]] kie oni pridiskutis la celebron de pasko, la rajtojn de episkopoj, la problemon de monaĥoj kie vagadis de monaĥejo al monaĥejo, la regulojn pri parenceco kaj edziĝo, kaj aliajn aferojn. Li proponis dividi la diocezon de [[Jorko]] en plurajn diocezojn, kaj tio estigis disputon kun Sankta [[Wilfrid (Jorko)|Wilfrid]], episkopo de Jorko, kiu akre defendis siajn rajtojn. La disputo daŭris ĝis 686 aŭ 687. Pluaj sinodoj okazis ĉirkaŭ 679 kaj en 684.


En 679 [[Aelfwine]], reĝo de [[Deira]], mortis dum batalo inter [[Northumbria]] kaj [[Mercia]]: per la interveno de Teodoro, sekvis pacakordo per kiu [[Aethelred la 1-a (Mercia)|Aethlred la 1-a]], reĝo de Mercia, pagis la kutiman monpunon pro la morto de Aelfwine (sed gajnis [[Lindsey]]).
En 679 [[Aelfwine]], reĝo de [[Deira]], mortis dum batalo inter [[Northumbria]] kaj [[Mercia]]: per la interveno de Teodoro, sekvis pacakordo per kiu [[Aethelred la 1-a (Mercia)|Aethlred la 1-a]], reĝo de Mercia, pagis la kutiman monpunon pro la morto de Aelfwine (sed gajnis [[Lindsey]]).

Kiel registrite je 08:50, 22 jun. 2009

Teodoro de Tarso (n. 602, m. la 19-an de septembro 690) estis ĉefepiskopo de Canterbury, Anglio, kiu iniciatis gravajn reformojn de la anglosaksa eklezio. Li estis venerata kiel sanktulo.

Frua vivo

Teodoro naskiĝis en Tarsus, Kilikio dum epoko kiam okazis katastrofa militado inter la Bizanca imperio kaj Persio, kiu kaptis Tarsus kiam Teodoro havis 11 aŭ 12 jarojn. Teodoro poste studis ĉe Konstantinopolo antaŭ ol iri al Romo, kie li vivis en monaĥejo de grekaj monaĥoj.

Ĉefepiskopo de Canterbury

En 664 la reĝoj de Northumbria kaj Kent nomumis Wighard ĉefepiskopo de Canterbury; li iris al Romo por ke la papo konfirmu la enposteniĝon, sed mortis antaŭ tio povis okazi. Tio donis al la papo la oportunon selekti sekvanton, kaj li nomumis Teodoro pro rekomendo de Adriano de Canterbury, kiu poste iĝis abato de Abatejo Sankta Aŭgusteno (Canterbury). Teodoro estis konsekrata ĉe Romo la 26-an de marto 668, kaj vojaĝis al Anglio kune kun Adriano: ili alteriĝis la 27-an de majo 669.

Teodoro ekzamenis ekleziajn aferojn en Anglio. Li nomumis episkopojn por vakaj diocezoj kaj en 673 okazigis sinodon ĉe Hertford kie oni pridiskutis la celebron de pasko, la rajtojn de episkopoj, la problemon de monaĥoj kie vagadis de monaĥejo al monaĥejo, la regulojn pri parenceco kaj edziĝo, kaj aliajn aferojn. Li proponis dividi la diocezon de Jorko en plurajn diocezojn, kaj tio estigis disputon kun Sankta Wilfrid, episkopo de Jorko, kiu akre defendis siajn rajtojn. La disputo daŭris ĝis 686 aŭ 687. Pluaj sinodoj okazis ĉirkaŭ 679 kaj en 684.

En 679 Aelfwine, reĝo de Deira, mortis dum batalo inter Northumbria kaj Mercia: per la interveno de Teodoro, sekvis pacakordo per kiu Aethlred la 1-a, reĝo de Mercia, pagis la kutiman monpunon pro la morto de Aelfwine (sed gajnis Lindsey).

Teodoro kaj Adriano de Canterbury fondis lernejon ĉe Canterbury kiu altiris multajn studentojn. Teodoro mem instruis tie. Lastatempe oni eltrovis libron de notoj fare de studentoj pri la komentarioj de Teodoro rilate la biblion.

Li mortis en 690 kaj entombiĝis en Abatejo Sankta Aŭgusteno (Canterbury).