Émile Peltier: Malsamoj inter versioj

El Vikipedio, la libera enciklopedio
[nekontrolita versio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
eNeniu resumo de redakto
+ int. lig.
Linio 1: Linio 1:
[[Image:Peltier.jpg|200px|thumbnail|Emile Peltier]]
[[Image:Peltier.jpg|200px|thumbnail|Emile Peltier]]
''' Emile PELTIER''' (peltje), naskiĝis la [[17-an de septembro]] [[1870]] en [[Villandry]] (apud [[Tours]]), [[Francio]], mortis la [[17-an de februaro]] [[1909]], estis franca katolika pastro kaj pioniro de la [[katolika Esperanto-movado]].


==Vivo==
[[Enciklopedio de Esperanto - P|EdE-P]]
Peltier unue estis instruisto ("profesoro") de [[angla lingvo]]; poste pro malbonfarto, malgraŭ sia spirita valoro, li restis dum preskaŭ la tuta vivo pastro de malgrava paroĥo [[Sainte-Radegonde]] (apud Tours).


==Esperanta agado==
''' Emile PELTIER''' (peltje), naskiĝis la 17-an de septembro [[1870]] en [[Villandry]] (apud [[Tours]]), Francio, mortis la 17-an de februaro 1909, estis franca katolika pastro kaj pioniro de la [[katolika Esperanto-movado]].
Peltier estis pioniro de Esperanto ĉe la [[katoliko]]j. Li esperantiĝis en [[1901]]. Senlace li laboris por konvinki la katolikojn, ke ili uzu tiun armilon por defendi sian religion.


Jam en 1903 aperis, sub la nomo de societo „[[Espero Katolika]]“, Esperant-lingva aldono al ''L' Aube'', franca revueto. Tiu societo ricevis aprobon de la ĉefepiskopo [[René François]]. En oktobro [[1903]], ''Espero Katolika'' fariĝis okpaĝa gazeto. En [[1905]], dum la unua [[Universala Kongreso]] en [[Bulonjo ĉe Maro]], Peltier diris la unuan Esperantistan [[meso]]n, sed ne povis prediki en Esperanto, pro malpermeso de la tiea [[episkopo]]. Tamen, ne ĉesiginte sian klopodon, li ricevis dum la [[2-a UK|dua kongreso]] en [[Ĝenevo]] en 1906, pere de Monsinjoro Giambene, leteron el [[Romo]], esprimantan „Papan Plaĉon“, kaj komunikantan „Lian Apostolan Benon“. Tuj sekvis permeso por prediko, kiu okazis la [[2-an de septembro]] [[1906]] en la preĝejo ''S. François''. La granda intereso, kiun havis por Esperanto [[Pio la 10-a]], estis plej grava kuraĝigo kaj naskis pionirojn por la Katolika Esperanta movado.
Peltier unue estis instruisto ("profesoro") de angla lingvo; poste pro malbonfarto, malgraŭ sia spirita valoro, li restis dum preskaŭ la tuta vivo pastro de malgrava paroĥo [[Sainte-Radegonde]] (apud Tours). Li estas pioniro de Esperanto ĉe la [[katoliko]]j. Li esperantiĝis en [[1901]]. Senlace li laboris por konvinki la katolikojn, ke ili uzu tiun armilon por defendi sian religion.


==Verkoj==
Jam en 1903 aperis, sub la nomo de societo „[[Espero Katolika]]“, Esperant-lingva aldono al ''L' Aube'', franca revueto. Tiu societo ricevis aprobon de la ĉefepiskopo [[René François]]. En oktobro [[1903]], ''Espero Katolika'' fariĝis okpaĝa gazeto. En [[1905]], dum la unua [[Universala Kongreso]] en [[Bulonjo ĉe Maro]], Peltier diris la unuan Esperantistan [[meso]]n, sed ne povis prediki en Esperanto, pro malpermeso de la tiea [[episkopo]]. Tamen, ne ĉesiginte sian klopodon, li ricevis dum la [[2-a UK|dua kongreso]] en [[Ĝenevo]] en 1906, pere de Monsinjoro Giambene, leteron el [[Romo]], esprimantan „Papan Plaĉon“, kaj komunikantan „Lian Apostolan Benon“. Tuj sekvis permeso por prediko, kiu okazis la 2 sept. [[1906]] en la preĝejo S. François. La granda intereso, kiun havis por Esperanto [[Pio la 10-a|Pio X]], estis plej grava kuraĝigo kaj naskis pionirojn por la Katolika Esperanta movado. Li prizorgis diversajn eldonaĵojn: „Kolekto de Espero“, nome: „Katolika preĝaron“; „Imitado de Jesuo-Kristo“ (unua libro); broŝuroj de katolika propagando. „Elementa Kurso de Esperanto“, 1907. Traduko de [[Gustave Boissaries]]: „Lando de Mirakloj“, 1908.
Peltier prizorgis diversajn eldonaĵojn: „Kolekto de Espero“, nome: „Katolika preĝaron“; „Imitado de Jesuo-Kristo“ (unua libro); broŝuroj de katolika propagando. „Elementa Kurso de Esperanto“, 1907. Traduko de [[Gustave Boissaries]]: „Lando de Mirakloj“, 1908.


Fonto : [[Louis BASTIEN]], Enciklopedio de Esperanto
Fonto: [[Louis BASTIEN]], [[Enciklopedio de Esperanto]]


== Literaturo ==
== Literaturo ==
* '''1963''': Hoen, Nicolaas G. Emile Peltier, apostolo de katolika esperantismo - biografio. Tilburg: Internacia Katolika Unuiĝo Esperantista 1963, 45 p. (IKUE-Kajero 1)(Kristana kulturo 1)
* '''1963''': Hoen, Nicolaas G. Emile Peltier, apostolo de katolika esperantismo - biografio. Tilburg: Internacia Katolika Unuiĝo Esperantista 1963, 45 p. (IKUE-Kajero 1) (Kristana kulturo 1)


== Eksteraj ligiloj ==
== Eksteraj ligiloj ==
Linio 18: Linio 22:
* [http://www.esperantoland.org/ebea/ Artikoloj] de kaj pri Émile Peltier en [[Elektronika Bibliografio de Esperantaj Artikoloj]] (EBEA)
* [http://www.esperantoland.org/ebea/ Artikoloj] de kaj pri Émile Peltier en [[Elektronika Bibliografio de Esperantaj Artikoloj]] (EBEA)


{{EdE|P}}
{{DEFAULTSORT:Peltier, Emile}}
[[Kategorio:Francaj esperantistoj]]
[[Kategorio:Naskiĝintoj en 1870]]
[[Kategorio:Mortintoj en 1909]]


[[Kategorio:Enciklopedio de Esperanto P|PELTIER, Emile]]
[[Kategorio:Enciklopedio de Esperanto|PELTIER, Emile]]

[[Kategorio:Francaj esperantistoj|Peltier, Emile]]

[[Kategorio:Naskiĝintoj en 1870|PELTIER, Emile]]
[[Kategorio:Mortintoj en 1909|PELTIER, Emile]]
[[fr:Emile Peltier]]
[[fr:Emile Peltier]]

Kiel registrite je 19:25, 14 sep. 2009

Emile Peltier

Emile PELTIER (peltje), naskiĝis la 17-an de septembro 1870 en Villandry (apud Tours), Francio, mortis la 17-an de februaro 1909, estis franca katolika pastro kaj pioniro de la katolika Esperanto-movado.

Vivo

Peltier unue estis instruisto ("profesoro") de angla lingvo; poste pro malbonfarto, malgraŭ sia spirita valoro, li restis dum preskaŭ la tuta vivo pastro de malgrava paroĥo Sainte-Radegonde (apud Tours).

Esperanta agado

Peltier estis pioniro de Esperanto ĉe la katolikoj. Li esperantiĝis en 1901. Senlace li laboris por konvinki la katolikojn, ke ili uzu tiun armilon por defendi sian religion.

Jam en 1903 aperis, sub la nomo de societo „Espero Katolika“, Esperant-lingva aldono al L' Aube, franca revueto. Tiu societo ricevis aprobon de la ĉefepiskopo René François. En oktobro 1903, Espero Katolika fariĝis okpaĝa gazeto. En 1905, dum la unua Universala Kongreso en Bulonjo ĉe Maro, Peltier diris la unuan Esperantistan meson, sed ne povis prediki en Esperanto, pro malpermeso de la tiea episkopo. Tamen, ne ĉesiginte sian klopodon, li ricevis dum la dua kongreso en Ĝenevo en 1906, pere de Monsinjoro Giambene, leteron el Romo, esprimantan „Papan Plaĉon“, kaj komunikantan „Lian Apostolan Benon“. Tuj sekvis permeso por prediko, kiu okazis la 2-an de septembro 1906 en la preĝejo S. François. La granda intereso, kiun havis por Esperanto Pio la 10-a, estis plej grava kuraĝigo kaj naskis pionirojn por la Katolika Esperanta movado.

Verkoj

Peltier prizorgis diversajn eldonaĵojn: „Kolekto de Espero“, nome: „Katolika preĝaron“; „Imitado de Jesuo-Kristo“ (unua libro); broŝuroj de katolika propagando. „Elementa Kurso de Esperanto“, 1907. Traduko de Gustave Boissaries: „Lando de Mirakloj“, 1908.

Fonto: Louis BASTIEN, Enciklopedio de Esperanto

Literaturo

  • 1963: Hoen, Nicolaas G. Emile Peltier, apostolo de katolika esperantismo - biografio. Tilburg: Internacia Katolika Unuiĝo Esperantista 1963, 45 p. (IKUE-Kajero 1) (Kristana kulturo 1)

Eksteraj ligiloj