Centro de Esploro kaj Dokumentado pri Mondaj Lingvaj Problemoj: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
e roboto aldono de: en:Center for Research and Documentation on World Language Problems |
plidetale verkis pri CED |
||
| Linio 1: | Linio 1: | ||
La '''Centro por Esploro kaj Dokumentado pri la |
La '''Centro por Esploro kaj Dokumentado pri la Mondaj Lingvo-Problemoj ([[CED]])''' ekzistas por antaŭenigi la sciencan esploradon pri Esperanto "kaj ĝiaj multflankaj aplikoj en ĉiuj sferoj de la vivo"; prizorgi la kolektadon kaj ellboradon de findindaj dokumentoj pri Esperanto; kaj subteni la informan laboron ĉe internaciaj organizaĵoj, fakaj kaj sciencaj rondoj, kaj la ĝenerala publiko.<ref>[http://dok.esperantic.org/ced/cedtemp-eo.htm] Retpaĝo de CED, vizitita la 2an de novembro [[2009]]</ref> |
||
==Historio== |
|||
| ⚫ | La ĉefa motoro de CED en ĝia unua jardudeko estis [[Ivo Lapenna]]; de post 1974, la plej ŝlosilan rolon ludas [[Humphrey R. Tonkin]]. Inter ĝiaj kunlaborantoj troviĝas nomoj kiel [[William Auld]], [[Detlev Blanke]], [[Marjorie Boulton]], [[W. Collinson]], [[Probal Dasgupta]], [[Isaj Dratwer]], [[Mark Fettes]], [[Rudolf Haferkorn]], [[Ulrich Lins]], [[François Lo Jacomo]], [[G. F. Makkink]], [[Paul Neergaard]], [[Claude Piron]], [[Juan Regulo Perez]], [[R. Rokicki]], [[Victor Sadler]], [[Klaus Schubert]], [[Gaston Waringhien]], [[R. Wood]] |
||
CED kreiĝis en 1952, kadre de [[Universala Esperanto-Asocio]]. La eŭropa ĉefoficejo estas en [[Roterdamo]], [[Nederlando]], kie troviĝas la [[biblioteko Hector Hodler]]. CED ankaŭ funkcias kiel ero de Universitato de Hartford, [[Usono]]. |
|||
| ⚫ | La ĉefa motoro de CED en ĝia unua jardudeko estis [[Ivo Lapenna]]; de post 1974, la plej ŝlosilan rolon ludas [[Humphrey R. Tonkin]]. Inter ĝiaj kunlaborantoj troviĝas nomoj kiel [[William Auld]], [[Detlev Blanke]], [[Marjorie Boulton]], [[W. Collinson]], [[Probal Dasgupta]], [[Isaj Dratwer]], [[Mark Fettes]], [[Rudolf Haferkorn]], [[Ulrich Lins]], [[François Lo Jacomo]], [[G. F. Makkink]], [[Paul Neergaard]], [[Robert Phillipson]], [[Claude Piron]], [[Juan Regulo Perez]], [[R. Rokicki]], [[Victor Sadler]], [[Klaus Schubert]], [[Tove Skutnabb-Kangas]], [[Gaston Waringhien]], [[R. Wood]]. |
||
Dum la tempoj de Lapenna la mallongigo '''CED''' ricevis en junularaj rondoj la ŝercan longigon 'Centro por Erotiko kaj Diboĉado'. |
Dum la tempoj de Lapenna la mallongigo '''CED''' ricevis en junularaj rondoj la ŝercan longigon 'Centro por Erotiko kaj Diboĉado'. |
||
==Agadoj== |
|||
*CED redaktas la fakan revuon ''[[Language_Problems_and_Language_Planning | Lingvaj problemoj kaj lingvo-planado]]''. |
|||
*La novaĵletero de CED nomiĝas ''Informilo por interlingvistoj''. Ĝi aperas trifoje jare, redaktita de Detlev Blanke.<ref>[http://esperantic.org/en/communications/ipi/archive] Arkivo de ''Informilo por interlingvistoj'', vizitita la 2an de novembro, [[2009]]</ref> |
|||
*Esperantologiaj konferencoj estas eroj de la [[Universalaj Kongresoj]]. |
|||
*La Nitobe-Simpozioj pri lingva politiko estas organizitaj (ofte kun lokaj aŭ internaciaj partneroj). Ankaŭ okazas aliaj fakaj konferencoj kaj seminarioj, ekzemple, ĉe la Unuiĝintaj Nacioj. De la Nitobe-Simpozioj naskiĝis la Nitobe-centro por la lingva demokratio, kiu "stimulas publikan debaton pri internacia komunikado kaj egaleca lingvopolitiko".<ref>[http://eo.nitobe.info/index.php] Nitobe-centro por lingva demokratio, vizitita la 2an de novembro, [[2009]]</ref> |
|||
*CED ankaŭ kunlaboras kun la [[Universitato_Adam_Mickiewicz_en_Poznań | universitato Adam Mickiewicz]], [[Poznano]], [[Pollando]], kiu havas 3-jaran distancan studprogramon pri la [[interlingvistiko]]. La kurso havas internacian instruistaron kaj studentaron, kaj fokusas pri la internacia kaj [[interkultura komunikado]], [[planlingvoj]] kaj [[Esperanto]]. En 2008-9, la kurso festis sian 10an jaron. |
|||
*De 1982 ĝis 1996, kune kun la Unuiĝintaj Nacioj, CED organizis jaran konferencon en [[Novjorko]]. Dum la fruaj jaroj, CED aperigis jarajn raportojn de la konferencoj kun ĉiuj referaĵoj de la konferenco. Ĝi nun aperigas, kunlabore kun la eldonejo University Press of America, seriojn da dokumentoj kiuj inkluzivas elektitajn referaĵojn el la konferencoj. |
|||
== Atentu == |
== Atentu == |
||
| Linio 11: | Linio 29: | ||
[[Interlingvistikaj instancoj]]. |
[[Interlingvistikaj instancoj]]. |
||
== |
==Notoj== |
||
{{referencoj}} |
|||
==Eksteraj ligoj== |
|||
* [http://dok.esperantic.org/ced/cedtemp-eo.htm CED] |
* [http://dok.esperantic.org/ced/cedtemp-eo.htm CED] |
||
* [http://esperantic.org/en/communications/ipi/archive Arkivo de ''Informilo por interlingvistoj''] |
|||
* [http://eo.nitobe.info/index.php Nitobe-centro por lingva demokratio] |
|||
[[Kategorio:Esperanto-movado]] |
[[Kategorio:Esperanto-movado]] |
||
Kiel registrite je 17:21, 2 nov. 2009
La Centro por Esploro kaj Dokumentado pri la Mondaj Lingvo-Problemoj (CED) ekzistas por antaŭenigi la sciencan esploradon pri Esperanto "kaj ĝiaj multflankaj aplikoj en ĉiuj sferoj de la vivo"; prizorgi la kolektadon kaj ellboradon de findindaj dokumentoj pri Esperanto; kaj subteni la informan laboron ĉe internaciaj organizaĵoj, fakaj kaj sciencaj rondoj, kaj la ĝenerala publiko.[1]
Historio
CED kreiĝis en 1952, kadre de Universala Esperanto-Asocio. La eŭropa ĉefoficejo estas en Roterdamo, Nederlando, kie troviĝas la biblioteko Hector Hodler. CED ankaŭ funkcias kiel ero de Universitato de Hartford, Usono.
La ĉefa motoro de CED en ĝia unua jardudeko estis Ivo Lapenna; de post 1974, la plej ŝlosilan rolon ludas Humphrey R. Tonkin. Inter ĝiaj kunlaborantoj troviĝas nomoj kiel William Auld, Detlev Blanke, Marjorie Boulton, W. Collinson, Probal Dasgupta, Isaj Dratwer, Mark Fettes, Rudolf Haferkorn, Ulrich Lins, François Lo Jacomo, G. F. Makkink, Paul Neergaard, Robert Phillipson, Claude Piron, Juan Regulo Perez, R. Rokicki, Victor Sadler, Klaus Schubert, Tove Skutnabb-Kangas, Gaston Waringhien, R. Wood.
Dum la tempoj de Lapenna la mallongigo CED ricevis en junularaj rondoj la ŝercan longigon 'Centro por Erotiko kaj Diboĉado'.
Agadoj
- CED redaktas la fakan revuon Lingvaj problemoj kaj lingvo-planado.
- La novaĵletero de CED nomiĝas Informilo por interlingvistoj. Ĝi aperas trifoje jare, redaktita de Detlev Blanke.[2]
- Esperantologiaj konferencoj estas eroj de la Universalaj Kongresoj.
- La Nitobe-Simpozioj pri lingva politiko estas organizitaj (ofte kun lokaj aŭ internaciaj partneroj). Ankaŭ okazas aliaj fakaj konferencoj kaj seminarioj, ekzemple, ĉe la Unuiĝintaj Nacioj. De la Nitobe-Simpozioj naskiĝis la Nitobe-centro por la lingva demokratio, kiu "stimulas publikan debaton pri internacia komunikado kaj egaleca lingvopolitiko".[3]
- CED ankaŭ kunlaboras kun la universitato Adam Mickiewicz, Poznano, Pollando, kiu havas 3-jaran distancan studprogramon pri la interlingvistiko. La kurso havas internacian instruistaron kaj studentaron, kaj fokusas pri la internacia kaj interkultura komunikado, planlingvoj kaj Esperanto. En 2008-9, la kurso festis sian 10an jaron.
- De 1982 ĝis 1996, kune kun la Unuiĝintaj Nacioj, CED organizis jaran konferencon en Novjorko. Dum la fruaj jaroj, CED aperigis jarajn raportojn de la konferencoj kun ĉiuj referaĵoj de la konferenco. Ĝi nun aperigas, kunlabore kun la eldonejo University Press of America, seriojn da dokumentoj kiuj inkluzivas elektitajn referaĵojn el la konferencoj.
Atentu
- Ne konfuzu tiun ĉi centron (CED) kun CDELI (Centro de Dokumentado kaj Esploro pri la Lingvo Internacia) en La Chaux-de-Fonds.