Guillermo Valencia: Malsamoj inter versioj

El Vikipedio, la libera enciklopedio
[nekontrolita versio][nekontrolita versio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Rubeno (diskuto | kontribuoj)
Neniu resumo de redakto
Rubeno (diskuto | kontribuoj)
Neniu resumo de redakto
Linio 1: Linio 1:
[[Literaturo]] > [[Hispanlingva literaturo]] > Guillermo VALENCIA
[[Literaturo]] > [[Hispanlingva literaturo]] > Guillermo VALENCIA
----
----
([[Popajano]] ([[1873]]) - id. ([[1943]])) Poeto kay politikisto [[Kolombio|kolombia]]. Studis en la [[Seminario de Popajano]] kaj estis legacia sekretario en [[Eŭropo]] ([[1889]]-[[1900]]), intendanto pri Publika Instruado, ministro pri Financoj kaj pri Milito, guberniestro, reprezentanto kaj senatano de la provinco [[Kaŭko]], profesoro kaj rektoro (1928) de la [[Universitato de Kaŭko]], du fojojn kandidato al la prezidenteco ([[1918]]) kaj [[1930]])] kaj reprezentanto de sia lando al la TutAmerikaj Kongferencoj de [[Rio de Janeiro]], [[Santiago|Santjago]], [[Montevideo]] kaj [[Limo]].
([[Popajano]] ([[1873]]) - id. ([[1943]])) Poeto kaj politikisto [[Kolombio|kolombia]]. Studis en la [[Seminario de Popajano]] kaj estis legacia sekretario en [[Eŭropo]] ([[1889]]-[[1900]]), intendanto pri Publika Instruado, ministro pri Financoj kaj pri Milito, guberniestro, reprezentanto kaj senatano de la provinco [[Kaŭko]], profesoro kaj rektoro (1928) de la [[Universitato de Kaŭko]], du fojojn kandidato al la prezidenteco ([[1918]]) kaj [[1930]])] kaj reprezentanto de sia lando al la TutAmerikaj Kongferencoj de [[Rio de Janeiro]], [[Santiago|Santjago]], [[Montevideo]] kaj [[Limo]].


Malgeraŭ sia intensa politika aktivado, sia famo kuŝas, antaŭ ĉio, en sia literatura laboro. Siaj poezioj valoris al li aperi en elstara loko inter la reprezentantoj de la [[modernismo]] kolombia. Kvankam en siaj verkoj aperas formojn uzatajn de la [[dekadentismo]], sia stilo povas kvalifikiĝi pli bone kiel [[parnasa]], ĉar la verkisto, per sia akuta imagopovo, fantasia kreivo kaj plena regado de la lingvo, presentiĝas kiel bardo de la formo, se ke tio implicu ke sia laboro estu manka de enkavo. Aliflanke, malgraŭ ke li lasis sin influi de la francaj [[simbolistoj]], sia humanisma formiĝo kaj sia ŝato al la klasikuloj restigis lin savita de la fermeco kaj la mallumo de la koncepto kaj permesis al li sin defini kiel versfaranto inteligenta ,eĉ populara, ene de la plej pura literatura tradicio hispanlingva. Li gajnis famon en la hispanamerika literatura mondo per siaj unuaj poeziaj kompiloj «seriozaj»: ''Poesías (Poezioj)'' ([[1898]]), ''Ritos (Ritoj)'' ([[1914]]) kaj ''Poemas (Poemoj)'' ([[1917]]). Inter siaj plej konataj verkoj povas citiĝi ''En el circo (en la cirko)'', ''Los camellos (La kameloj)'' kaj ''San Antonio y el centauro (San Antonio kaj la centaŭro)'', potencaj verkoj, de la vira poezio, plena de plastikeco. Sia simbola poezio, heredita de sia latina spirito restas reflektata en ''Las cigüeñas blancas (La blankaj cikonioj)'' kaj sia socia penso en ''Anarkos''. Li preparis ankaŭ bonegan tradukon de ĉinaj poemoj: ''Catay'' ([[1929]]). Sia plej populara verko estas, eble, la kadenca kaj eŭritma ''Canto a Popayán (Kanto al Popajano)''. Kiam mortis tiu notinda bardo, unu el la plej elstaraj de la kolombia Parnaso, sia lando konservis tritagan funebron kaj levis monumenton por eternigi sian memoron.
Malgraŭ lia intensa politika aktivado, lia famo kuŝas, antaŭ ĉio, en lia literatura laboro. Liaj poezioj valoris al li aperi en elstara loko inter la reprezentantoj de la [[modernismo]] kolombia. Kvankam en liaj verkoj aperas formoj uzataj de la [[dekadentismo]], lia stilo povas kvalifikiĝi pli bone kiel [[parnasa]], ĉar la verkisto, per sia akuta imagopovo, fantasia kreivo kaj plena regado de la lingvo, presentiĝas kiel bardo de la formo, sen ke tio implicu ke lia laboro estu manka de enkavo. Aliflanke, malgraŭ ke li lasis sin influi de la francaj [[simbolistoj]], lia humanisma formiĝo kaj lia ŝato al la klasikuloj restigis lin savita de la fermeco kaj la mallumo de la koncepto kaj permesis al li sin defini kiel versfaranto inteligenta ,eĉ populara, ene de la plej pura literatura tradicio hispanlingva. Li gajnis famon en la hispanamerika literatura mondo per siaj unuaj poeziaj kompiloj «seriozaj»: ''Poesías (Poezioj)'' ([[1898]]), ''Ritos (Ritoj)'' ([[1914]]) kaj ''Poemas (Poemoj)'' ([[1917]]). Inter liaj plej konataj verkoj povas citiĝi ''En el circo (En la cirko)'', ''Los camellos (La kameloj)'' kaj ''San Antonio y el centauro (San Antonio kaj la centaŭro)'', potencaj verkoj, de la vira poezio, plena de plastikeco. Lia simbola poezio, heredita de lia latina spirito restas reflektata en ''Las cigüeñas blancas (La blankaj cikonioj)'' kaj lia socia penso en ''Anarkos''. Li preparis ankaŭ bonegan tradukon de ĉinaj poemoj: ''Catay'' ([[1929]]). Lia plej populara verko estas, eble, la kadenca kaj eŭritma ''Canto a Popayán (Kanto al Popajano)''. Kiam mortis tiu notinda bardo, unu el la plej elstaraj de la kolombia Parnaso, sia lando konservis tritagan funebron kaj levis monumenton por eternigi lian memoron.


(Tradukita el [http://www.biografiasyvidas.com Biografioj kaj vivoj])
(Tradukita el [http://www.biografiasyvidas.com Biografioj kaj vivoj])

Kiel registrite je 19:37, 30 jul. 2005

Literaturo > Hispanlingva literaturo > Guillermo VALENCIA


(Popajano (1873) - id. (1943)) Poeto kaj politikisto kolombia. Studis en la Seminario de Popajano kaj estis legacia sekretario en Eŭropo (1889-1900), intendanto pri Publika Instruado, ministro pri Financoj kaj pri Milito, guberniestro, reprezentanto kaj senatano de la provinco Kaŭko, profesoro kaj rektoro (1928) de la Universitato de Kaŭko, du fojojn kandidato al la prezidenteco (1918) kaj 1930)] kaj reprezentanto de sia lando al la TutAmerikaj Kongferencoj de Rio de Janeiro, Santjago, Montevideo kaj Limo.

Malgraŭ lia intensa politika aktivado, lia famo kuŝas, antaŭ ĉio, en lia literatura laboro. Liaj poezioj valoris al li aperi en elstara loko inter la reprezentantoj de la modernismo kolombia. Kvankam en liaj verkoj aperas formoj uzataj de la dekadentismo, lia stilo povas kvalifikiĝi pli bone kiel parnasa, ĉar la verkisto, per sia akuta imagopovo, fantasia kreivo kaj plena regado de la lingvo, presentiĝas kiel bardo de la formo, sen ke tio implicu ke lia laboro estu manka de enkavo. Aliflanke, malgraŭ ke li lasis sin influi de la francaj simbolistoj, lia humanisma formiĝo kaj lia ŝato al la klasikuloj restigis lin savita de la fermeco kaj la mallumo de la koncepto kaj permesis al li sin defini kiel versfaranto inteligenta ,eĉ populara, ene de la plej pura literatura tradicio hispanlingva. Li gajnis famon en la hispanamerika literatura mondo per siaj unuaj poeziaj kompiloj «seriozaj»: Poesías (Poezioj) (1898), Ritos (Ritoj) (1914) kaj Poemas (Poemoj) (1917). Inter liaj plej konataj verkoj povas citiĝi En el circo (En la cirko), Los camellos (La kameloj) kaj San Antonio y el centauro (San Antonio kaj la centaŭro), potencaj verkoj, de la vira poezio, plena de plastikeco. Lia simbola poezio, heredita de lia latina spirito restas reflektata en Las cigüeñas blancas (La blankaj cikonioj) kaj lia socia penso en Anarkos. Li preparis ankaŭ bonegan tradukon de ĉinaj poemoj: Catay (1929). Lia plej populara verko estas, eble, la kadenca kaj eŭritma Canto a Popayán (Kanto al Popajano). Kiam mortis tiu notinda bardo, unu el la plej elstaraj de la kolombia Parnaso, sia lando konservis tritagan funebron kaj levis monumenton por eternigi lian memoron.

(Tradukita el Biografioj kaj vivoj)