Mehmed Emen (Ali paŝao): Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
e r2.7.1) (robota aldono de: ca:Mehmed Emin Âli Paşa |
Xqbot (diskuto | kontribuoj) e r2.7.2) (robota aldono de: nl:Ali Pasja (Turks politicus); cosmetic changes |
||
| Linio 1: | Linio 1: | ||
[[Dosiero:Mehemet aali.jpg|thumb|Mehmed Emin Ali]] |
[[Dosiero:Mehemet aali.jpg|thumb|Mehmed Emin Ali]] |
||
'''Mehmed Emin Ali paŝao''' (n. 5-an de marto 1815 [[Konstantinopolo]], [[Otomana Imperio]] – m. 7-an de septembro 1871, samloke), otomana grand[[veziro]] (ĉefministro), konata pro sia okcidentamika reformpolitiko. Li estis gvidanta persono kun paŝao Mustafa Reŝid kaj paŝao Fuad en la t.n. [[Tanzimat-epoko]] (1839–70). |
'''Mehmed Emin Ali paŝao''' (n. 5-an de marto 1815 [[Konstantinopolo]], [[Otomana Imperio]] – m. 7-an de septembro 1871, samloke), otomana grand[[veziro]] (ĉefministro), konata pro sia okcidentamika reformpolitiko. Li estis gvidanta persono kun paŝao Mustafa Reŝid kaj paŝao Fuad en la t.n. [[Tanzimat-epoko]] (1839–70). |
||
Li estis filo de vendej-posedanto, kiu jam fruaĝe ekservis la registaron. Li havis nenian instruadon, sed lernis la francan kaj akompanis en 1836 diplomatan komisionon al Vieno. Lia diplomata kariera pinto estis, kiam oni nomumis lin en 1841 [[ambasadoro]] en Londono. Post kiam li revenis al la Otomana Imperio, li iĝis [[ministro pri eksteraj rilatoj]] de la imperio sub gvido de paŝao Mustafa Resid kaj partoprenis en la [[Viena kongreso|viena]] (1855) kaj parizaj (1856) kongresoj. Li servis kiel grandveziro en 1852, 1855–56, 1858–59, 1861 kaj 1867–71. |
Li estis filo de vendej-posedanto, kiu jam fruaĝe ekservis la registaron. Li havis nenian instruadon, sed lernis la francan kaj akompanis en 1836 diplomatan komisionon al Vieno. Lia diplomata kariera pinto estis, kiam oni nomumis lin en 1841 [[ambasadoro]] en Londono. Post kiam li revenis al la Otomana Imperio, li iĝis [[ministro pri eksteraj rilatoj]] de la imperio sub gvido de paŝao Mustafa Resid kaj partoprenis en la [[Viena kongreso|viena]] (1855) kaj parizaj (1856) kongresoj. Li servis kiel grandveziro en 1852, 1855–56, 1858–59, 1861 kaj 1867–71. |
||
Ali paŝao preferis la pacajn solvojn ([[Serbio]], [[Moldavio]]) kaj donis limigitan aŭtonomion en 1868 por [[Kreto (insulo)|Kreto]]. Li instigis la amikajn rilatojn al Francio kaj Britio sub regado de [[Abd-ul-Meĝid|Abd-ul-Meĝid la 1-a]] kaj [[Abd-ul-Aziz|Abd-ul-Aziz la 1-a]]. |
Ali paŝao preferis la pacajn solvojn ([[Serbio]], [[Moldavio]]) kaj donis limigitan aŭtonomion en 1868 por [[Kreto (insulo)|Kreto]]. Li instigis la amikajn rilatojn al Francio kaj Britio sub regado de [[Abd-ul-Meĝid|Abd-ul-Meĝid la 1-a]] kaj [[Abd-ul-Aziz|Abd-ul-Aziz la 1-a]]. |
||
| Linio 20: | Linio 20: | ||
[[en:Mehmed Emin Aali Pasha]] |
[[en:Mehmed Emin Aali Pasha]] |
||
[[fr:Méhémet-Emin Aali-Pacha]] |
[[fr:Méhémet-Emin Aali-Pacha]] |
||
[[nl:Ali Pasja (Turks politicus)]] |
|||
[[pl:Mehmed Emin Ali Pasza]] |
[[pl:Mehmed Emin Ali Pasza]] |
||
[[pt:Mehmed Emin Aali]] |
[[pt:Mehmed Emin Aali]] |
||
Kiel registrite je 00:11, 17 jul. 2011
Mehmed Emin Ali paŝao (n. 5-an de marto 1815 Konstantinopolo, Otomana Imperio – m. 7-an de septembro 1871, samloke), otomana grandveziro (ĉefministro), konata pro sia okcidentamika reformpolitiko. Li estis gvidanta persono kun paŝao Mustafa Reŝid kaj paŝao Fuad en la t.n. Tanzimat-epoko (1839–70).
Li estis filo de vendej-posedanto, kiu jam fruaĝe ekservis la registaron. Li havis nenian instruadon, sed lernis la francan kaj akompanis en 1836 diplomatan komisionon al Vieno. Lia diplomata kariera pinto estis, kiam oni nomumis lin en 1841 ambasadoro en Londono. Post kiam li revenis al la Otomana Imperio, li iĝis ministro pri eksteraj rilatoj de la imperio sub gvido de paŝao Mustafa Resid kaj partoprenis en la viena (1855) kaj parizaj (1856) kongresoj. Li servis kiel grandveziro en 1852, 1855–56, 1858–59, 1861 kaj 1867–71.
Ali paŝao preferis la pacajn solvojn (Serbio, Moldavio) kaj donis limigitan aŭtonomion en 1868 por Kreto. Li instigis la amikajn rilatojn al Francio kaj Britio sub regado de Abd-ul-Meĝid la 1-a kaj Abd-ul-Aziz la 1-a.