Noa

Por samtitola artikolo vidu la paĝon NOA.

La oferado de Noa. 19-a jarcenta bildo de Daniel Maclise.

Noa aŭ Nóaĥ ("Ripozo", norma hebrea נֹחַ Nóaḥ, Tiberia Hebrea Nōªḥ; Araba نوح Nūḥ), estas karaktero de la Libro de Genezo kaj la Korano (ankaŭ menciita en la Kitáb-i-Íqán de Bahá'u'lláh), kiu konstruas arkeon por savi sian familion kaj la animalojn de la mondo de la Diluvo, la tutmonda inundo. Noa estis la filo de Lemeĥ kaj nepo de Metuŝelaĥ.

Noa estis homo virta en sia makula generacio. Kiam naskiĝis Noa, lia patro diris (Gen. 5: 29):

"Ĉi tiu konsolos nin en niaj faroj kaj en la laboroj de niaj manoj sur la tero, kiun la Eternulo malbenis".

Laŭ Gen. 6: 8, Noa akiris plaĉon en la okuloj de Dio, kiu decidis savi lin de la Tutmonda diluvo. Dio ordonis al li fari arkeon kaj meti paron de bestoj por savi ilin de Diluvo.

Post Diluvo, Noa komencis terkultivan laboron kaj plantis vinberojn kaj farigis vinon. Li trinkis la vinon kaj embriigis kaj nudigis en sia tendo. Ĥam vidis tion, kaj anstataŭ vestigi lin, alvokis siajn fratojn, pro tio, Noa malbenigis lin.

Noa vivis 950 jaroj, 350 post la Diluvo.

Vidu ankaŭ

• Eposo pri Gilgameŝ
• Arkeo de Noa

Eksteraj ligiloj

• Noa ĉe Jewish Encyclopedia Artikolo skribita laŭ juda vidpunkto (angle).
• Noa ĉe Catholic Encyclopedia Artikolo skribita laŭ romkatolika vidpunkto (angle).
• Noa ĉe MuslimWiki Artikolo skribita laŭ islama vidpunkto (angle).