Islia lingvo: Malsamoj inter versioj

[nekontrolita versio]

Enhavo forigita Enhavo aldonita

Enteksta

Nuna versio ekde 23:33, 29 nov. 2011

Islia lingvo, Linguum Islianum aŭ Langue Isly estas internacia planlingvo proponita en 1901 de Fred Isly, franca ilustristo, en Parizo. Ĝi konservas latinan fleksian sistemon.

Ekzemplo
Islia lingvo	Cujus appetat bonum alienum, amittat merito proprium bonum.
Esperanto	Kiu deziras la havaĵon de aliulo, perdas juste la propran havaĵon.
Latina lingvo	Qui appetit bonum alienum, amittit merito proprium bonum.

Oni povas vidi, estas la klasika latina lingvo preskaŭ senŝanĝe. La evidentaj sanĝoj:

anstataŭigo de qui (nominativo) je cujus (genitivo en la latina);
ŝanĝo de finaĵo -it (tria konjugacio) al -at (unua konjugacio) en verboj, tio eble indikas la ekziston de nur unu konjugacio en la lingvo.

La projekto ricevis la bibliotekan klasifikon 177 “1901” de Biblioteko Butler.

Bibliografio[redakti | redakti fonton]

Fred Isly: Langue Isly (Linguum Islianum). Projet de langue internationale. Paris: Richard, 1901. XI + 32 paĝoj.

Ĉi tiu artikolo ankoraŭ estas ĝermo pri planlingvo.

Helpu al Vikipedio plilongigi ĝin. Se jam ekzistas alilingva samtema artikolo pli disvolvita, traduku kaj aldonu el ĝi (menciante la fonton).

@@ Linio 1: / Linio 1: @@
+'''Islia lingvo''', '''Linguum Islianum''' aŭ '''Langue Isly''' estas [[internacia planlingvo]] proponita en [[1901]] de [[Fred Isly]], franca ilustristo, en [[Parizo]]. Ĝi konservas [[latina lingvo|latinan]] fleksian sistemon.
-[[Lingvistiko]] > [[Planlingvo|Planaj lingvoj]] > Linguum Islianum
+{| class="wikitable"
-----
+|-
-'''Islia lingvo''', '''Linguum Islianum''' aŭ '''Langue Isly''' estas [[internacia planlingvo]] proponita en [[1901]] de [[Fred Isly]], franca ilustristo, en [[Parizo]]. Ĝi konservas latinan fleksian sistemon.
+! colspan=2 | Ekzemplo
+|-
+| Islia lingvo || Cujus appetat bonum alienum, amittat merito proprium bonum.
+|-
+| Esperanto || Kiu deziras la havaĵon de aliulo, perdas juste la propran havaĵon.
+|-
+| Latina lingvo || Qui appetit bonum alienum, amittit merito proprium bonum.
+|}
+Oni povas vidi, estas la klasika [[latina lingvo]] preskaŭ senŝanĝe. La evidentaj sanĝoj:
-Ekzempleto: "Cujus appetat bonum alienum, amittat merito proprium bonum".
+# anstataŭigo de ''qui'' ([[nominativo]]) je ''cujus'' (genitivo en la latina);
+# ŝanĝo de finaĵo ''-it'' (tria konjugacio) al ''-at'' (unua konjugacio) en verboj, tio eble indikas la ekziston de nur unu [[konjugacio]] en la lingvo.
-Traduko: "Kiu deziras la havaĵon de aliulo, perdas juste la propran havaĵon".
-La originala klasika latina estas: "Qui appetit bonum alienum, amittit merito proprium bonum". Oni povas vidi, estas la klasika [[latina lingvo]] preskaŭ senŝanĝe. La sanĝoj kiu estas evidenta:
-a) anstataŭigo de '''qui''' ([[nominativo]]) je '''cujus''' (genitivo en la latina);
-b) ŝanĝo de finaĵo '''-it''' (tria konjugacio) al '''-at''' (unua konjugacio) en verboj, tio, eble indikas la ekziston de nur unu [[konjugacio]] en la lingvo;
-=Bibliografio=
-Isly, Fred <br>
-Langue Isly, linguum Islianum<br>
-Paris: Richard, 1901 (32+ p.)
 La projekto ricevis la bibliotekan klasifikon 177 “1901” de [[Biblioteko Butler]].
+== Bibliografio ==
-{{ĝermo|planlingvo}}
+* Fred Isly: ''[http://data.onb.ac.at/dtl/2911639 Langue Isly (Linguum Islianum). Projet de langue internationale.]'' Paris: Richard, 1901. XI + 32 paĝoj.
 [[Kategorio:Modifita latina]]
+{{ĝermo|planlingvo}}