Endre Antalffy: Malsamoj inter versioj

El Vikipedio, la libera enciklopedio
[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
eNeniu resumo de redakto
eNeniu resumo de redakto
Linio 1: Linio 1:
'''ANTALFFY Endre''' (naskita la [[3-an de februaro]] [[1877]] kaj mortita la [[6-an de februaro]] [[1958]] en [[Târgu Mureş]]) estis rumania hungara orientalisto (lingvisto), literaturhistoriisto, tradukisto en [[Ratosnya]].
'''ANTALFFY Endre''' (naskita la [[3-an de februaro]] [[1877]] en [[Ratosnya]] kaj mortita la [[6-an de februaro]] [[1958]] en [[Târgu Mureş]]) estis rumania hungara orientalisto (lingvisto), literaturhistoriisto kaj tradukisto.
==Biografio==
==Biografio==
La mezlernejon Endre Antalffy finis en [[Marosvásárhely]] kaj [[Gyulafehérvár]]. Post teologiaj studoj en Gyulafehérvár kaj universitataj en [[Kolozsvár]] li estis studento por du jaroj de mohamedana altlernejo de Azhar-moskeo en [[Kairo]]. En [[Jerusalemo]] kaj [[Konstantinopolo]] li studis la orientajn lingvojn. Li estis instruisto unue en [[Budapest]], ekde [[1910]] en [[Marosvásárhely]]. Li aktive partoprenis en vivo de [[Kemény Zsigmond Társaság]] kaj li estis ano de ''Deutsche Morgenlaendische Gesellschaft''. Liajn verkojn publikis la gazetoj [[Zord Idő]], [[Vasárnapi Újság]], [[Erdélyi Helikon]]. Li estis unu el fondintoj de la ''Erdélyi Könyvbarátok Társasága''; kun [[Kálmán Osvát]] ekde [[1923]] li aperigis la libroserion ''Klasszikus olvasmányok''.
La mezlernejon Endre Antalffy finis en [[Marosvásárhely]] kaj [[Gyulafehérvár]]. Post teologiaj studoj en Gyulafehérvár kaj universitataj en [[Kolozsvár]] li estis studento por du jaroj de mohamedana altlernejo de Azhar-moskeo en [[Kairo]]. En [[Jerusalemo]] kaj [[Konstantinopolo]] li studis la orientajn lingvojn. Li estis instruisto unue en [[Budapest]], ekde [[1910]] en [[Marosvásárhely]]. Li aktive partoprenis en vivo de [[Kemény Zsigmond Társaság]] kaj li estis ano de ''Deutsche Morgenlaendische Gesellschaft''. Liajn verkojn publikis la gazetoj [[Zord Idő]], [[Vasárnapi Újság]], [[Erdélyi Helikon]]. Li estis unu el fondintoj de la ''Erdélyi Könyvbarátok Társasága''; kun [[Kálmán Osvát]] ekde [[1923]] li aperigis la libroserion ''Klasszikus olvasmányok''.

Kiel registrite je 16:41, 5 mar. 2012

ANTALFFY Endre (naskita la 3-an de februaro 1877 en Ratosnya kaj mortita la 6-an de februaro 1958 en Târgu Mureş) estis rumania hungara orientalisto (lingvisto), literaturhistoriisto kaj tradukisto.

Biografio

La mezlernejon Endre Antalffy finis en Marosvásárhely kaj Gyulafehérvár. Post teologiaj studoj en Gyulafehérvár kaj universitataj en Kolozsvár li estis studento por du jaroj de mohamedana altlernejo de Azhar-moskeo en Kairo. En Jerusalemo kaj Konstantinopolo li studis la orientajn lingvojn. Li estis instruisto unue en Budapest, ekde 1910 en Marosvásárhely. Li aktive partoprenis en vivo de Kemény Zsigmond Társaság kaj li estis ano de Deutsche Morgenlaendische Gesellschaft. Liajn verkojn publikis la gazetoj Zord Idő, Vasárnapi Újság, Erdélyi Helikon. Li estis unu el fondintoj de la Erdélyi Könyvbarátok Társasága; kun Kálmán Osvát ekde 1923 li aperigis la libroserion Klasszikus olvasmányok.

Verkoj

  • Petrőczy Kata Szidónia élete és munkái, 1664-1708, Bp., 1904;
  • Karácsonyi legenda, dramo., Mvh., 1915;
  • A mester, dramo., Mvh., 1924;
  • A libapásztor, porinfanaj poemoj., Bk., 1955;
  • Mese egy pár kicsi csizmáról, porinfanaj poemoj., Bk., 1957.

Tradukaĵoj

  • Richard Sasuly: IG-Farben (1949);
  • G. Galaction: Mahmud papucsai, Bk., 1968.

Literaturo

  • Molter Károly: A. E. első ünneplése. Igaz Szó 1957/2.
  • Dorothée Sasu: André Antalffy et les études orientales en Roumanie. Studia et Acta Orientalia 1957. -
  • Farczády Elek: A. E. (1877-1958). Igaz Szó 1958/2.
  • Kakassy Endre: Fordítók dicsérete. Igaz Szó 1962/2.
  • Bányai László: Az Osztrák-Magyar Monarchia összeomlásának hullámai Erdélyben. Korunk 1965/7-8. Újraközölve Egy birodalom összeomlása c. alatt Hosszú mezsgye, 1970. 241-53.
  • Marosi Ildikó: Egy műfordítás története. Utunk 1968/10.
  • Marosi Barna: Efendi száz éve. Utunk 1977/5.

Fontoj