Aŭdo: Malsamoj inter versioj
[kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
e r2.7.1) (robota aldono de: tr:İşitme |
e r2.6.5) (robota aldono de: km:អ្នកសារពត័មាន |
||
Linio 44: | Linio 44: | ||
[[ja:聴覚]] |
[[ja:聴覚]] |
||
[[kk:Есту]] |
[[kk:Есту]] |
||
[[km:អ្នកសារពត័មាន]] |
|||
[[ko:청각]] |
[[ko:청각]] |
||
[[lt:Klausa]] |
[[lt:Klausa]] |
Kiel registrite je 15:07, 11 mar. 2012
Aŭdo estas la maniero, per kiu oni uzas la senson de siaj oreloj, por percepti sonojn. Kiam io faras sonon, vere ĝi faras ondojn de moviĝanta aerpremo. La aeraj molekuloj mem ne iras longe for, sed la ondoj iras de iu loko al alia, eble grandan distancon. La moviĝanta aero igas parton de la ena orelo moviĝi, kiel membrano de tamburo, kaj ties movoj estas konsciataj en la cerbo. Pli granda frekvenco de movado kreas pli altan sonon, kaj malpli granda frekvenco kreas pli malaltan.
Vidi ankaŭ
Proverbo
Ekzistas pluraj proverboj pri aŭdado en la Proverbaro Esperanta de L. L. Zamenhof, inter ili[1]:
„ Kiu aŭskultas, kie li ne devas, tiu aŭdas, kion li ne revas. ” „ Parolanto semas, aŭdanto rikoltas. ” „ Unu vido taŭgas pli ol dek aŭdoj. ”