Vivo de Joseph Smith, Jr. de 1839 al 1844: Malsamoj inter versioj

El Vikipedio, la libera enciklopedio
[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Linio 34: Linio 34:


== Politikaj engaĝiĝoj ==
== Politikaj engaĝiĝoj ==
Ilinojso guberniestro Thomas Ford opiniis la okazaĵoj de la somero aŭguris la falon de Smith, ke plimulto de Ilinojso-loĝantoj estis "decidita pri movado de la mormonoj for el la Ŝtato; kaj ĉio ligis kun la mormonoj iĝis politika.<ref>Thomas Ford, ''History of Illinois, From Its Commencement as a State in 1818 to 1847'' (New York: Ivison and Phinney, 1854), 319.</ref>" En decembro 1843, Smith petis kongreson por la rajto igi Nauvoon sendependa federacia teritorio kun la dekstro nomi federaciajn trupojn en ĝia defendo<ref>^ Buŝmano, 511; Brodie, 356. Smith ankaŭ minacis kongreson. La Jarmila Stelo poste citis Smith kiel diris, "ĉu kongreso ne aŭdos nian peticion kaj donos al ni protekton, ili devas esti detruitaj kiam registaro kaj dio devas damni ilin, kaj devas ekzisti nenio maldekstro de ili - ne eĉ grasmakulo. " Citita en Brodie, 356.</ref>. Tiam, verŝajne neprudente, Smith ankaŭ decidis por forlasi kaj paruk-liberalojn kaj demokratojn, kaj sciigi al sia posedi kandidatecon por prezidanto de Usono, sendante la apostolojn por reklami sian kampanjon<ref>Bushman, 514-15; Brodie, 362-64. Smith elektis Sidney Rigdon kiel sian vicprezidento-kandidaton.</ref>. Dume, li elpensis planojn gvati eblajn ejojn por granda mormona kompromiso en Oregono aŭ Kalifornio<ref>Bushman, 519.</ref>.
La guberniestro de Ilinojso, Thomas Ford, opiniis ke la okazaĵoj de la somero aŭguris la falon de Smith, ke plimulto de Ilinojso-loĝantoj estis "decidita pri movado de la mormonoj for el la Ŝtato; kaj ĉio ligis kun la mormonoj iĝis politika.<ref>Thomas Ford, ''History of Illinois, From Its Commencement as a State in 1818 to 1847'' (New York: Ivison and Phinney, 1854), 319.</ref>" En decembro 1843, Smith petis kongreson por la rajto igi Nauvoon sendependa federacia teritorio kun la dekstro de nomi federaciajn trupojn en ĝia defendo<ref>^ Buŝmano, 511; Brodie, 356. Smith ankaŭ minacis kongreson. La Jarmila Stelo poste citis Smith kiel diris, "ĉu kongreso ne aŭdos nian peticion kaj donos al ni protekton, ili devas esti detruitaj kiam registaro kaj dio devas damni ilin, kaj devas ekzisti nenio maldekstro de ili - ne eĉ grasmakulo. " Citita en Brodie, 356.</ref>. Tiam, verŝajne neprudente, Smith ankaŭ decidis por forlasi kaj paruk-liberalojn kaj demokratojn, kaj sciigi al sia posedi kandidatecon por prezidanto de Usono, sendante la apostolojn por reklami sian kampanjon<ref>Bushman, 514-15; Brodie, 362-64. Smith elektis Sidney Rigdon kiel sian vicprezidento-kandidaton.</ref>. Dume, li elpensis planojn gvati eblajn ejojn por granda mormona kompromiso en Oregono aŭ Kalifornio<ref>Bushman, 519.</ref>.
En marto 1844, Smith organizis sekretan Konsilio de Kvindek, politikigokorpon bazitan sur kio Smith vokis "teodemokratio"<ref>Kiujn Smith rakontis al Sankta Luiso-raportisto, ""Mi iris emfaze, virte, kaj humane por teodemokratio, kie Dio kaj la homoj tenas la potencon konduki aferojn de viroj en justeco. Kaj kie libereco, libera komerco, kaj marista ĝusta [sic], kaj la protekto de la vivo kaj nemoveblaĵo(j) estos daŭrigita netuŝitan, bonfare al ĈIUJ." (Citita en Boŝmano, 522.) Malgraŭ tio, kiel Boŝmano agnosk, al kritikantoj, "Joseph plano por La regno de Dio simil programo por Mormono superregado." La Konsilio de Kvindek (kiu originale havis kvindek tri membrojn) inkludis nur tri ne-mormonojn, du el kiuj estis konataj falsistoj. (Ostlings, 13).</ref> kaj kiuj estis en efiko ombroregistaro<ref>Bushman, 511; Ostlings, 13; Remini, 166; Robert Bruce Flanders, ''Nauvoo: Kingdom on the Mississippi'' (Urbana: University of Illinois Press, 1965), 292-94.</ref>. Unu el la konsilio unuaj aktoj estis ordini Smith kiel Reĝo de la Regno de Dio. Kaj, kvazaŭ ili havis justaj organizis sendependan ŝtaton, kiujn Smith kaj kiujn La Konsilio sendis ambasadorojn al Anglio, Francio, Rusio, kaj la Respubliko Teksaso.<ref name="Ostlings, 13">Ostlings, 13.</ref> En aprilo, Smith antaŭdiris "la tutan demisiigon de tiu nacio en kelkaj jaroj<ref>Citita en Bushman, 521.</ref>".
En marto 1844, Smith organizis sekretan Konsilio de Kvindek, politikigokorpon bazitan sur kio Smith vokis "teodemokratio"<ref>Kiujn Smith rakontis al Sankta Luiso-raportisto, ""Mi iris emfaze, virte, kaj humane por teodemokratio, kie Dio kaj la homoj tenas la potencon konduki aferojn de viroj en justeco. Kaj kie libereco, libera komerco, kaj marista ĝusta [sic], kaj la protekto de la vivo kaj nemoveblaĵoj estos daŭrigita netuŝitan, bonfare al ĈIUJ." (Citita en Boŝmano, 522.) Malgraŭ tio, kiel Boŝmano agnoskis, al kritikantoj, "La plano de Joseph por La regno de Dio similis programo por Mormono superregado." La Konsilio de Kvindek (kiu originale havis kvindek tri membrojn) inkludis nur tri ne-mormonojn, du el kiuj estis konataj falsistoj. (Ostlings, 13).</ref> kaj kiuj estis en efiko ombroregistaro<ref>Bushman, 511; Ostlings, 13; Remini, 166; Robert Bruce Flanders, ''Nauvoo: Kingdom on the Mississippi'' (Urbana: University of Illinois Press, 1965), 292-94.</ref>. Unu el la konsilio unuaj aktoj estis ordini Smith kiel Reĝo de la Regno de Dio. Kaj, kvazaŭ ili havis justaj organizis sendependan ŝtaton, kiujn Smith kaj kiujn La Konsilio sendis ambasadorojn al Anglio, Francio, Rusio, kaj la Respubliko Teksaso.<ref name="Ostlings, 13">Ostlings, 13.</ref> En aprilo, Smith antaŭdiris "la tutan demisiigon de tiu nacio en kelkaj jaroj<ref>Citita en Bushman, 521.</ref>".


== Referencoj ==
== Referencoj ==

Kiel registrite je 11:39, 15 jul. 2012

De 1839 ĝis 1844, Joseph Smith vivis en Nauvoo. Dum ci-tiu periodo okazis multaj tre polemikaj eventoj de la Movado de la Sanktuloj de la Lastaj Tagoj.

Vivo en Nauvoo (Ilinojso) de 1839 ĝis 1842

Aprilon de 1839, Smith reiris kun siajn adeptojn, kiuj fuĝis oriente de Misurio. Ili finvenis apud Quincy (Ilinojso) ĉe la bordo de la rivero Misisipo. Tie, duone por humanitaraj kaj politikaj kialoj, la rifuĝintoj estis bonvenigitaj. Smith aĉetis kredite malsekegan sovaĝejan landon laŭ Misisipo al du konektikutaj aĝiotistoj (kiuj suferis dum ĉi tiu malfacila ekonomia periodo) kaj fundis novan renkontiĝan lokon por la Sanktuloj. Li alinomis la areon Nauvoo, kiu signifas "bela" en la hebrea. La malsekaj grundoj estis ege taŭgaj por moskitoj kaj la Sanktuloj malsanis malarion somere 1839, 1840 kaj 1841 (en 1841, malario mortigis la fraton de Joseph, Don Carlos, kaj la filon de Joseph, ankaŭ nomita Don Carlos).

Je la fino de 1839, Smith iris al Vaŝingtonon reklami reparacion al la federacia registraro por la perdoj de la Sanktuloj en Misuro. Li renkontis nelonge kun la prezidanto de Usono Martin Van Buren, sed li ne sukcesis. Ajna kunsenta Furgono eble havus por Mormon viktimoj estis nuligita ekstere de la graveco de Misuro en la okazonta prezidenta balotado. Tamen, Smith ruze faris Misuron "sinonimo por subpremo" kaj vidis al ĝi ke la suferoj de liaj homoj ricevis nacian diskonigon.

Aŭdace Smith sendis la dudek apostolojn en Brition kiel misiistoj de la nova fido. Ĉiuj forlasis familiojn en malfacilaj cirkonstancoj por establi sin mem en Iovaon aŭ en Ilinojson. Dum Smith estis en malliberejo, Brigham Young, la altranga membro de la Kvorumo de la Dudek, kun nelacigebla kapablo, havis instigi la kredantojn iri ekstere de Misurio ; la Sanktuloj obeis lin. Sed kun Brigham Young kaj la aliaj apostoloj en Eŭropo, Smith retrovis prestiĝon kaj aŭtoritaton. Dume, la misiistoj faris multajn konvertitojn en Britio, ofte malriĉaj laboristoj.

En februaro 1841, Nauvoo ricevis rajtojn de la stato de Ilinojso, kiu donis la Sanktulojn de la Lastaj Tagoj konsiderinda grado de memstareco. Smith ĵetis lin mem entuziasme en la laboro konstrui novan urbon. La rajtoj sankciis sendependajn urbajn tribunalojn, la establon de universitato kaj la kreon de milica unuo sciita kiel la "Nauvoa Legio." Smith revis de industriaj projektoj eĉ ricevita rivelon, komandanta de la konstruaĵo de hotelo, tiuj nekonatoj povas veni de malproksime registri en ĝi.

La konstuo de la templo daŭris de 1841 ĝis 1846. Cirkaŭ ĉar monatoj poste Nauvoo estis forlasinta de la plimulto de la civitanoj.

Emma Hale Smith Bidamon, edzino de Joseph Smith. Dum ŝia vivo eĉ sur ŝia lito de morto, Emma Smith neis ke ŝia edzo iam ajn praktikadis poligamion. Emma Smith asertis ke la tre unua tempo ŝi iam ajn fariĝis konscia de poligamia rivelo estanta atribuita de mormonoj al Joseph Smith estis kiam ŝi legis pri ĝi en Orson broŝuro de Pratt La Seer en 1853, Heroldo de Sanktuloj 65:Preĝeja Historio, 3: 355-356.

Novaj doktrinoj

Dum pezis sur li la ĉi-monda tasko starigi urbon, Smith ankaŭ detaligis la idearon de la nova religio pri estiĝo kaj naturo de la universo. Laŭ Richard Bushman, li movis sin "de tradicia kristana kredo pri Dio kiel pure spirita al kredo pri ties korpa ekzisto". Alivorte, Smith deklaris, ke Dio havas korpon el karno kaj ostoj, kaj instruis, ke "la granda principo de feliĉo konsistas en posedo de korpo".

Plurala geedziĝo

Rivelita al Smith

La fruaj jaroj en Nauvoo estis tempo de paco kaj ekonomika prospero, sed en mez-1842, Smith estis implikiĝita en la konfliktoj kiu finis kun lia morto poste. Un jaro antaŭa, misuraj tribunaloj ankoraŭ foje provis ekstradicii lin sur malnovaj akuzoj kiu devenis de la Nauvoa Legio. Kvankam Stephen Douglas, tiam membro de la Ilinojsa Ŝtata Supera Tribunalo, deklaris la mandaton de ekstradicia malpleno sur formalismaĵo, Smith "konsciis ke populara opinio estis turnanta kontraŭ la Sanktuloj post du jaroj de kunsento." Ne surprize, laŭdo de Smith por la Demokrato Douglas unue provokis kontraŭstaron al la mormonoj en Whig ĵurnalo, la Varsovia Signalo, kies juna redaktoro, Thomas C. Akra, Joseph tiam ofendis. Antaŭ laŭdo de Smith por Douglas, Akra estis "neŭtrala observanto" de la Nauvoo kolonio. Smith donis lin lokon de honoro ĉe la dediĉo de la templa fundamento kaj invitis lin al lia domo por meleagra ĉefmanĝo. Post kiam Akra anoncis ke lia ĵurnalo "oponus la koncentriĝon de politika potenco en religia korpo en la manoj de kelkaj individuoj," Smith nuligis sian abonon kaj vokis la paperon " malpurafolio, tiu histo de mensogoj, tiu vazlavujo de maljustaĵo" subskribis la leteron "Via, kun tuta malestimo."

Nauvoo Legio

La rajtoj donitaj al la Urbo de Nauvoo permesis ĝin krei milicon. En 1842, la milico "Nauvoa Legio" havis 2000 homojn kaj en 1844 pli da 3000, inkluzivanta kelkaj ne-mormonoj. Kompare la Usona Armeo havis nur 8500 homojn en ĉi-tiu periodo.

La milico povus esti uzita per la ŝtata Guberniestro, la Prezidanto de Usono kaj la urbestro de Nauvoo. Joseph Smith li mem estis urbestro de Nauvoo ankaŭ nomumita lin plej alta rangotabelo oficiro de la Legio, Generalleŭtenanto.

En la lasta monato de sia vivo, junio 1844, Smith deklaris militan leĝon en Nauvoo kaj uzis la Legion por defendi la urbon.

Kurita por Prezidanto de Usono

En februaro 1844, Smith anoncis sian kandidatecon por Prezidanto de Usono kun Sidney Rigdon kiel kutimaĉo-prezidenta.

Politikaj engaĝiĝoj

La guberniestro de Ilinojso, Thomas Ford, opiniis ke la okazaĵoj de la somero aŭguris la falon de Smith, ke plimulto de Ilinojso-loĝantoj estis "decidita pri movado de la mormonoj for el la Ŝtato; kaj ĉio ligis kun la mormonoj iĝis politika.[1]" En decembro 1843, Smith petis kongreson por la rajto igi Nauvoon sendependa federacia teritorio kun la dekstro de nomi federaciajn trupojn en ĝia defendo[2]. Tiam, verŝajne neprudente, Smith ankaŭ decidis por forlasi kaj paruk-liberalojn kaj demokratojn, kaj sciigi al sia posedi kandidatecon por prezidanto de Usono, sendante la apostolojn por reklami sian kampanjon[3]. Dume, li elpensis planojn gvati eblajn ejojn por granda mormona kompromiso en Oregono aŭ Kalifornio[4]. En marto 1844, Smith organizis sekretan Konsilio de Kvindek, politikigokorpon bazitan sur kio Smith vokis "teodemokratio"[5] kaj kiuj estis en efiko ombroregistaro[6]. Unu el la konsilio unuaj aktoj estis ordini Smith kiel Reĝo de la Regno de Dio. Kaj, kvazaŭ ili havis justaj organizis sendependan ŝtaton, kiujn Smith kaj kiujn La Konsilio sendis ambasadorojn al Anglio, Francio, Rusio, kaj la Respubliko Teksaso.[7] En aprilo, Smith antaŭdiris "la tutan demisiigon de tiu nacio en kelkaj jaroj[8]".

Referencoj

  1. Thomas Ford, History of Illinois, From Its Commencement as a State in 1818 to 1847 (New York: Ivison and Phinney, 1854), 319.
  2. ^ Buŝmano, 511; Brodie, 356. Smith ankaŭ minacis kongreson. La Jarmila Stelo poste citis Smith kiel diris, "ĉu kongreso ne aŭdos nian peticion kaj donos al ni protekton, ili devas esti detruitaj kiam registaro kaj dio devas damni ilin, kaj devas ekzisti nenio maldekstro de ili - ne eĉ grasmakulo. " Citita en Brodie, 356.
  3. Bushman, 514-15; Brodie, 362-64. Smith elektis Sidney Rigdon kiel sian vicprezidento-kandidaton.
  4. Bushman, 519.
  5. Kiujn Smith rakontis al Sankta Luiso-raportisto, ""Mi iris emfaze, virte, kaj humane por teodemokratio, kie Dio kaj la homoj tenas la potencon konduki aferojn de viroj en justeco. Kaj kie libereco, libera komerco, kaj marista ĝusta [sic], kaj la protekto de la vivo kaj nemoveblaĵoj estos daŭrigita netuŝitan, bonfare al ĈIUJ." (Citita en Boŝmano, 522.) Malgraŭ tio, kiel Boŝmano agnoskis, al kritikantoj, "La plano de Joseph por La regno de Dio similis programo por Mormono superregado." La Konsilio de Kvindek (kiu originale havis kvindek tri membrojn) inkludis nur tri ne-mormonojn, du el kiuj estis konataj falsistoj. (Ostlings, 13).
  6. Bushman, 511; Ostlings, 13; Remini, 166; Robert Bruce Flanders, Nauvoo: Kingdom on the Mississippi (Urbana: University of Illinois Press, 1965), 292-94.
  7. Ostlings, 13.
  8. Citita en Bushman, 521.