Eldon-Kooperativo por Revolucia Esperanto-Literaturo: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio]

← Iru al antaŭa ŝanĝo Iru al sekvanta ŝanĝo →

Enhavo forigita Enhavo aldonita

Enteksta

Kiel registrite je 14:06, 9 okt. 2012

EKRELO (Eldon-Kooperativo por Revolucia Esperanto-Literaturo) fondiĝis en 1930 kiel memstara internacia Esperanto-eldonejo kaj estas proksime ligita kun Sovetrespublikara Esperantista Unio (SEU). La sidejo ĝis 1933 estis en Lepsiko (Leipzig) sub gvido de Walter Kampfrad: En aprilo de 1933 naziaj policistoj invadis la sidejon de Germana Laborista Esperanto-Asocio en Berlino, kiu ankaŭ servis kiel centro de Internacio de Proleta Esperantistaro (IPE), disbatante la asocion, kaj ankaŭ en Lepsiko konfiskis la stokon de la eldonejo EKRELO, arestis ĝian gvidanton Walter Kampfrad kaj multajn aliajn aktivulojn de la proleta movado.^[1] Post tio la eldonejo en Amsterdamo estis reaktivigata kaj administrita de F. Wisser, kaj fine translokiĝis al Moskvo. Ekrelo aldonis precipe multajn broŝurojn pri aktualaj politikaj temoj, pri socialisma konstruado en USSR kaj pri antireligia movado tie. Sed ne malpli gravaj estas ĝiaj primovadaj verkoj, la originalaj kaj tradukitaj romanoj kaj gramatikoj por rusoj, germanoj, francoj. Dum la mallonga tempo de sia ekzistado, Ekrelo montriĝis tre aktiva, la nombro de la verkoj, eldonitaj de ĝi atingis 60 kaj la vendovaloro de 51 000 svisaj frankoj. En 1934, Ekrelo entreprenis grandegan taskon: eldoni Elektitan Verkaron de Lenin en Esperanta traduko kaj 16 volumoj. La Kooperativo malaperis en 1936, malmultajn semajnojn antaŭ la komenciĝo de la Granda Purigo aŭ malpli eŭfemisme Granda Teroro de Josif Stalin en 1937.

Eldonaĵoj de EKRELO

1931
- Cent tridek tri tagoj.
1932
- Fajro kuracas, Eŭgeno Miĥalski.
- La Submarinistoj, Aleksej Novikov-Priboj, tradukis Jevgenij Vladimiroviĉ Blinov.
1933
- Metropoliteno; originala romano, Vladimir Varankin.
- Ĉapajev, Dmitrij Furmanov, tradukis Vasilij Devjatnin, Eggers, Nikolaj M. Fedotov, lingve kontrolis A. Samojlenko.
- Ĉinaj noveloj, Oskar Erdberg, tradukis P. Gavrilov.

Fontoj

Detlev Blanke (1996). Bibliographie der EKRELO-Titel. (En la germana en:) Ino Kolbe. Zur Geschichte des Deutschen Arbeiter-Esperanto-Bundes in Leipzig, vol. II 1996, p. 74-78.

Notoj

↑ La danĝera lingvo, Ulrich Lins, p. 101

Eksteraj ligiloj

Libroj pri Ekrelo en la Kolekto por Planlingvoj kaj Esperantomuzeo
Artikoloj pri Ekrelo en Elektronika Bibliografio de Esperantaj Artikoloj (EBEA)

Ĉi tiu artikolo baziĝas (parte aŭ tute) sur artikolo el la Enciklopedio de Esperanto.

La originala teksto kontroleblas en interreta arkivo de la fonto.

[1] La danĝera lingvo, Ulrich Lins, p. 101

[1]

@@ Linio 1: / Linio 1: @@
-'''EKRELO''' (Eldon-Kooperativo por Revolucia Esperanto-Literaturo) fondiĝis en [[1930]] kiel memstara internacia Esperanto-eldonejo kaj estas proksime ligita kun [[Sovetrespublikara Esperantista Unio]] (SEU). La sidejo ĝis [[1933]] estis en Lepsiko ([[Leipzig]]) sub gvido de W. Kampfrad kaj poste en [[Amsterdam]] administrita de F. Wisser, kaj fine en [[Moskvo]]. Ekrelo aldonis precipe multajn broŝurojn pri aktualaj politikaj temoj, pri [[socialismo|socialisma konstruado]] en [[USSR]] kaj pri antireligia movado tie. Sed ne malpli gravaj estas ĝiaj primovadaj verkoj, la originalaj kaj tradukitaj romanoj kaj gramatikoj por rusoj, germanoj, francoj. Dum la mallonga tempo de sia ekzistado, Ekrelo montriĝis tre aktiva, la nombro de la verkoj, eldonitaj de ĝi atingis 60 kaj la vendovaloro de 51&nbsp;000 svisaj frankoj. En [[1934]], Ekrelo entreprenis grandegan taskon: eldoni Elektitan Verkaron de [[Lenin]] en Esperanta traduko kaj 16 volumoj. La Kooperativo malaperis en [[1936]].
+'''EKRELO''' (Eldon-Kooperativo por Revolucia Esperanto-Literaturo) fondiĝis en [[1930]] kiel memstara internacia Esperanto-eldonejo kaj estas proksime ligita kun [[Sovetrespublikara Esperantista Unio]] (SEU). La sidejo ĝis [[1933]] estis en Lepsiko ([[Leipzig]]) sub gvido de Walter Kampfrad: En aprilo de 1933 [[nazioj|naziaj]] policistoj invadis la sidejon de [[Germana Laborista Esperanto-Asocio]] en Berlino, kiu ankaŭ servis kiel centro de [[Internacio de Proleta Esperantistaro]] (IPE), disbatante la asocion, kaj ankaŭ en Lepsiko konfiskis la stokon de la eldonejo EKRELO, arestis ĝian gvidanton Walter Kampfrad kaj multajn aliajn aktivulojn de la proleta movado.<ref>''[[La danĝera lingvo]], [[Ulrich Lins]], p. 101</ref> Post tio la eldonejo en [[Amsterdamo]] estis reaktivigata kaj administrita de F. Wisser, kaj fine translokiĝis al [[Moskvo]]. Ekrelo aldonis precipe multajn broŝurojn pri aktualaj politikaj temoj, pri [[socialismo|socialisma konstruado]] en [[USSR]] kaj pri antireligia movado tie. Sed ne malpli gravaj estas ĝiaj primovadaj verkoj, la originalaj kaj tradukitaj romanoj kaj gramatikoj por rusoj, germanoj, francoj. Dum la mallonga tempo de sia ekzistado, Ekrelo montriĝis tre aktiva, la nombro de la verkoj, eldonitaj de ĝi atingis 60 kaj la vendovaloro de 51&nbsp;000 svisaj frankoj. En [[1934]], Ekrelo entreprenis grandegan taskon: eldoni Elektitan Verkaron de [[Lenin]] en Esperanta traduko kaj 16 volumoj. La Kooperativo malaperis en [[1936]], malmultajn semajnojn antaŭ la komenciĝo de la [[Granda Purigo]] aŭ malpli eŭfemisme Granda Teroro de [[Josif Stalin]] en [[1937]].
 == Eldonaĵoj de '''EKRELO''' ==
@@ Linio 14: / Linio 14: @@
 == Fontoj ==
 * [[Detlev Blanke]] (1996). Bibliographie der EKRELO-Titel. (En la germana en:) [[Ino Kolbe]]. Zur Geschichte des Deutschen Arbeiter-Esperanto-Bundes in Leipzig, vol. II 1996, p. 74-78.
+== Notoj ==
+<references/>
 == Eksteraj ligiloj ==