Pinsemgarolo: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Addbot (diskuto | kontribuoj) e Roboto: Forigo de 18 interlingvaj ligiloj, kiuj nun disponeblas per Vikidatumoj (d:q374328) |
e polureto |
||
| Linio 26: | Linio 26: | ||
Tiu specio loĝas en okcidenta [[Nordameriko]] el centra [[Oregono]] al norda [[Baja California]] kaj orienten tiom kiom ĝis orienta [[Oklahomo]] kvankam ĝi vagas pli foren for de la reprodukta sezono. Ili loĝas en montarbaroj kie estas [[pinjonpino]]j ''Pinus edulis'' kaj ''Pinus monophylla''. |
Tiu specio loĝas en okcidenta [[Nordameriko]] el centra [[Oregono]] al norda [[Baja California]] kaj orienten tiom kiom ĝis orienta [[Oklahomo]] kvankam ĝi vagas pli foren for de la reprodukta sezono. Ili loĝas en montarbaroj kie estas [[pinjonpino]]j ''Pinus edulis'' kaj ''Pinus monophylla''. |
||
Tiu specio estas tre socia, ofte formante tre '''grandajn arojn''' de 250 aŭ pliaj birdoj kie kelkaj birdoj ŝajne agadas kiel sentineloj de la aro viglante predantoj dum la kompanoj manĝas. La semoj de la pinjonpino estas la ĉefa manĝoresurso sed ili suplementas sian dieton per fruktoj kaj beroj. Ili manĝas ankaŭ [[insekto]] |
Tiu specio estas tre socia, ofte formante tre '''grandajn arojn''' de 250 aŭ pliaj birdoj kie kelkaj birdoj ŝajne agadas kiel sentineloj de la aro viglante predantoj dum la kompanoj manĝas. La semoj de la pinjonpino estas la ĉefa manĝoresurso sed ili suplementas sian dieton per fruktoj kaj beroj. Ili manĝas ankaŭ [[insekto]]nj de multaj tipoj kiuj foje estas kaptitaj per siaj piedoj. |
||
La nesto estas ĉiam parto de kolonio, sed neniam estas po pli da unu nesto en arbo. Foje la kolonio povas kovri tre ampleksajn areojn el ununura nesto en ĉiu arbo (kutime [[junipero]], [[kverko]] aŭ [[pino]]). La ino demetas kutime 3-4 ovojn, tre frue en la sezono. Kovado daŭras kutime 16 tagojn. La masklo kutime alportas manĝon ĉe la nesto kaj la ino flugas al li por ricevi ĝin kaj revenas al nesto por manĝigi la idojn kiuj [[elnestiĝo|elnestiĝas]] post ĉirkaŭ 3 semajnoj. La paro kutime manĝigas nur sian propran idaron, sed post elnestiĝo ili povas ricevi manĝon el ĉiu ajn preterpasanta membro de la kolonio. |
La nesto estas ĉiam parto de kolonio, sed neniam estas po pli da unu nesto en arbo. Foje la kolonio povas kovri tre ampleksajn areojn el ununura nesto en ĉiu arbo (kutime [[junipero]], [[kverko]] aŭ [[pino]]). La ino demetas kutime 3-4 ovojn, tre frue en la sezono. Kovado daŭras kutime 16 tagojn. La masklo kutime alportas manĝon ĉe la nesto kaj la ino flugas al li por ricevi ĝin kaj revenas al nesto por manĝigi la idojn kiuj [[elnestiĝo|elnestiĝas]] post ĉirkaŭ 3 semajnoj. La paro kutime manĝigas nur sian propran idaron, sed post elnestiĝo ili povas ricevi manĝon el ĉiu ajn preterpasanta membro de la kolonio. |
||
| Linio 32: | Linio 32: | ||
La Pinsemgarolo estis unuafoje kolektita kaj priskribita kiel specio el specimeno mortpafita ĉe la rivero Maria en Norda Montano dum la ekspedicio de la Princo Maksimiliano de Wied-Neuwied al interna Nordameriko en [[1833]]. |
La Pinsemgarolo estis unuafoje kolektita kaj priskribita kiel specio el specimeno mortpafita ĉe la rivero Maria en Norda Montano dum la ekspedicio de la Princo Maksimiliano de Wied-Neuwied al interna Nordameriko en [[1833]]. |
||
La voĉo estis priskribita |
La voĉo estis priskribita kiel ritmeca ''kraŭk-kraŭ-kraŭk'' ripetita dufoje aŭ trifoje. |
||
== Ekstera bildoligo == |
== Ekstera bildoligo == |
||
Kiel registrite je 11:57, 25 sep. 2014
 | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Pinsemgarolo
| ||||||||||||||
| Biologia klasado | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| Gymnorhinus cyanocephalus (Wied, 1841) | ||||||||||||||
| Konserva statuso | ||||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj
| ||||||||||||||
La Pinsemgarolo aŭ Pinjona garolo (Gymnorhinus cyanocephalus) estas garolo inter la nordamerika Blua garolo kaj la Eŭrazia garolo laŭ grando. Tiu birdo estas la ununura membro de la genro Gymnorhinus. La ĝeneralaj proporcioj estas tre similaj al tiuj de la Kolumbia nucifrago kaj tio devas esti konsiderata kiel ekzemplo de konverĝa evoluo ĉar ambaŭ birdospecioj plenigas similan ekologian niĉon.
La Pinsemgarolo estas bluecgriza birdo kun pli malhela kapo kaj blankeca gorĝo kun nigraj beko, gamboj kaj piedoj.
Tiu specio loĝas en okcidenta Nordameriko el centra Oregono al norda Baja California kaj orienten tiom kiom ĝis orienta Oklahomo kvankam ĝi vagas pli foren for de la reprodukta sezono. Ili loĝas en montarbaroj kie estas pinjonpinoj Pinus edulis kaj Pinus monophylla.
Tiu specio estas tre socia, ofte formante tre grandajn arojn de 250 aŭ pliaj birdoj kie kelkaj birdoj ŝajne agadas kiel sentineloj de la aro viglante predantoj dum la kompanoj manĝas. La semoj de la pinjonpino estas la ĉefa manĝoresurso sed ili suplementas sian dieton per fruktoj kaj beroj. Ili manĝas ankaŭ insektonj de multaj tipoj kiuj foje estas kaptitaj per siaj piedoj.
La nesto estas ĉiam parto de kolonio, sed neniam estas po pli da unu nesto en arbo. Foje la kolonio povas kovri tre ampleksajn areojn el ununura nesto en ĉiu arbo (kutime junipero, kverko aŭ pino). La ino demetas kutime 3-4 ovojn, tre frue en la sezono. Kovado daŭras kutime 16 tagojn. La masklo kutime alportas manĝon ĉe la nesto kaj la ino flugas al li por ricevi ĝin kaj revenas al nesto por manĝigi la idojn kiuj elnestiĝas post ĉirkaŭ 3 semajnoj. La paro kutime manĝigas nur sian propran idaron, sed post elnestiĝo ili povas ricevi manĝon el ĉiu ajn preterpasanta membro de la kolonio.
La Pinsemgarolo estis unuafoje kolektita kaj priskribita kiel specio el specimeno mortpafita ĉe la rivero Maria en Norda Montano dum la ekspedicio de la Princo Maksimiliano de Wied-Neuwied al interna Nordameriko en 1833.
La voĉo estis priskribita kiel ritmeca kraŭk-kraŭ-kraŭk ripetita dufoje aŭ trifoje.
Ekstera bildoligo
- Pinsemgarolo
- Artikolo k teritoria mapo InfoNatura, NatureServe
- Fotaro de Pinsemgarolo VIREO
Referencoj
- BirdLife International (2004). Gymnorhinus cyanocephalus. Internacia Ruĝa Listo de Endanĝeritaj Specioj, eldono de 2006. IUCN 2006. Elŝutita 11a Majo 2006. Vundebla.