Aleksandr Suvorov: Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
KuBOT (diskuto | kontribuoj) e Forigo de la ŝablono(j) LigoElstara kaj/aŭ LigoLeginda laŭ VP:FA; kosmetikaj ŝanĝoj |
Neniu resumo de redakto |
||
| Linio 7: | Linio 7: | ||
Li partoprenis en la sveda kaj [[sepjara milito]]. Li okupis [[Krakovo]]n per ŝturmatako ([[1768]]) kontraŭ la Poloj. Li venkis la Osmanan Imperion, venkis la krimeajn tatarojn ([[1777]]) la kaŭkazajn [[lezgoj]]n ([[1780]]), la gogajajn tatarojn ([[1783]]). Post tiuj venkoj, [[Katerino la 2-a (Rusio)|Katerina la Granda]] nomumis lin [[generalo]]. |
Li partoprenis en la sveda kaj [[sepjara milito]]. Li okupis [[Krakovo]]n per ŝturmatako ([[1768]]) kontraŭ la Poloj. Li venkis la Osmanan Imperion, venkis la krimeajn tatarojn ([[1777]]) la kaŭkazajn [[lezgoj]]n ([[1780]]), la gogajajn tatarojn ([[1783]]). Post tiuj venkoj, [[Katerino la 2-a (Rusio)|Katerina la Granda]] nomumis lin [[generalo]]. |
||
Li plu batalis kontraŭ la turkoj (1787-1789) kaj venkis kun la aŭstroj (ĉe Foksani kaj apud rivero Riminik). Pro tio, Jozefo la 2-a nomumis lin |
Li plu batalis kontraŭ la turkoj (1787-1789) kaj venkis kun la aŭstroj (ĉe Foksani kaj apud rivero Riminik). Pro tio, Jozefo la 2-a nomumis lin imperia grafo. |
||
Li venkis la polan ribelon de [[1794]]. Pro tio li ricevis la titolon grafo kun antaŭnomo Riminikskij kaj iĝis [[marŝalo]]. |
Li venkis la polan ribelon de [[1794]]. Pro tio li ricevis la titolon grafo kun antaŭnomo Riminikskij kaj iĝis [[marŝalo]]. |
||
Kiel registrite je 19:08, 16 aŭg. 2015
Ĉi tiu artikolo temas pri la grafo Aleksandr Suvorov. Por aliaj signifoj vidu la artikolon Suvorov (apartigilo).
Aleksander Vasiljeviĉ SUVOROV (ruse Александр Васильевич Суворов) (24-a de novembro 1729 – 18-a de majo 1800) estis rusa grafo, fama militestro, marŝalo. Li naskiĝis en 1729, en Moskvo, kaj mortis en 1800, en Sankt-Peterburgo. Dum la tuta sia kariero li neniam estis venkita. Ne tre kutime laŭ sia tempo zorganta pri ĉiutagaj bezonoj de siaj soldatoj, li estis tre amata en la armeo.
Li partoprenis en la sveda kaj sepjara milito. Li okupis Krakovon per ŝturmatako (1768) kontraŭ la Poloj. Li venkis la Osmanan Imperion, venkis la krimeajn tatarojn (1777) la kaŭkazajn lezgojn (1780), la gogajajn tatarojn (1783). Post tiuj venkoj, Katerina la Granda nomumis lin generalo.
Li plu batalis kontraŭ la turkoj (1787-1789) kaj venkis kun la aŭstroj (ĉe Foksani kaj apud rivero Riminik). Pro tio, Jozefo la 2-a nomumis lin imperia grafo.
Li venkis la polan ribelon de 1794. Pro tio li ricevis la titolon grafo kun antaŭnomo Riminikskij kaj iĝis marŝalo.
Caro Paŭlo la 1-a malfavoris Suvorov-on pro tio, ke Suvorov ne akceptis la militistan reformon de la prusema caro laŭ la prusa maniero. Tamen la imperiestro sendis Suvorov-on batali en 1799 al Italio, kie li venkis kun la aŭstroj la francojn (ĉe Cassano kaj Novi), kiuj forlasis Italion. Pro tio li ricevis la rangon princo kun nomo Italijskij. Post tio li devis kuniĝi kun armeo de la rusa generalo Korsakov, sed li ne sukcesis ĝustatempe alveni, malgraŭ la heroa militiro trans la Alpoj, kaj la franca generalo Masséna venkis la aliancanojn.
Oktobre de la jaro 1799 Rusio nuligis sian aliancon kun Aŭstrio, Suvorov estis revokita al Rusio, iĝis denove malfavorato kaj baldaŭ mortis. Sur lia tomboŝtono oni lakonike skribis "Ĉi tie kuŝas Suvorov".