Mijazaŭa Kenĝi: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
KuBOT (diskuto | kontribuoj) e Roboto: anstataŭigo de "Ŝablono:El" per "Ŝablono:EL" (laŭ VP:AA) |
Neniu resumo de redakto |
||
| Linio 10: | Linio 10: | ||
Poste li eksiĝis kaj inkliniĝis al verkado. En lia vivanteco, nur unu poemaro "Haru to Syura" kaj unu fabelaro estis eldonitaj, sed postmorte, pli da poemaroj kaj fabelaroj estis eldonitaj, kaj li fariĝis ŝatata poeto-fabelisto inter japanoj. |
Poste li eksiĝis kaj inkliniĝis al verkado. En lia vivanteco, nur unu poemaro "Haru to Syura" kaj unu fabelaro estis eldonitaj, sed postmorte, pli da poemaroj kaj fabelaroj estis eldonitaj, kaj li fariĝis ŝatata poeto-fabelisto inter japanoj. |
||
En 1926 li lernis [[Esperanto]]n, kaj lia renkonto kun esperantisto, finna |
En 1926 li lernis [[Esperanto]]n, kaj lia renkonto kun esperantisto, finna ambasadoro [[Gustaf John Ramstedt]], rezidanta en Japanio akcelis lian emon lerni ĝin. |
||
Li amis sian hejmlokon, kaj la scenoj de liaj verkoj ofte estas en la fikcia loko ''Ihatov'' aŭ ''Ihatovo'', kiu devenis de Iŭate. Tiu aldono de '-o' al la fikcia loknomo kredeble estas influo de esperanta finaĵo de [[substantivo]]. |
Li amis sian hejmlokon, kaj la scenoj de liaj verkoj ofte estas en la fikcia loko ''Ihatov'' aŭ ''Ihatovo'', kiu devenis de Iŭate. Tiu aldono de '-o' al la fikcia loknomo kredeble estas influo de esperanta finaĵo de [[substantivo]]. |
||
Kiel registrite je 08:39, 1 dec. 2015
MIJAZAŬA Kenĝi (japane: 宮沢賢治 [Mijazaŭa Kenĝi], (27-a de oktobro 1896 - 21-a de septembro 1933) estas poemisto kaj verkisto de fabeloj. 宮澤賢治 en registro.
Vivo
Li naskiĝis en gubernio Iŭate, en Hienuki, en vilaĝo Satogaŭa (nun urbeto Tojosaŭa en urbo Hanamaki). Post studado ĉe Morioka Alta Lernejo de Agronomio kaj Forstokulturo (nun Universitato de Iŭate, ĉe Agronomia Fakultato), li verkadis instruante en lernejo pri agronomio.
Poste li eksiĝis kaj inkliniĝis al verkado. En lia vivanteco, nur unu poemaro "Haru to Syura" kaj unu fabelaro estis eldonitaj, sed postmorte, pli da poemaroj kaj fabelaroj estis eldonitaj, kaj li fariĝis ŝatata poeto-fabelisto inter japanoj.
En 1926 li lernis Esperanton, kaj lia renkonto kun esperantisto, finna ambasadoro Gustaf John Ramstedt, rezidanta en Japanio akcelis lian emon lerni ĝin.
Li amis sian hejmlokon, kaj la scenoj de liaj verkoj ofte estas en la fikcia loko Ihatov aŭ Ihatovo, kiu devenis de Iŭate. Tiu aldono de '-o' al la fikcia loknomo kredeble estas influo de esperanta finaĵo de substantivo. Lin interesis Esperanto. Liaj provis traduki kelkajn el siaj verkoj en Esperanto, sed ili estis trovitaj nur en 1953. Li cetere uzis en sia verko multajn vortojn influitajn de Esperanto. Post lia morto liaj verkoj estis tradukitaj en Esperanton inter alie de Konisi Gaku.
Spirito de liaj verkoj: Kenĝi, kiu estis budhisto, sentis, ke ĉiuj vivantaĵoj estas kiel fratoj, kaj ke maleblas al personoj atingi veran feliĉon ĝis tiam ili ne pricelas tiom egale la feliĉon de ĉiuj kaj ĉiaj aliaj vivantaĵoj samtempe. Je Kenĝi tio ne estis nur ideo: dum li vagis sur montetoj kaj kampoj, li ofte forgesis sin tute en kontempli al bestoj, plantoj, ŝtonoj, vento, nuboj, ĉielarkoj, steloj. li trovis ĝojon simpatiante je la natura mondo. Tial liaj historioj estas plenaj per ĉiaj estaĵoj, kiuj rilatas nature kaj frate.
Verkoj
- Haru to Ŝura (Printempo kaj Asura)
- Ĉumon no Oi Rjoriten (La Restoracio de Multaj Mendoj)
Vidu ankaŭ
- angle Ideals of Esperanto in the works of Miyazawa Kenji, Anne Doggett, Swinburne University of Technology, 2000, 123 paĝoj=
Eksteraj ligiloj
|
Trovu « Mijazaŭa Kenĝi » inter la Vizaĝoj de homoj rilataj al la ideo «Internacia Lingvo» |
Ŝablono:EL http://www.aozora.gr.jp/index_pages/person81.html#sakuhin_list_1 Ŝablono:EL http://www.city.hanamaki.iwate.jp/main/kenji/kinenkan.html