Mehmed Emen (Ali paŝao): Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Narvalo (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
Eliott (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
||
| Linio 1: | Linio 1: | ||
[[Historio]] > [[Turkio]] |
|||
| ⚫ | Mehmed Emin Ali paŝao (n. 5-an de marto 1815 |
||
---- |
|||
| ⚫ | Mehmed Emin Ali paŝao (n. 5-an de marto 1815 [[Konstantinopolo]], [[Osmana Imperio]] – m. 7-an de septembro 1871, Konstantinapolo), osmana grandveziro (ĉefministro), onata pro sia okcidentamika reformpolitiko. Li estis gvidanta persono kun paŝao Mustafa Reŝid kaj paŝao Fuad en la t.n. [[Tanzimat-epoko]] (1839–70). |
||
Li istis filo de vendej-posedanto, kiu jam fruaĝe ekservis la registaron. Ĝi havis nenian instruadon, sed lernis france kaj akompanis en 1836 diplamatan komisionon al Vieno. Lia diplomata kariera pino estis, kiam oni nomumis lin en 1841 ambasadoro en Londono. Post kaim li revenis al la Osmana imperio, li iĝis eksterafera ministro sub gvido de paŝao Mustafa Resid kaj partoprenis en la viena (1855) kaj parizaj (1856) kongresoj. Li servis kiel grandveziro en 1852, 1855–56, 1858–59, 1861 kaj 1867–71. |
Li istis filo de vendej-posedanto, kiu jam fruaĝe ekservis la registaron. Ĝi havis nenian instruadon, sed lernis france kaj akompanis en 1836 diplamatan komisionon al Vieno. Lia diplomata kariera pino estis, kiam oni nomumis lin en 1841 ambasadoro en Londono. Post kaim li revenis al la Osmana imperio, li iĝis eksterafera ministro sub gvido de paŝao Mustafa Resid kaj partoprenis en la viena (1855) kaj parizaj (1856) kongresoj. Li servis kiel grandveziro en 1852, 1855–56, 1858–59, 1861 kaj 1867–71. |
||
Kiel registrite je 15:43, 13 jun. 2006
Mehmed Emin Ali paŝao (n. 5-an de marto 1815 Konstantinopolo, Osmana Imperio – m. 7-an de septembro 1871, Konstantinapolo), osmana grandveziro (ĉefministro), onata pro sia okcidentamika reformpolitiko. Li estis gvidanta persono kun paŝao Mustafa Reŝid kaj paŝao Fuad en la t.n. Tanzimat-epoko (1839–70).
Li istis filo de vendej-posedanto, kiu jam fruaĝe ekservis la registaron. Ĝi havis nenian instruadon, sed lernis france kaj akompanis en 1836 diplamatan komisionon al Vieno. Lia diplomata kariera pino estis, kiam oni nomumis lin en 1841 ambasadoro en Londono. Post kaim li revenis al la Osmana imperio, li iĝis eksterafera ministro sub gvido de paŝao Mustafa Resid kaj partoprenis en la viena (1855) kaj parizaj (1856) kongresoj. Li servis kiel grandveziro en 1852, 1855–56, 1858–59, 1861 kaj 1867–71.
Ali paŝao preferis la pavcajn solvojn (Serbio, Moldvo) kaj donis limigitan aŭtonomion en 1868 por Kreto. Li instigis la amikajn rilatojn al Francio kaj Britio sub regado de Abdülmecid la 1-a kaj Abdülaziz la 1-a.