Jean Baptiste Joseph Fourier

Ĉi tiu artikolo temas pri Joseph Fourier. Por aliaj signifoj vidu la artikolon Fourier.

Joseph Fourier

Jean Baptiste Joseph Fourier [ˈ|f|ʊər|i|ˌ|eɪ|,_|-|i|ər] aŭ [fuʁje] (naskiĝis la 21-an de majo 1768 en Auxerre - mortis la 16-an de majo 1830 en Parizo) estis franca matematikisto kaj fizikisto plej multe konata pro siaj esploroj pri varmotransiro, vibrado kaj la malkompono de periodaj funkcioj en konverĝa serio de sinusoidaj funkcioj, nomata serio de Fourier. Ankaŭ la Furiera transformo nomiĝas tiele omaĝe al la fizikisto.

Li estas unu el la unuaj sciencistoj, kiuj pripensis pri la forceja efiko kvankam li trotaksis la varmon de astroj krom Suno.

Biografio

Akvarelaj karikaturoj de 1820 de francaj matematikistoj Adrien-Marie Legendre (maldkstre) kaj Joseph Fourier (dekstre) fare de la franca artisto Julien-Leopold Boilly, nome akvarelaj portretoj nombroj 29a kaj 30a el la Album de 73 Portraits-Charge Aquarelle’s des Membres de I’Institute.

Fourier naskiĝis en Auxerre (nuntempe en Yonne nome departemento de Francio), kiel la filo de tajloro. Li iĝis orfo kiam li estis nur naŭjaraĝa. Fourier estis rekomendita al la episkopo de Auxerre, kaj danke al tio li estis edukita de la Benediktanoj de la monaĥejo de Sankta Marko. La postenoj en la scienca korpuso de la armeo estis rezervitaj por tiuj de elstara nasko, kaj tiele li estis neelektebla, li estis tamen akceptita en la milita lernejo de Auxerre pri matematiko. Li preferis la sciencojn antaŭ ol la monaĥeco kaj aniĝis al la École Normale Supérieure. Tie li havis kiel profesorojn Joseph-Louis de Lagrange, Gaspard Monge kaj Pierre-Simon Laplace, al kiu li sukcedis en la katedro en Politeknika Lernejo.

Li partoprenis en la Franca revolucio de 1789 kiam li disvastigis ties principojn en sia distrikto kaj servante por la loka Revolucia Komitato. Dum la Teroro li estis dum mallonge enkarcerigita kaj li eskapis el la gilotino danke al la falo de Robespiero. En 1798 li iris en la Militiro al Egiptio. Li iĝis diplomato kaj scienca akompananto de la ekspedicio. Li servis kiel scienca konsilisto, kaj estis nomumita sekretario en la Egipta Instituto. Kiam la francoj en Egiptio estis blokitaj el la kontaktoj kun Francio fare de la brita ŝiparo, li organizis la vorkojn por ke la Franca armeo sekurigu siajn militmuniciojn. Li kontribuis ankaŭ per kelkaj matematikaj artikoloj al la Egipta Instituto (nomita ankaŭ la Kaira Instituto) kiun Napoleono estis fondinta ĉe Kairo, cele al malfortigo de la angla influo en Mezoriento. Post la britaj venkoj kaj la kapitulaco de la francoj sub la generalo Menou en 1801, Fourier revenis en Francion.

Reveninte en Francujon en 1801, Napoléon Bonaparte nomumis lin prefekto de Isère en Grenoblo, kie li superrigardis ŝosekonstruadon kaj aliajn projektojn. Tamen, Fourier estis dekomence reveninta hejmen el la Napoleona ekspedicio en Egipton por pluigi sian akademian postenon kiel profesoro ĉe la École Polytechnique kiam Napoleono decidis alimaniere por lia futuro:

... jŭs mortinte la Prefekto de la Departemento Isère, mi dezirus esprimi mian fidon en la civitano Fourier nomumante lin por tiu posteno.

Dezirante montriĝi fidela al Napoleono, li elposteniĝis kiel Prefekto. Estis tiam kiam ĉe Grenoble li ekeksperimentis pri la propagado de varmo. Li prezentis sian artikolon Pri la propagado de varmo en solidaj korpoj al la Pariza Instituto la 21an de Decembro, 1807. Li ankaŭ kontribuis al la monumenta Description de l'Égypte.

Li estis elpostenigita dum la Restaŭracio. Fourier translokiĝis al Anglio en 1816. Poste, li revenis en Francion, kaj en 1817 li estis elektita al la Akademio de Sciencoj de Francio, de kiu li iĝis porĉiama sekretario por la sekcio pri matematika scienco je la morto de Jean-Baptiste Joseph Delambre en 1822. En 1826 li estis elektita ano de la Franca Akademio. En 1830, li estis elektita eksterlanda membro de la Reĝa Sveda Akademio de Sciencoj.

Esploroj

En Grenoblo, li faris eksperimentojn pri la varmotransiro kaj modeligis la temperaturan evoluon per trigonometriaj serioj, kreante la fundamenton de la termodinamiko. Tiuj esploroj estis la ĝermoj de la teorioj pri la serio de Fourier kaj la konverto de Fourier.

La simpligo, kiun tiuj iloj alportas, estos kritikata de Pierre-Simon Laplace kaj Joseph-Louis de Lagrange.

Omaĝoj

• Li estis entombigita en Tombejo Père-Lachaise.
• La liceo de Auxerre kaj la Universitato de Grenoblo-1 portas lian nomon Joseph Fourier.
• Li estas unu el la francaj famuloj, kies nomoj estas skribitaj sur la Eiffel-turo.
• La kratero Fourier estas luna kratero, lokata sur sud-okcidenta parto de la videbla flanko de la Luno.

Verkoj

• Fourier, Joseph (1822). Théorie analytique de la chaleur. Paris: Firmin Didot Père et Fils. [1]
• Fourier, Joseph (1824). Annales de chimie et de physique 27. Paris: Analoj de Kemio kaj Fiziko. pp. 236–281. [2]
• Fourier, Joseph (1827). Mémoire sur la température du globe terrestre et des espaces planétaires 7. Memoroj de la Reĝa Akademio de Sciencoj de la Institut de France. pp. 569–604. [3]
• Fourier, Joseph (1827). Mémoire sur la distinction des racines imaginaires, et sur l'application des théorèmes d'analyse algébrique aux équations transcendantes qui dépendent de la théorie de la chaleur 7. Memoroj de la Reĝa Akademio de Sciencoj de la Institut de France. pp. 605–624. [4]
• Fourier, Joseph (1827). Analyse des équations déterminées 10. Firmin Didot frères. pp. 119–146. [num-scd-ulp.u-strasbg.fr:8080/827/]
• Fourier, Joseph (1827). Remarques générales sur l'application du principe de l'analyse algébrique aux équations transcendantes 10. Paris: Memoroj de la Reĝa Akademio de Sciencoj de la Institut de France. pp. 119–146. [5]
• Fourier, Joseph (1833). Mémoire d'analyse sur le mouvement de la chaleur dans les fluides 12. Paris: Memoroj de la Reĝa Akademio de Sciencoj de la Institut de France. pp. 507–530. [6]
• Fourier, Joseph (1821). Rapport sur les tontines 5. Paris: Memoroj de la Reĝa Akademio de Sciencoj de la Institut de France. pp. 26–43. [7]

Vidu ankaŭ

• La 72 nomoj sur Eiffel-turo