Raúl Juárez Sedeño: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Neniu resumo de redakto |
Robbot (diskuto | kontribuoj) e Robota unusencigo: Camagüey - Ŝanĝis ligo(j)n al Camagüey (urbo) |
||
| Linio 1: | Linio 1: | ||
:''Vidu ankaŭ la apartigan liston [[Juárez]].'' |
:''Vidu ankaŭ la apartigan liston [[Juárez]].'' |
||
'''Raúl JUÁREZ SEDEÑO''' (naskiĝis la [[2-an de oktobro]] [[1926]] en [[Camagüey]], [[Kubo]], kaj samurbe mortis la [[4-an de junio]] [[2012]]) estis [[kuba esperantisto]] kaj [[Honoraj membroj de UEA|honora membro de UEA]]. |
'''Raúl JUÁREZ SEDEÑO''' (naskiĝis la [[2-an de oktobro]] [[1926]] en [[Camagüey (urbo)|Camagüey]], [[Kubo]], kaj samurbe mortis la [[4-an de junio]] [[2012]]) estis [[kuba esperantisto]] kaj [[Honoraj membroj de UEA|honora membro de UEA]]. |
||
Li lernis Esperanton post la morto de sia patro, kiu en Camagüey estis [[UEA]]-delegito, helpe de libroj el la hejma biblioteko. En la kvindekaj jaroj li komencis aktivi en la kuba movado, instruante ekde [[1957]] kaj fariĝinte [[UEA]]-delegito kaj landa peranto en [[1958]]. |
Li lernis Esperanton post la morto de sia patro, kiu en Camagüey estis [[UEA]]-delegito, helpe de libroj el la hejma biblioteko. En la kvindekaj jaroj li komencis aktivi en la kuba movado, instruante ekde [[1957]] kaj fariĝinte [[UEA]]-delegito kaj landa peranto en [[1958]]. |
||
Kiel registrite je 20:45, 2 aŭg. 2016
- Vidu ankaŭ la apartigan liston Juárez.
Raúl JUÁREZ SEDEÑO (naskiĝis la 2-an de oktobro 1926 en Camagüey, Kubo, kaj samurbe mortis la 4-an de junio 2012) estis kuba esperantisto kaj honora membro de UEA.
Li lernis Esperanton post la morto de sia patro, kiu en Camagüey estis UEA-delegito, helpe de libroj el la hejma biblioteko. En la kvindekaj jaroj li komencis aktivi en la kuba movado, instruante ekde 1957 kaj fariĝinte UEA-delegito kaj landa peranto en 1958.
Post la kuba revolucio en 1961 li estis preskaŭ la sola kuba esperantisto, kies nomo estis internacie konata. Interalie li korespondis kun alilandanoj, esperantigis kubajn poemojn kaj novelojn, peris la revuon Paco kaj daŭrigis instruadon de Esperanto al interesitoj. Lia fidela agado ludis rolon en la reviviĝo de la kuba movado en 1971. Intertempe li faris ankaŭ amason da esploroj pri la historio de Esperanto en Kubo.