Greka Enlanda Milito: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio]

← Iru al antaŭa ŝanĝo Iru al sekvanta ŝanĝo →

Enhavo forigita Enhavo aldonita

Enteksta

Kiel registrite je 21:20, 8 feb. 2019

La Greka Enlanda Milito (en greka: ο Eμφύλιος [Πόλεμος], o Emfýlios [Pólemos], "la enlanda milito") okazis en Grekio el 1946 al 1949 inter la armeo de la Greka registaro — apogita de Unuiĝinta Reĝlando kaj Usono — kaj la Demokratia Armeo de Grekio (DSE) — nome milita branĉo de la Komunista Partio de Grekio (KKE) — apogita de Jugoslavio kaj Albanio same kiel de Bulgario. Ĝi estis ofte konsiderata la unua milito montro de la Malvarma Milito, kvankam Sovetunio evitis sendi helpon. La batalado rezultis en la malvenko de la DSE fare de la Helena Armeo.^[1] Fondita de la Komunista Partio de Grekio kaj subtenita de najbaraj kaj ĵus fonditaj socialismaj ŝtatoj kiel Jugoslavio, Albanio kaj Bulgario, la Demokratia Armeo de Grekio inkludis multajn personojn kiuj estis luktintaj kiel partizanoj kontraŭ la fortoj de la okupacio fare de Germanio, Italio kaj Bulgario dum la Dua Mondmilito en 1939–1945.

La Enlanda Milito rezultis el tre polusita batalado inter maldekstraj kaj dekstraj ideologioj kiu startis en 1943. El 1944 ĉiu flanko celis la malplenon en la povo rezultinta el la fino de la German-Itala okupacio (1941–1945) dum la Dua Mondmilito. Tiu batalado iĝis unu el la unuaj konfliktoj de la Malvarma Milito (ĉ. 1947 al 1989) kaj reprezentas la unuan ekzemplon de la postmilita entrudiĝo de la potencoj en la interna politiko de eksterlanda ŝtato.^[2] Grekio finfine estis financita de Usono (pere de la Truman-doktrino kaj la Plano Marshall) kaj aliĝis al NATO (1952), dum la insurekciantoj estis senmoraligitaj pro la akra disiĝo inter Sovetunio kaj Josif Stalin, unuflanke, kiuj deziris, ke la milito finu, kaj Jugoslavio kaj Josip Broz Tito, kiuj deziris, ke la milito pluu.^[3] Tito deziris helpi la grekajn komunistojn en iliaj klopodoj, kio okazigis politikajn komplikojn kun Stalin, ĉar li ĵus estis interkonsentinta kun Winston Churchill ne helpi la komunistojn en Grekio, kiel estis dokumentita en ilia Procenta Interkonsento de oktobro 1944.

La unuaj signoj de enlanda milito okazis el 1942 al 1944, jam dum la Germana okupacio. Kun la Greka registaro en ekzilo malkapabla influi sur la situacion enlande, aperis variaj rezistogrupoj de diferenciaj politikaj tendencoj, el kiuj la dominantaj estis la maldekstra Naciliberiga Fronto (EAM), kaj ĝia milita branĉo nome Greka Popolliberiga Armeo (ELAS) kiue estis fakte kontrolita de la KKE. Starte en aŭtuno 1943, kontraŭstaroj inter la EAM kaj la aliaj rezistogrupoj rezultis en disaj konfliktoj, kiuj pluis ĝis printempo 1944, kiam oni atingis interkonsenton formante nacian unuigan registaron kiuj inkludis ses ministrojn de EAM.

Ĉi tiu artikolo estas redaktata de Kani.

Por eviti la riskon de redaktokonflikto, ne redaktu la artikolon. Kontrolu la kronologion kaj forigu la ŝablonon, se necese.

La tuja startigo de la enlanda milito okazis en Ateno, la 3an de decembro 1944, malpli ol du monatojn post la germanoj retiriĝis el la areo. Post ordono al senarmigo, la maldkestruloj rezignis el la registaro kaj alvokis al rezistado. Okazis tumultoj (nome Dekemvriana) kaj la greka polico de la registaro, kun la britaj fortoj stare fone, pafis kontraŭ pro-EAM manifestacio, kaj mortigis 28 manifestaciojun kaj vundigis dekduojn. La manifestacio estis organizita kontraŭ sentita senpuneco de la kunlaborantoj kaj la ĝenerala senarmiga ultimato, subskribita de Ronald Scobie (brita komandanto en Grekio). La batalo daŭris 33 tagojn kaj rezultis en la malvenko de la EAM. La posta subskribo de la Traktato de Varkiza (12a de debruaro 1945) spelled the end of the left-wing organization's ascendancy: the ELAS was partly disarmed while the EAM soon after lost its multi-party character, to become dominated by KKE. All the while, White Terror was unleashed against the supporters of the left,[16] further escalating the tensions between the dominant factions of the nation.

Vidu ankaŭ

Bibliografio

Jelavich, Barbara (1999). History of the Balkans. Twentieth century. Cambridge University Press. p. 476. ISBN 0521274591.

↑ Nikos Marantzidis kaj Giorgos Antoniou. "The Axis Occupation and Civil War: Changing trends in Greek historiography, 1941–2002." Journal of Peace Research (2004) 41#2 pp: 223–231.
↑ Chomsky, Noam (1994). World Orders, Old And New. Pluto Press London.
↑ Service, Robert (2007). "22. Western Europe". Comrades!: A History of World Communism. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press. pp. 266–268. ISBN 9780674025301. Alirita la 8an de februaro 2019.

[1] Nikos Marantzidis kaj Giorgos Antoniou. "The Axis Occupation and Civil War: Changing trends in Greek historiography, 1941–2002." Journal of Peace Research (2004) 41#2 pp: 223–231.

[2] Chomsky, Noam (1994). World Orders, Old And New. Pluto Press London.

[3] Service, Robert (2007). "22. Western Europe". Comrades!: A History of World Communism. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press. pp. 266–268. ISBN 9780674025301. Alirita la 8an de februaro 2019.

[1]

[2]

[3]

@@ Linio 5: / Linio 5: @@
 La unuaj signoj de enlanda milito okazis el 1942 al 1944, jam dum la Germana okupacio. Kun la Greka registaro en ekzilo malkapabla influi sur la situacion enlande, aperis variaj rezistogrupoj de diferenciaj politikaj tendencoj, el kiuj la dominantaj estis la maldekstra [[Naciliberiga Fronto (Grekio)|Naciliberiga Fronto]] (EAM), kaj ĝia milita branĉo nome Greka Popolliberiga Armeo (ELAS) kiue estis fakte kontrolita de la KKE. Starte en aŭtuno 1943, kontraŭstaroj inter la EAM kaj la aliaj rezistogrupoj rezultis en disaj konfliktoj, kiuj pluis ĝis printempo 1944, kiam oni atingis interkonsenton formante nacian unuigan registaron kiuj inkludis ses ministrojn de EAM.
 {{redaktata|Kani}}
-The immediate prelude of the civil war took place in Athens, on December 3, 1944, less than two months after the Germans had retreated from the area. After an order to disarm, leftists resigned from the government and called for resistance. A riot (the Dekemvriana) erupted and Greek government gendarmes, with British forces standing in the background, opened fire on a pro-EAM rally, killing 28 demonstrators and injuring dozens. The rally had been organised under the pretext of a demonstration against the perceived impunity of the collaborators and the general disarmament ultimatum, signed by Ronald Scobie (the British commander in Greece). The battle lasted 33 days and resulted in the defeat of the EAM. The subsequent signing of the Treaty of Varkiza (12 February 1945) spelled the end of the left-wing organization's ascendancy: the ELAS was partly disarmed while the EAM soon after lost its multi-party character, to become dominated by KKE. All the while, White Terror was unleashed against the supporters of the left,[16] further escalating the tensions between the dominant factions of the nation.
+La tuja startigo de la enlanda milito okazis en [[Ateno]], la 3an de decembro 1944, malpli ol du monatojn post la germanoj retiriĝis el la areo. Post ordono al senarmigo, la maldkestruloj rezignis el la registaro kaj alvokis al rezistado. Okazis tumultoj (nome [[Dekemvriana]]) kaj la greka polico de la registaro, kun la britaj fortoj stare fone, pafis kontraŭ pro-EAM manifestacio, kaj mortigis 28 manifestaciojun kaj vundigis dekduojn. La manifestacio estis organizita kontraŭ sentita senpuneco de la kunlaborantoj kaj la ĝenerala senarmiga ultimato, subskribita de Ronald Scobie (brita komandanto en Grekio). La batalo daŭris 33 tagojn kaj rezultis en la malvenko de la EAM. La posta subskribo de la Traktato de Varkiza (12a de debruaro 1945) spelled the end of the left-wing organization's ascendancy: the ELAS was partly disarmed while the EAM soon after lost its multi-party character, to become dominated by KKE. All the while, White Terror was unleashed against the supporters of the left,[16] further escalating the tensions between the dominant factions of the nation.
 ==Vidu ankaŭ==