Dialogo de la Savanto: Malsamoj inter versioj

El Vikipedio, la libera enciklopedio
[kontrolita revizio][nekontrolita versio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Escarbot (diskuto | kontribuoj)
e wikidata interwiki
Linio 35: Linio 35:
* Franca versio de la dokumento: li [http://www.naghammadi.org/traductions/textes/dialogue_sauveur.asp]
* Franca versio de la dokumento: li [http://www.naghammadi.org/traductions/textes/dialogue_sauveur.asp]


[[Kategorio:Kristanismo]]
[[Kategorio:Apokrifoj de la Nova Testamento]]
[[Kategorio:Kristana literaturo de la 2-a jarcento]]
[[Kategorio:Kristana literaturo de la 2-a jarcento]]
[[Kategorio:Kopta literaturo]]
[[Kategorio:Kopta literaturo]]

Kiel registrite je 20:27, 22 mar. 2019

Manuskripto de la verko

La Dialogo de la Savanto estas gnostika evangelio, koptlingve kompilita en la dua jarcento. Ĝi entenas dialogon inter Jesuo kaj iuj disĉiploj en kiu li prezentas gnostikan kosmologion kun iuj aludoj kontraŭvirinaj.

Iam oni opiniis ĝin perdita, sed oni malkovris version, kvankam iom lakunan, inter la Kodeksoj de Nag Hammâdi en 1945.

Similaj, sed ne identaj, al ĝi estas aliaj Apokrifoj de la Nova Testamento, kiel la Evangelio de la Savanto kaj la Libro de la Savanto (aŭ Pistis Sophia).

Enhavo

La teksto, de la genro de la «dialogoj de revelacio» grundas per gnostikaj karakterizoj, stile aranĝita per demando-respondo, en kiu ne aperas diskuto sed nur instruaĵoj. Foje, laŭ iuj esploristoj, la teksto similas al apologetika verko respondanta al oponantoj; sed la plej granda parto de la teksto ne montras misiistajn celojn.

Tiu dialogo, iom nekutima en la gnostikaj medioj, inspiriĝas el Hermetikismo, kie ofte aperas filozofiaj dialogoj pritraktantaj prijurajn problemojn.

La dialogo de la Savanto uverturas per parolado de la Savanto al siaj disĉiploj per kiu eksplikas la «marŝadon de la animo al la ripozo», post la malfariĝo de la korpo, kaj la obstaklojn kiuj ĝi renkontos. Pli ol la resurektinta Jesuo, li prezentiĝas kiel «tera Jesuo» [1] kiu antaŭ vidas sian dissolviĝon. La dialogo paroligas Jesuon kaj ses liajn disĉiplojn – aparte Mateon, Marian magdalan kaj Judaso (frato de la Sinjoro).[2]

La evangelio de la Savanto estas malpli esotera ol la Evangelio de Tomaso, al kies strukturo, iom senorganiza (eble celata por ne komprenigi tro al la neinicitoj), similas en la karakterizo de la instigo por ke la intelekto penetru la «veron».

Bibliografio

  • angle Edgar Hennecke, Wilhelm Schneemelcher, R. McL. Wilson, New Testament Apocrypha (Londinii: Lutterworth Press, 1963).
  • angle M. R. James, The Apocryphal New Testament (Oxonii: Clarendon Press, 1924).
  • angle M. R. James, J. K. Elliott, The Apocryphal New Testament (Oxonii, 1993) paginae selectae apud Google Books.

Notoj

  1. Temas pri Jesuo kiel estas prezentata en la evangelioj, antaŭ ol esploro pri liaj historiaj karakterizoj.
  2. Mateo 13, 55 kaj Marko 6, 3.

Vidu ankaŭ

Eksteraj ligiloj