Delfí Dalmau: Malsamoj inter versioj
[kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
subskribo estis aldonita al vikidatumoj |
Neniu resumo de redakto |
||
Linio 3: | Linio 3: | ||
'''Delfí DALMAU i GENER''' [delfí dalmáŭ i ĵené] (naskiĝinta la {{daton|31|julio|1891}} en [[Figuereso]]; mortinta la {{daton|15|aprilo|1965}}<ref>[http://www.akademio-de-esperanto.org/aktoj/aktoj1/Aktoj_de_la_Akademio_1963-1967.pdf ''Aktoj de la Akademio 1963–1967,'' 2-a eldono], paĝo 20.</ref>) estis [[kataluna esperantisto]], [[lingvisto]], kaj instruisto de la [[kataluna lingvo|kataluna]], [[hispana lingvo|hispana]], [[franca lingvo|franca]] kaj [[angla lingvo]]j. Fondinto de Dalmau-Liceo en [[Barcelono]], [[1920]], kun filioj en kvin aliaj urboj. Esperantisto de [[1909]]. Plurfoje komitatano kaj prezidanto de [[Kataluna Esperanto-Federacio]] ([[1924]]-[[1928]]). Fondinto de la Esperanto-movado en [[Bahio Blanka]] ([[Argentino]]). Kunlaborinto, redaktoro de ''[[Kataluna Esperantisto]]''. Premiito kaj juriano de la [[Internaciaj Floraj Ludoj]]. Kunlaboris en ''[[La Revuo]], [[Esperanto (revuo)|Esperanto]]'' kaj ''[[Heroldo de Esperanto]].'' Aŭtoro de du [[Katalunlingva literaturo|katalunaj]] romanoj kaj pluraj eseoj, kaj de avangarda pedagogiaj verkoj por la kataluna (i.a. la unua surbendigita lernomaterialo, en la 1930-aj jaroj, kun la voĉoj de [[Pompeu Fabra]] kaj [[Mercè Rodoreda]]). En [[1933]] li fondis la katalunlingvan semajnan kulturan gazeton ''Clarisme'', kie regule aperis materialoj pri esperanto, i.a. tradukoj el ĝi (nemalofte kiel ponta lingvo). Post la [[Hispana Civitana Milito|milito]] li estis kondamnita al dudek jaroj da mallibero pro sia katalunisma aktiveco, el kiuj li efektive pasigis en karcero jaron kaj duonon. Li estas konsiderata unu el la fruaj aŭtoroj de [[sociolingvistiko]]. |
'''Delfí DALMAU i GENER''' [delfí dalmáŭ i ĵené] (naskiĝinta la {{daton|31|julio|1891}} en [[Figuereso]]; mortinta la {{daton|15|aprilo|1965}}<ref>[http://www.akademio-de-esperanto.org/aktoj/aktoj1/Aktoj_de_la_Akademio_1963-1967.pdf ''Aktoj de la Akademio 1963–1967,'' 2-a eldono], paĝo 20.</ref>) estis [[kataluna esperantisto]], [[lingvisto]], kaj instruisto de la [[kataluna lingvo|kataluna]], [[hispana lingvo|hispana]], [[franca lingvo|franca]] kaj [[angla lingvo]]j. Fondinto de Dalmau-Liceo en [[Barcelono]], [[1920]], kun filioj en kvin aliaj urboj. Esperantisto de [[1909]]. Plurfoje komitatano kaj prezidanto de [[Kataluna Esperanto-Federacio]] ([[1924]]-[[1928]]). Fondinto de la Esperanto-movado en [[Bahio Blanka]] ([[Argentino]]). Kunlaborinto, redaktoro de ''[[Kataluna Esperantisto]]''. Premiito kaj juriano de la [[Internaciaj Floraj Ludoj]]. Kunlaboris en ''[[La Revuo]], [[Esperanto (revuo)|Esperanto]]'' kaj ''[[Heroldo de Esperanto]].'' Aŭtoro de du [[Katalunlingva literaturo|katalunaj]] romanoj kaj pluraj eseoj, kaj de avangarda pedagogiaj verkoj por la kataluna (i.a. la unua surbendigita lernomaterialo, en la 1930-aj jaroj, kun la voĉoj de [[Pompeu Fabra]] kaj [[Mercè Rodoreda]]). En [[1933]] li fondis la katalunlingvan semajnan kulturan gazeton ''Clarisme'', kie regule aperis materialoj pri esperanto, i.a. tradukoj el ĝi (nemalofte kiel ponta lingvo). Post la [[Hispana Civitana Milito|milito]] li estis kondamnita al dudek jaroj da mallibero pro sia katalunisma aktiveco, el kiuj li efektive pasigis en karcero jaron kaj duonon. Li estas konsiderata unu el la fruaj aŭtoroj de [[sociolingvistiko]]. |
||
{{ |
{{citaĵo|...Akademiano, multjara delegito de UEA en Barcelono kaj peranto en Hispanujo. Li estis jam antaŭ la unua mondmilito la plej elstara figuro de la [[Katalunujo|kataluna]] Esperanto-movado. Li redaktis la iaman [[Kataluna Esperantisto]], faris paroladojn kaj kursojn, verkis artikolojn, librojn, diskojn pri korekta elparolo, k.t.p. Kiel [[filologo]] li fariĝis unue el la plej spertaj eminentuloj de la renaskiĝinta kataluna lingvo en kiu li verkis romanojn kaj aliajn librojn. |[[Historio de Esperanto (Courtinat)|Historio de Esperanto]], Volumo III, p. 1286}} |
||
==Verkaro<ref>[[Jordi Solé i Camardons]]. ''Poliglotisme i raó. El discurs ecoidiomàtic de Delfí Dalmau''. Pagès Editors, Lleida, 1998.</ref>== |
==Verkaro<ref>[[Jordi Solé i Camardons]]. ''Poliglotisme i raó. El discurs ecoidiomàtic de Delfí Dalmau''. Pagès Editors, Lleida, 1998.</ref>== |
Kiel registrite je 11:04, 15 maj. 2021
Delfí Dalmau | |
---|---|
Persona informo | |
Naskiĝo | 31-an de julio 1891 en Figueres |
Morto | 15-an de aprilo 1965 (73-jaraĝa) en Barcelono |
Lingvoj | kataluna • Esperanto • hispana • angla • franca |
Ŝtataneco | Hispanio |
Subskribo | |
Familio | |
Infanoj | Maria Eugènia Dalmau • Delfí Dalmau i Argemir |
Okupo | |
Okupo | esperantisto • lingvisto • pedagogo • verkisto |
Delfí DALMAU i GENER [delfí dalmáŭ i ĵené] (naskiĝinta la 31-an de julio 1891 en Figuereso; mortinta la 15-an de aprilo 1965[1]) estis kataluna esperantisto, lingvisto, kaj instruisto de la kataluna, hispana, franca kaj angla lingvoj. Fondinto de Dalmau-Liceo en Barcelono, 1920, kun filioj en kvin aliaj urboj. Esperantisto de 1909. Plurfoje komitatano kaj prezidanto de Kataluna Esperanto-Federacio (1924-1928). Fondinto de la Esperanto-movado en Bahio Blanka (Argentino). Kunlaborinto, redaktoro de Kataluna Esperantisto. Premiito kaj juriano de la Internaciaj Floraj Ludoj. Kunlaboris en La Revuo, Esperanto kaj Heroldo de Esperanto. Aŭtoro de du katalunaj romanoj kaj pluraj eseoj, kaj de avangarda pedagogiaj verkoj por la kataluna (i.a. la unua surbendigita lernomaterialo, en la 1930-aj jaroj, kun la voĉoj de Pompeu Fabra kaj Mercè Rodoreda). En 1933 li fondis la katalunlingvan semajnan kulturan gazeton Clarisme, kie regule aperis materialoj pri esperanto, i.a. tradukoj el ĝi (nemalofte kiel ponta lingvo). Post la milito li estis kondamnita al dudek jaroj da mallibero pro sia katalunisma aktiveco, el kiuj li efektive pasigis en karcero jaron kaj duonon. Li estas konsiderata unu el la fruaj aŭtoroj de sociolingvistiko.
|
Verkaro[2]
Katalunlingva
- Seny i atzar. Llibreria Catalònia, Barcelona, 1932.
- Una altra mena d'amor. Edicions Clarisme, Barcelona, 1933.
- Polèmica. Edicions Clarisme, Barcelona, 1934.
- Sinceritat. Imp. Flotats, Terrassa, 1938.
- Poliglotisme passiu. Publicacions de "La Revista", Barcelona, 1936.
- Aclariments lingüístics. Rafael Dalmau Editor, Barcelona, 1962.
Esperantlingva
- Ilustrita lernolibro de Esperanto. 1938.
- Stenologio kaj stenografio. Barcelona, 1955.
- Dialekto, Dialektiko. Editorial Belpost, Barcelona, 1956.
- Esperanta resumo de la stenologio kaj stenografio. Editorial E. Moreno Medrano, Barcelona, 1961.
Verkoj pri Delfí Dalmau
- Jordi Solé i Camardons. Poliglotisme i raó. El discurs ecoidiomàtic de Delfí Dalmau. Pagès Editors, Lleida, 1998. (Eseo pri Delfí Dalmau kiel pioniro de sociolingvistiko)
- Jordi Solé i Camardons. Delfí Dalmau: Katalunismo, liberanismo kaj esperantismo (trad. Xavier Rodon i Morera). La Suplemento de Kataluna Esperantisto n-ro 3. Kataluna Esperanto-Asocio, 1998. 20 p. (Esperantlingva resumo de la antaŭa verko)
Referencoj
- ↑ Aktoj de la Akademio 1963–1967, 2-a eldono, paĝo 20.
- ↑ Jordi Solé i Camardons. Poliglotisme i raó. El discurs ecoidiomàtic de Delfí Dalmau. Pagès Editors, Lleida, 1998.
Eksteraj ligiloj
- Libroj kaj aliaj dokumentoj de kaj pri Delfí Dalmau en la Kolekto por Planlingvoj kaj Esperantomuzeo
- Enciklopedio de Esperanto/D en sia originala formo en la Interreto
- Enciklopedio de Esperanto en elŝutebla versio (PDF).