Benno el Meißen: Malsamoj inter versioj

El Vikipedio, la libera enciklopedio
[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
eNeniu resumo de redakto
Neniu resumo de redakto
Etikedoj: Poŝtelefona redakto Redakto de poŝaparata retejo Altnivela poŝaparata redaktado
Linio 30: Linio 30:
Emser skribis la biografion »Vita Bennonis« kaj la sanktigo faritis ankaŭ por havi tuj [[saksio|saksan]] nacian sanktul-kulton kontraŭ la [[Reformacio|reformaciemuloj]]. [[Marteno Lutero]] igis Benno celebra per la skribaĵo »Wider den neuen Abgott und alten Teufel, der zu Meißen soll erhoben werden«.
Emser skribis la biografion »Vita Bennonis« kaj la sanktigo faritis ankaŭ por havi tuj [[saksio|saksan]] nacian sanktul-kulton kontraŭ la [[Reformacio|reformaciemuloj]]. [[Marteno Lutero]] igis Benno celebra per la skribaĵo »Wider den neuen Abgott und alten Teufel, der zu Meißen soll erhoben werden«.


Benno estis ĉ. la jaro 1050 [[kanoniko]] en [[Goslar]] kaj ekepiskopis en 1066 en Meißen. En la kvereloj inter imperiestro [[Henriko la 4-a (Sankta Romia Imperio)|Henriko la 4-a]] kaj papo [[Gregoro la 7-a]] li plurfoje maltenis siajn al la imperiestro donitajn promesojn. Sekve li perdis la diocezon en 1085: per perado de (kontraŭpapo) [[Klemento la 3-a (kontraŭpapo)|Klemento la 3-a]] li sukcese reprenis ĝin tamen en 1087. Sed denove Benne estis malfidela antaŭ la imperiestro. Laŭdire li mortis en 1107.
Benno estis ĉ. la jaro 1050 [[kanoniko]] en [[Goslar]] kaj ekepiskopis en 1066 en Meißen. En la kvereloj inter imperiestro [[Henriko la 4-a (Sankta Romia Imperio)|Henriko la 4-a]] kaj papo [[Gregoro la 7-a]] li plurfoje maltenis siajn al la imperiestro donitajn promesojn. Sekve li perdis la diocezon en 1085: per perado de (kontraŭpapo) [[Klemento la 3-a (kontraŭpapo)|Klemento la 3-a]] li sukcese reprenis ĝin tamen en 1087. Sed denove Benno estis malfidela antaŭ la imperiestro. Laŭdire li mortis en 1107.


La onidiro ke li estis misiisto inter la [[Vendoj]] malkorektas. Liajn ostojn oni transportis en 1576 al la [[Katedralo de Munkeno]]: li iĝis [[patroneco|sanktulo urba]] de Munkeno. Atributo lia estas fiŝo kun du ŝlosiloj enbuŝe.
La onidiro ke li estis misiisto inter la [[Vendoj]] malkorektas. Liajn ostojn oni transportis en 1576 al la [[Katedralo de Munkeno]]: li iĝis [[patroneco|sanktulo urba]] de Munkeno. Atributo lia estas fiŝo kun du ŝlosiloj enbuŝe.

Kiel registrite je 18:21, 15 jun. 2021

Sankta
Benno el Meißen
Persona informo
Naskiĝo laŭdire 1010
en Hildesheim
Morto 16-an de junio 1106 (1106-06-16)
en Meißen
Tombo Katedralo de Munkeno vd
Religio katolika eklezio vd
Lingvoj germana vd
Ŝtataneco Germanio vd
Familio
Patrino Bezela vd
Profesio
Okupo katolika sacerdoto vd
10-a episkopo de Meißen
Dum 10661085, 10871106
Antaŭulo Reiner (Craft)
Sekvanto Herwig
Sanktulo
Honorata en katolika eklezio
Kanonizo 1523 de Hadriano la 6-a
Festotago 16-a de junio
Atributoj fiŝo kun du ŝlosiloj enbuŝe
Patroneco urbo Munkeno
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

Sankta Benno (mortis ĉ. 1106) estis episkopo de Meißen. Li estas honorata kiel sanktulo en la katolika eklezio, kanonizita en 1523 laŭ instigo de Georgo la Barbulo kaj de Hieronymus Emser fare de papo Hadriano la 6-a.

Emser skribis la biografion »Vita Bennonis« kaj la sanktigo faritis ankaŭ por havi tuj saksan nacian sanktul-kulton kontraŭ la reformaciemuloj. Marteno Lutero igis Benno celebra per la skribaĵo »Wider den neuen Abgott und alten Teufel, der zu Meißen soll erhoben werden«.

Benno estis ĉ. la jaro 1050 kanoniko en Goslar kaj ekepiskopis en 1066 en Meißen. En la kvereloj inter imperiestro Henriko la 4-a kaj papo Gregoro la 7-a li plurfoje maltenis siajn al la imperiestro donitajn promesojn. Sekve li perdis la diocezon en 1085: per perado de (kontraŭpapo) Klemento la 3-a li sukcese reprenis ĝin tamen en 1087. Sed denove Benno estis malfidela antaŭ la imperiestro. Laŭdire li mortis en 1107.

La onidiro ke li estis misiisto inter la Vendoj malkorektas. Liajn ostojn oni transportis en 1576 al la Katedralo de Munkeno: li iĝis sanktulo urba de Munkeno. Atributo lia estas fiŝo kun du ŝlosiloj enbuŝe.

Fonto

  • Meyers Großes Konversations-Lexikon, volumo 2. Leipzig 1905, p. 638 (tie ĉi interrete)