Bukovino

Bukovino estas historia regiono, kiu konsistis el parto de nordorientaj Karpatoj kaj el ties pieda ebenaĵo en Orienta Eŭropo. Ĝi estis dividita post la dua mondmilito inter Sovetunio kaj Rumanio.

En Bukovino loĝis ukranoj (rusinoj) kaj rumanoj (moldvoj), ĝi estis en la 14-a jarcento parto de la Moldva Princlando. Suceava en la norda parto estis ĉefurbo de Modvo inter fino de la 14-a jc. ĝis meze de la 16-a jc..

Bukovino ricevis la nomon ekde 1775, kiam la turkoj cedis pri tiu regiono al la Aŭstra Imperio. Aŭstrio direktis Bukovinon komence kiel parton de Galicio (1786–1849), poste kiel princlandon kaj memstaran kronan bienegon. Aŭstrio evoluigis Ĉernovci, la plej grandan urbon de Bukovino al grava instrua kaj komerca centro.

La etna konsisto de Bukovino estis tre miksa: norde vivis nur ukranoj, sude nur rumanoj, dum en la urboj vivis multaj poloj, judoj, germanoj.

Kiam Rumanio sendependiĝis en 1878, klopodis unuiĝis kun Bukovino. Li bazis sian intencon per tio, ke Bukovino estis historia lulilo de la Moldva Princlando kaj gravaj klostraj konstruaĵoj, artoj estis reprezentantoj de la mezepoka rumana arta kulturo.

Romanio en 1918 okupis Bukovinon, kiam la Aŭstra-Hungara Monarĥio kolapsis. Kvankam la lokaj ukranoj provis nordan Bukovinon aligi al la Okcidenta Ukraina Popola Respubliko, Rumanio ricevis la tutan regionon (en la paco de Saint Germain-en-Laye, 1919). Rumanio tuj ekis rumanigon de la areo.

La Sovetunio okupis nordan parton de Bukovino en 1940, kiun Rumanio reokupis provizore en 1941. La sovetaj trupoj en 1944 reokupis la nordajn teritoriojn, kiujn la packontrakto de 1947 ligis al la Ukrana Soveta Socialista Respubliko.

La prara moldva ĉefurbo Suceava kaj ties ĉirkaŭon kun la plej famaj klostroj ricevis la Rumana Popola Respubliko.