Doktoro Wötzel: Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Neniu resumo de redakto |
eNeniu resumo de redakto |
||
| Linio 1: | Linio 1: | ||
Tiu estis kuracisto en la urbo [[Chemnitz]], kiu famiĝis en jaro [[1804]] post publikado de lia libro "Realaj aperadoj de mia edzino post ŝia morto", per kiu li opiniis esti |
Tiu estis kuracisto en la urbo [[Chemnitz]], kiu famiĝis en jaro [[1804]] post publikado de lia libro "Realaj aperadoj de mia edzino post ŝia morto", per kiu li opiniis esti definitive pruvi posttomban transvivon. |
||
La faktoj rilatitaj en la libro: <br> |
La faktoj rilatitaj en la libro: <br> |
||
Kiel registrite je 19:35, 21 sep. 2004
Tiu estis kuracisto en la urbo Chemnitz, kiu famiĝis en jaro 1804 post publikado de lia libro "Realaj aperadoj de mia edzino post ŝia morto", per kiu li opiniis esti definitive pruvi posttomban transvivon.
La faktoj rilatitaj en la libro:
Kelkajn semajnojn post morto de sia edzino, Doktoro Karl WÖTZEL (prononcu: vöcel) sensis fortan venton, kirliĝantan ĉirkaŭ lin, kvankam ĉiuj pordoj kaj fenestroj estis fermitaj. La lumigilo malflamiĝis mem, kaj li ekvidis sian edzinon ridetanta je li dirante: "Karl ... mi estas senmorta .... ni revidos nin". Kaj la aperaĵo forfandiĝis.
La doktoro estis samtempe ĝojega kaj dubema, pensante "eble mi faras el miajn deziroj realaĵojn, tio estis halucino". Sed alian tagon la aperaĵo denove revenis, sed tiufoje lia hundo Baldur ĉeestis, kaj jen ĝi iris al la revenantino kaj ekturniĝadis kaj saltadis ĉirkaŭ ŝi eligante ĝojbleketojn. Pro tio Doktoro WÖTZEL konkludis, ke la apero estis ne subjekta sed objekta, do reala.