Henri Barbusse

Honorigoj
Honorigoj	Premio Goncourt • Konkurso Ĝenerala • Militkruco 1914-1918 vd

Postenoj
Postenoj	literatura eldonisto • direktoro vd

**Henri Barbusse**
Henri Barbusse
Persona informo
	Henri Barbusse
Naskonomo	Adrien Gustave Henri Barbusse
Naskiĝo	17-an de majo 1873; en Asnières-sur-Seine, Francio
Morto	30-an de aŭgusto 1935 (62-jaraĝa); en Moskvo
Mortis pro	naturaj kialoj vd
Mortis per	pneŭmonito vd
Tombo	Tombejo Père-Lachaise vd
Lingvoj	franca vd
Ŝtataneco	Francio vd
Partio	Franca Komunista Partio vd
Subskribo
Familio
Edz(in)o	Hélyonne Mendès vd
Profesio
Okupo	verkisto • ĵurnalisto • scenaristo • biografo • romanisto • politikisto • pentristo • poeto • historiisto vd
Verkado
Verkoj	Under Fire vd
Postenoj
Postenoj	literatura eldonisto • direktoro vd
Honorigoj
Honorigoj	Premio Goncourt • Konkurso Ĝenerala • Militkruco 1914-1918 vd
Membrecoj
Membrecoj	Akademio pri Sciencoj de Sovetunio • Rusia Akademio de Sciencoj • Q2868038 • Amsterdam-Pleyel group vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Henri BARBUSSE [barbüs], esperante Henriko Barbuso (naskiĝis la 17-an de majo 1874 en Asnières-sur-Seine, mortis la 30-an de aŭgusto 1935 en Moskvo) estis franca verkisto, konata pro sia engaĝiĝo flanke de la maldekstrularo.

Unue ligita kun la simbolismanoj, post la unua mondmilito li fariĝis pacifisto kaj komunisto.

Barbusse kaj Esperanto[redakti | redakti fonton]

Barbusse ne estis esperantisto, nur simpatianto, sed li klare komprenis ke la plena, mondskala utiligo de neŭtrala internacia lingvo havos tre profundajn konsekvencojn ne sole je nivelo internacia sed ankaŭ ene de la socio. Konsekvencoj pri kiuj ne-socie engaĝinta esperantisto apenaŭ estas konscia. Konsekvencoj kiuj rekte minacas konservativan mondbildon.

Li estis honora prezidanto de la 1-a Kongreso de Sennacieca Asocio Tutmonda en 1921 kaj amiko de la laborista Esperanto-movado. En 1921 li verkis artikolon en Esperantista Laboristo.

Verkoj[redakti | redakti fonton]

Nous autres (Ni), novelaro, juno 1914, psikologiaj kaj pri morto, suferoj, kompatplena.
L'Enfer, romano, 1908.
Le Feu (Subpafe), romano pri la milito, 1915, lia plej konata verko
Clarté (Eklumo), romano pri la milito, 1919, sed multe pli riĉa, kaj kun pli da libereco da esprimo, ol la unua, lia plej bona libro.
La Lueur dans l'Abîme (Eklumo en la Abismo), 1920.