Henro

El Vikipedio, la libera enciklopedio
induktilo.

La henro (simbolo: H) estas la SI-unuo de induktanco. Ĝi nomiĝis pro Joseph Henry (1797-1878), usona sciencisto kiu malkovris elektromagnetan induktancon sendepende de, kaj proksimume je la sama tempo kiel, Michael Faraday (1791-1867) en Anglio.

La magneta permeableco de vakuo estas 4π×10−7 H/m (henro en metro).

Difino[redakti | redakti fonton]

Se la ŝanĝorapido de kurento en cirkvito estas unu ampero en sekundo kaj la rezulta elektromova forto estas unu volto, tiam la induktanco de la cirkvito estas unu henro.

Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]