Koncentrejo Ravensbrück
La germana-nazia koncentrejo Ravensbrück estis koncentrejo difinita precipe por virinaj malliberigitinoj, troviĝanta norde de Germanio, proksimume 90 km de Berlino proksime de vilaĝo Ravensbrück. Konstruado de la koncentrejo komencis en novembro de 1938 sub gvidado de Heinrich Himmler kaj la unuaj arestitoj alveturis ĉi tien en majo de 1939. Printempe de 1941 estis aldonita al la ĉefa koncentrejo malgranda apuda koncentrejo por viroj.
Inter la jaroj 1939-1945 trairis tra la koncentrejo pli ol 130 000 arestitinoj - sed nur 40 000 ĝisvivis finon de la milito. La arestitoj devenis el diversaj landoj okupitaj fare de Nazia Germanio, sed la plej grandan grupon kreis unusignife poloj - da polaj virinoj estis en la koncentrejo proksimume 40 000.
La unuaj malliberigitoj en Ravensbrück estis proksimume 900 virinoj. Ili estis ĉi tien transportitaj el la koncentrejo Lichtenburg en Saksio en majo de 1939. Fine de la jaro 1942 la kreitaro de la koncentrejo nombris proksimume 10 000 malliberigitinoj, en januaro de 1945 eĉ 45 000.
En la jaroj 1942–1944 en KL Ravensbrück oni faris krimajn eksperimentojn - kiel pseŭdomedicinaj kun virinoj, plejparte junaj polinoj. 86 enprizonigitinoj estis devigitaj al ostaj kaj muskolaj operacioj,en tio 74 polinoj. Tiuj, kiuj travivis iĝis kriplaj. 120 ĝis 140 virinoj de cigana nacieco (romaoj kaj sintioj) estis steriligitaj. Oni ankaŭ injektis bakteriojn.
Ravensbrück havis 70 apudajn koncentrejojn, kien la arestitoj estis sendataj por labori
En la jaro 1944 komencis en konekso kun malplenigado de getoj kaj alveturigado de virinoj el Varsovia ribelo kreski nombro de gravedaj virinoj. Estis eĉ pro tio establita akuŝbloko (n-ro 7). Laŭ registroj el periodo septembro de 1944 - aprilo de 1945 en la koncentrejo naskiĝis sume 560 infanoj (23 virinoj naskis antaŭfrue, 20 infanoj mortaj, 5x okazis aborto). Ĉe 266 infanoj estas samtempe indikita eĉ dato de morto. Nombro de supervivintaj infanoj ne estas konata, laŭ unu el la dokumentoj de arkivo de Monumento KL Ravensbrück supervivis ĉirkaŭ unu cento da infanoj[1].
Fine de la milito, pro timoj antaŭ antaŭenmarŝanta Ruĝa Armeo, la germanoj decidiĝis evakui la koncentrejon kaj ili sendis la arestitojn (proksimume 20 000) al la t.n. marŝo de morto. En la koncentrejo restis proksimume 3 500 virinoj kaj 300 viroj, tiuj estis poste liberigitaj fare de la sovetia armeo la 30-an de aprilo 1945.
Komandantoj de la koncentrejo[redakti | redakti fonton]
- Günther Tamaschke – dum konstruado: 1-a de decembro 1938 – 30-a de aŭgusto 1939
- Max Koegel, 1-a de januaro 1940 – aŭgusto 1942
- Fritz Suhren, aŭgusto 1942 – aprilo 1945
Filioj[redakti | redakti fonton]
Subkoncentrejoj de Ravensbrück situis en la jenaj setlejoj:
- Ansbach
- Barth
- Bad Belzig
- Berlino (pli ol 10)
- Wokuhl-Dabelow
- Genthin
- Karlshagen
- Chojna
- Neubrandenburg
- Peenemünde
- Prenzlau
- Rechlin
- Retzow
- Rostock
- Feldberg (Nigra Arbaro)
- Velten
- Fürstenberg (Havel)
- Henningsdorf
- Schönefeld
- Stargard
- Eberswalde
Konataj malliberulinoj[redakti | redakti fonton]
Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ Amesbergerová H., Auerová K., Halbmayrová B.: Seksualigita perforto. Virinaj spertoj el naziaj koncentrejoj, Praha 2005, ISBN 80-7341-585-2, str. 258.
Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]
- Medical Experiments Conducted on Polish Inmates
- Świadectwa dotyczące KL Ravensbrück w bazie „Zapisy Terroru” Atestoj el la bazo: Registroj de teroro
- Stowarzyszenie Rodzina Więźniarek Niemieckiego Obozu Koncentracyjnego Ravensbrück Asocio Familio de Malliberulinoj de Germana Koncentrejo Ravensbrück