Prakonservatismo
| Prakonservatismo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| politika ideologio • politika filozofio • socia filozofio | |||||
| konservativismo | |||||
| |||||
Prakonservativismo, ankaŭ konata kiel klasika konservativismo, antaŭkonservativismo aŭ tradiciismo, estas politika kaj socia filozofio emfazanta la bezonon por la principoj de transcendenta morala ordo, montrita tra certaj naturaj leĝoj al kiu socio devus konformiĝi en prudenta maniero. Koincidanta kun Toriismo, prakonservativismo estas konservativismo bazita sur la politikaj filozofioj de Aristotelo kaj Edmund Burke.[1] Tradiciistoj emfazas la obligaciojn de socia ordo kaj la defendo de praulaj institucioj super kio ĝi konsideras troan individuismon.
Prakonservativismo metas fortan emfazon sur la ideoj de kutimo, konvencio kaj tradicio. Teoria kialo estas preteratentita kaj estas konsiderita kontraŭ praktika kialo.[2] La stato estas ankaŭ vidita kiel komuna entrepreno kun spiritaj kaj organikaj kvalitoj. Tradiciistoj kredas ke ajna ŝanĝo ne estas la rezulto de intenca rezonado pensita sed fluoj naturaj ekstere de la tradicioj de la komunumo. Gvidantaro, aŭtoritato kaj hierarkio estas vidita kiel naturaj produktoj. [2] Tradiciismo evoluiĝis dum la 18-a jarcento en Eŭropo, precipe kiel respondo al la malordo de la angla enlanda milito kaj la radikalismo de la Franca Revolucio. En la mezo de la 20a jarcento, prakonservativismo komencis organiziĝi mem serioze kiel intelekta kaj politika forto.
Notoj[redakti | redakti fonton]
Bibliografio[redakti | redakti fonton]
- Deutsch, Kenneth L.; Fishman, Ethan (2010). The Dilemmas of American Conservatism. University Press of Kentucky. ISBN 0-813-13962-7.
- Vincent, Andrew (2009). Modern Political Ideologies. John Wiley & Sons. ISBN 1-444-31105-0.