Ruĝfigura ceramiko

Ruĝfigura vazpentrarto estas unu el plej gravaj stiloj de figura Greka vazceramiko.

Priskribo[redakti | redakti fonton]

Ĝi disvolviĝis en Ateno ĉirkaŭ 520 a.K. kaj restis en uzado ĝis la fino de la 3a jarcento a.K. Ĝi anstataŭis la antaŭan hegemonian stilon de Nigrafigura vazpentrarto dum kelkaj jardekoj. Ties moderna nomo estas bazita sur la figuraj priskriboj en ruĝa koloro en nigra fono, en kontrasto kun la antaŭa dekadenca nigrafigura stilo kun nigraj figuroj sur ruĝa fono. La plej gravaj areoj de produktado, krom Atiko, estis en Suda Italio. La stilo estis ankaŭ adoptita en aliaj partoj de Grekio. Etrurio iĝis grava centro de produktado ekster la Greka Mondo.

Atikaj ruĝfiguraj vazoj estis eksportitaj tra Grekio kaj transe. Dumlonge, ili hegemoniis en la merkato por fajna ceramiko. Nur kelkaj centroj de produktado de ceramiko povus konkurenci kun Ateno en terminoj de plinovigo, kvalito kaj produktokapablo. El la ruĝfiguraj vazoj produktitaj en Ateno sole, pli ol 40,000 specimenoj kaj fragmentoj survivas nuntempe. El la dua plej grava produktejo, Suda Italio, pli ol 20,000 vazoj kaj fragmentoj estas konservitaj. Eke el la studoj de John D. Beazley kaj Arthur Dale Trendall, la studo de tiu stilo de arto faris enormajn progresojn. Kelkaj vazoj estis atribuitaj al individuaj artistoj aŭ skoloj. La bildoj havigas pruvojn por la esplorado de grekia kultural historio, ĉiutaga vivo, ikonografio, kaj mitologio.

Eroj[redakti | redakti fonton]

Asko

Referencoj[redakti | redakti fonton]

Literaturo[redakti | redakti fonton]

John D. Beazley: Attic red-figure vase-painters. 2nd ed. Oxford 1963.
John Boardman: Rotfigurige Vasen aus Athen. Die archaische Zeit. Ein Handbuch, von Zabern, Mainz 1981 (= 4. ed. 1994) (Kulturgeschichte der Antiken Welt, Vol 4), ISBN 3-8053-0234-7
John Boardman: Rotfigurige Vasen aus Athen. Die klassische Zeit. Ein Handbuch. Mainz, Zabern 1991 (Kulturgeschichte der Antiken Welt, Vol 48), ISBN 3-8053-1262-8.
Friederike Fless: Rotfigurige Keramik als Handelsware. Erwerb und Gebrauch attischer Vasen im mediterranen und pontischen Raum während des 4. Jhs. v. Chr., Leidorf, Rahden 2002 (Internationale Archäologie, Bd. 71) ISBN 3-89646-343-8
Luca Giuliani: Tragik, Trauer und Trost. Bildervasen für eine apulische Totenfeier. Berlin, Staatliche Museen zu Berlin – Preußischer Kulturbesitz 1995. oclc 878870139
Rolf Hurschmann: Apulische Vasen, en: DNP 1 (1996), col. 922 f.; Kampanische Vasenmalerei, in: DNP 6 (1998), col. 227 f.; Lukanische Vasen, in: DNP 7 (1999), col. 491; Paestanische Vasen, in: DNP 9 (2000), col. 142/43; Sizilische Vasen, in: DNP 11 (2001), col. 606; Unteritalische Vasenmalerei, in: DNP 12/1 (2002), col. 1009-1011
Thomas Mannack: Griechische Vasenmalerei. Wissenschaftliche Buchgesellschaft, Darmstadt 2002. (also Theiss, Stuttgart 2002 ISBN 3-8062-1743-2)
Sabine Naumer: Vasen/Vasenmalerei, in DNP 15/3, col. 946-958
John H. Oakley: Rotfigurige Vasenmalerei, in: DNP 10 (2001), col. 1141-43
Christoph Reusser: Vasen für Etrurien: Verbreitung und Funktionen attischer Keramik im Etrurien des 6. und 5. Jahrhunderts vor Christus. Zürich 2002. ISBN 3-905083-17-5
Ingeborg Scheibler: Griechische Töpferkunst. Herstellung, Handel und Gebrauch der antiken Tongefäße. 2nd ed., München 1995. ISBN 978-3-406-39307-5
Ingeborg Scheibler: Vasenmaler, in: DNP 12/I (2002), col. 1147f.
Erika Simon, Max Hirmer: Die griechischen Vasen. 2nd updated ed. Hirmer, München 1981, ISBN 3-7774-3310-1.
Arthur Dale Trendall: Rotfigurige Vasen aus Unteritalien und Sizilien. Ein Handbuch. von Zabern, Mainz 1991 (Kulturgeschichte der Antiken Welt, Vol. 47), ISBN 3-8053-1111-7