Statuo
Statuo estas tutreliefa artaĵo el fortika materio. Ĝi povas esti mezgranda aŭ tre granda (kiel ekzemple la statuo de Libereco en Novjorko, kiu atingas 93 m de la piedestalo al pinto de la torĉo; la statuo mem altas 46 m). Temas pli ofte de skulptaĵo (ligna, ŝtona, ...) aŭ de fandaĵo el metalo.
La plej alta statuo estas la statuo de la unueco kun alto de 182 m (+58 m-a bazo, do sume 240 m) en Guĝarato, Barato.
Laŭ Francisko Azorín statuo estas Figuro el ŝtono, metalo, ligno, gipso, k. c., prezentanta homon aŭ beston.[1] Li indikas etimologion el la latina estatua, el statuere (starigi).[2]
Famaj statuoj[redakti | redakti fonton]
Statutipoj[redakti | redakti fonton]
Notoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ Francisko Azorín, arkitekto, Universala Terminologio de la Arkitekturo (arkeologio, arto, konstruo k. metio), Presejo Chulilla y Ángel, Madrido, 1932, paĝo 189.
- ↑ Azorín, samloke.
