Strobilo (planto)
|
Tiu ĉi artikolo temas pli ĝenerale pri planta morfologio. Se vi volas legi pri la floraro resp. semujaroj de pinofitoj, legu strobilo. |
Strobilo (Strobilus) estas strukturo de multaj terplantaj specioj konsistanta el dense agregitaj strukturoj laŭ la tigo, portantaj sporangiojn. Ankaŭ la ligneca semostrobilo de pingloarboj nomiĝas strobilo aŭ konuso, sinonime al la nefaka signifo de strobilo. Strobilon karakterizas centra akso (anatomie tigo) ĉirkaŭita de helikforme fiksitaj aŭ krucpoziciaj strukturoj kiuj povas esti modifitaj folioj aŭ modifitaj tigoj.
Folioj kiuj portas sporangiojn estas nomataj sporofiloj, tigoj kun sporangioj nomiĝas sporangioforoj.
Likofitoj[redakti | redakti fonton]
Kelkaj membroj de la du modernaj klasoj de Likopodiofitoj (Likopodiopsidoj kaj Izoetopsidoj) produktas strobilojn. En ĉiuj okazoj, la flankaj organoj de la strobilo estas mikrofiloj, portantaj sporangiojn. En aliaj likofitoj, ordinaraj folioj povas funkcii kiel sporofiloj, kaj ekzistas neniu aparta strobilo.
-
Strobilo de Likopodio (Lycopodium) -
Likvaĵ-konservita strobilo de Likopodio, montranta renoformajn sporangiojn tra diafanaj sporofiloj -
Strobiloj de Selaginella -
Likvaĵ-konservita strobilo de Selaginella, montranta mega- kaj mikro-sporangiojn tra diafanaj sporofiloj.
Sfenofitoj[redakti | redakti fonton]
La ununura konservita genro de Ekvizetofitoj, Ekvizeto, produktas strobilojn en kiuj la flankaj organoj estas sporangioforoj. Evolua indico kaj komparo kun fosiliaj membroj de la grupo montras, ke la sporangioforoj estas reduktitaj tigoj, pli ol folioj. Sporangioj estas finpoziciaj.
-
Strobilo de Ekvizeto -
Strobilo de Ekvizeto -
Likvaĵ-konservita strobilo de Ekvizeto, montranta sporangioforojn -
Sekco de likvaĵ-konservita strobilo de Ekvizeto, montranta sporangioforojn kun sporangioj
Semplantoj[redakti | redakti fonton]
Kun la escepto de florplantoj, semplantoj produktas ovolojn kaj polenon en malsamaj strukturoj. Strobilo portanta mikrosporangiojn estas nomata mikrosporangia strobilo aŭ polenostrobilo, kaj tiuj portantaj ovolojn estas megasporangiaj strobiloj aŭ semostrobiloj (aŭ ovolstrobiloj).
Cikasoj[redakti | redakti fonton]
Cikadofitoj estas tipe dioecaj (semostrobilo kaj polenostrobilo estas produktitaj sur apartaj plantoj). La lateralaj organoj de semostrobilo estas megasporofilo (modifitaj folioj) kiuj portas du aŭ plurajn marĝenajn ovolojn. Polenostrobiloj konsistas el mikrosporofiloj, ĉiu el kiuj povas havi dekojn aŭ centojn da abaksaj mikrosporangioj.
-
Dioon edule, semostrobilo -
Cycas circinalis, polenostrobilo -
Abaksa surfaco de Cycas revoluta mikrosporofilo, montranta mikrosporangiojn
Ginkoj[redakti | redakti fonton]
La ununura vivanta membro de Ginkgophyta nome ginko produktas polenostrobilojn, sed la ovoloj estas tipe en paroj ĉe la fino de tigo, ne en strobilo. Kiam ekzistas pli ol paro de ovoloj en G. biloba, aliflanke, aŭ kie fosiliaj klasifik-grupoj kun multaj ovoloj estas ekzamenitaj, estas klare ke la parigitaj ovoloj en la lasta konservita specio estas tre reduktita strobilo.
-
Polenostrobiloj de Ginko -
Polenostrobilo de Ginko, montranta mikrosporofilojn, ĉiu kun du mikrosporangioj
Pingloarboj[redakti | redakti fonton]
Pli detalaj informoj troveblas en artikolo Strobilo.Polenostrobiloj (konusoj) de Pinofitoj estas similaj al tiuj de cikasoj (kvankam multe pli malgrandaj) kaj ginkoj en tio, ke ili estas kunmetitaj el mikrosporofiloj kun mikrosporangioj sur la abaksa surfaco. Semostrobiloj de multaj pingloarboj estas kunmetitaj strobiloj. La centra tigo produktas brakteojn kaj en la spiko de ĉiu brakteo estas strobiloskvamo. Morfologie la strobiloskvamo estas reduktita tigo. Ovoloj estas produktitaj sur la adaksa surfaco de la strobiloskvamoj.
Gnetofitoj[redakti | redakti fonton]
Gnetofitoj konsistas el tri genroj, Ephedra, Gnetum kaj Welwitschia (Velviĉio). Ĉiuj tri estas tipe dioecaj, kvankam kelkaj specioj de Ephedra elmontras monoecon. Kontraste al la pingloarboj, kiuj havas simplan polenostrobilon kaj kunmetitan semostrobilon, gnetofitoj havas kaj kunmetitan poleno- kaj semo-strobilojn. La semostrobiloj de Ephedra kaj Gnetum estas reduktitaj, dum Ephedra produktas nur du ovolojn je strobilo kaj Gnetum ununuran ovolon.
-
Semostrobiloj de Welwitschia (Velviĉio) -
Polenostrobiloj de Welwitschia (Velviĉio) -
Polenostrobiloj de Ephedra -
Polenostrobilo de Ephedra montranta mikrosporangiojn -
Semostrobiloj de Ephedra intermedia -
Semostrobiloj de Gnetum
Florplantoj[redakti | redakti fonton]
La floro de florplantoj foje estas menciata kiel ambaŭseksa strobilo. Stamenoj inkludas mikrosporangiojn ene de la antero, kaj ovoloj (entenataj en karpeloj) enhavas megasporangiojn. Magnolio havas precipe strobiloidan floron kun ĉiuj partoj aranĝitaj en spiralo, ne en klaraj volvaĵoj.
Kelkaj florplantoj havas infloreskojn kiuj similas strobilojn, kiel ekzemple amentojn, sed kiuj fakte estas pli kompleksaj en strukturo ol strobiloj.
-
Masklaj amentoj de alno -
infloraj (pistilaj) amentoj de alno -
Infloraj (pistillaj) amentoj de Kasuarino
Evoluo de strobiloj[redakti | redakti fonton]
Estas verŝajne ke strobiloj evoluis sendepende en plej multaj aŭ en ĉiuj tiuj grupoj. Tiu evolua konverĝo ne estas malkutima, ĉar la formo de strobilo estas unu el la plej kompaktaj kiuj povas esti atingitaj en aranĝado de lateralaj organoj ĉirkaŭ cilindra akso, kaj la elformiĝo de generaj partoj en strobilon povas optimumigi sporodisvastigon kaj nutran porciigon.
Etimologio[redakti | redakti fonton]
La vorto strobilo parencas al la malnovgreka strobilos = ventokirlo.
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- Gifford, E. M. & Foster, A. S. (1988). Comparative morphology of vascular plants, tria eldono, New York: WH Freeman.
Fonto[redakti | redakti fonton]
En tiu ĉi artikolo estas uzita maŝina traduko de WikiTrans de teksto el la artikolo Strobilus en la angla Vikipedio.
