UDP

El Vikipedio, la libera enciklopedio
OSI-modelo kun interretaj protokoloj de TCP-IP-stako
Kable kaj senkable: WAN (ekz. la interreto), MAN, LAN, PAN.
Nur senkable: IPN, WMAN, WLAN (Wi-Fi), WPAN (ekz. Bluetooth).
Tavolo Tavolnomo IP pera/rilata (havas RFC)
7 Aplikada tavolo HTTP, SMTP, POP3, IMAP, FTP, SSH, IRC, SIP, DNS...
6 Prezenta tavolo MPEG, MIME, SSL, TLS, ...
5 Seanca tavolo NetBIOS, RPC, SAP, SDP...
4 Transporta tavolo TCP, UDP, SCTP, RTP...
3 Reta tavolo IPv4, IPv6, IPsec, ICMP, IGMP, ARP...
2 Kanala tavolo Ethernet, 802.11 Wi-Fi, MAC, HDLC, V.42bis, V.42), V.44...
1 Fizika tavolo DSL, ADSL, WiMAX, 802.11b, 802.11g 10BASE-T, V.90...

La Protokolo de Uzantodatengramoj[1] (angle User Datagram Protocol) estas tre simpla IP-protokolo. Ĝi ne korektas transmisiajn erarojn, do ĝi ne certigas, ke la datenoj atingas la celon nek garantias la ĝustan ordon de la ricevotaj paketoj. Programoj uzantaj UDP aŭ ne bezonas tiun sekurecon (kiel Voĉo trans IP), aŭ zorgas pri ĝi mem (kiel TFTP kaj NFS). La plej uzataj UDP-protokoloj estas DNS (kiu transformas la literan nomon de retregiono al ĝia IP-numero aŭ inverse) kaj DHCP, kiu disdonas IP-numerojn. UDP estas senstatusa, do ne ekzistas konekto kiel ĉe TCP. La avantaĝo super TCP estas, ke UDP estas pli rapida kaj havas malpli da protokoldatenoj.

Noto[redakti | redakti fonton]

  1. Laŭ la rusa протокол пользовательских датаграмм.