Stanislaŭ Ŝuŝkeviĉ
| Stanislaŭ Ŝuŝkeviĉ Станіслаў Шушкевіч | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Supreme Soviet of Belarus | |||||
| |||||
| Persona informo | |||||
| Станіслаў Станіслававіч Шушкевіч | |||||
| Naskiĝo | 15-an de decembro 1934 en Minsko | ||||
| Morto | 3-an de majo 2022 (87-jara) en Minsko | ||||
| Mortis pro | COVID-19 [#] | ||||
| Tombo | Nothern cemetery [#] | ||||
| Religio | Katolika | ||||
| Etno | belorusoj • poloj [#] | ||||
| Lingvoj | rusa • belorusa • pola [#] | ||||
| Ŝtataneco | Sovetunio • Belorusio [#] | ||||
| Alma mater | Q55385873 • Belorusia Ŝtata Universitato [#] | ||||
| Partio | Belarusa Socia Demokratia Hramada | ||||
Subskribo 
| |||||
| Familio | |||||
| Patro | Stanislav Petrovich Shushkievich [#] | ||||
| Patrino | Helena Romanowska [#] | ||||
| Infanoj | 2 | ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | politikisto • inĝeniero • nuklea fizikisto • universitata profesoro [#] | ||||
| Laborkampo | nuklea fiziko [#] | ||||
| |||||
 Estro de la Supera Soveto de BSSR
| |||||
| Dum | 4-a de septembro 1991 – 19-a de septembro 1991 | ||||
| Antaŭulo | Mikalaj Dzemancej | ||||
| Sekvanto | Afiŝo aboliciita | ||||
.svg){kind=small} 1-a Estro de la Supera Soveto de Respubliko de Belarusio
| |||||
| Dum | 19-a de septembro 1991 – 26-a de januaro 1994 | ||||
| Sekvanto | Meĉislaŭ Hrib | ||||
| [#] | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Stanislaŭ Ŝuŝkeviĉ (beloruse Станісла́ў Станісла́вавіч Шушке́віч; naskiĝis la 15-an de decembro 1934, mortis la 4-an de majo 2022) estis belarusa sciencisto kaj politikisto, membro de la Supera Soveto de la Respubliko de Belarusio de la 12-a kaj 13-a kunveno, membro de la Nacia Akademio de Sciencoj, la unua prezidento de Sendependa Belarusio.
Biografio[redakti | redakti fonton]
- 1934 - naskiĝis en familio de belarusa verkisto Stanislaŭ Ŝuŝkeviĉ, kiu poste estis arestita de sovetiaj aŭtoritatoj.
- 1956 - diplomiĝis el la Belarusa Ŝtata Universitato.
- 1956-1959 - Post-gradigita Instituto de Fiziko de la Akademio de Sciencoj de BSSR.
- 1959-1960 - estas malsupera scienca oficisto de la Mezlernejo de Fizikode la Akademio de Sciencoj de BSSR.
- 1961-1967 - supera inĝeniero, inĝenierestro, estro de la laboratorio de Nuklea Fiziko de Belarusa Ŝtata Universitato.
- 1969-1971 - Vice-Gvidanto pri scienca leblro de Minska radia-teknika Instituto.
- 1971-1973 - Agado profesoro, profesoro, Agante Estro de la Fako de Nuklea Fiziko de belarusa Ŝtata Universitato.
- 1973-1990 - Estro de la Fako de Nuklea Fiziko de belarusa Ŝtata Universitato.
- 1986-1990 - Vice-Gvidanto de BŜU.
- 1990-1991 - Unua Deputito de Prezidanto de la Supera Soveto de la Respubliko de Belarusio de la 12ŭa kunveno, estis membro de la Konstitucia Komisiono[1]..
- 1991-1994 - prezidanto de la Supera Soveto de la Respubliko de Belarusio.
- De 1994 - direktoro de la Centro de Politikaj kaj Ekonomiaj Studoj ĉe Eŭropa Humanizma Universitato (fermita somere 2004). Ĉefo de la belarusa Socia Demokratia Hramada.
Premioj[redakti | redakti fonton]
- 2010 - litova Ordono de la Granda Vitauto[2].
- 2009 - Doktoriĝo honoris causa de Lublina Katolika Universitato Papo Johano Paŭlo la 2-a[3]
- 2007 - Premio de Jan Navak-Jazjarski [4]
Aliaj informoj[redakti | redakti fonton]
Post la publikigado de libro de Norman Mailer "La historio de Oswald. Usona Secreto" oni sciis ke Ŝuŝkeviĉ laboris por radioaparata fabriko kaj instruis la rusan lingvon al la probabla murdisto de usona prezidanto John Fitzgerald Kennedy, Lee Harvey Oswald.
En aprilo 1992, la centra balota komisio adoptis la konkludon de la referendumo. Je tiu tempo nur pasis kunsido de la Supera Soveto, kiu bezonis nur fiksi daton por la referendumo. Stanislaŭ Ŝuŝkeviĉ solvis la kunsidon kaj la Superan Soveton por ses monatoj ne pluigeblaj. La referendumo estis malpermesita.
Notoj kaj faktoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 20 июля 1990 г. №166-XII «Об избрании Конституционной комиссии» Arkivigite je 2018-03-27 per la retarkivo Wayback Machine ruse
- ↑ Станіслава Шушкевіча ўзнагародзілі Ордэнам Вітаўта Вялікага // Наша Ніва, 22 чэрвеня 2010
- ↑ Trzej prezydenci odebrali doktoraty honoris causa KUL[rompita ligilo] // Polskie Radio, 1.07.2009
- ↑ Laureaci Nagrody Arkivigite je 2016-03-07 per la retarkivo Wayback Machine // Nagroda Jana Nowaka-Jeziorańskiego