Taiŝō
Joŝihito (japane 嘉仁, en transskribo Hepburn Yoshihito, n. la 31-an de aŭgusto 1879, m. la 25-an de decembro 1926), postmorte honorita kiel imperiestro Taiŝo (japane 大正夣天皇, en transskribo Hepburn Taishō), estis la 123-a imperiestro de Japanio laŭ la tradicia sinsekvo, regante de 1912 ĝis lia morto en 1926. Lia regado, konata kiel la Taiŝō-epoko, estis karakterizita per liberala kaj demokrata ŝanĝo en enlanda politika potenco, konata kiel Taiŝō-demokratio. Joŝihito ankaŭ kontrolis la partoprenon de Japanio en la Unua Mondmilito de 1914 ĝis 1918, kaj en lia regotempo okazis la pandemio hispana gripo kaj la granda tertremo de Kantō de 1923.
Naskita de imperiestro Meiĵi kaj lia konkubino Janagivara Naruko, ankaŭ nomita Saŭarabi no Cubone, Joŝihito estis proklamita kronprinco en 1888, liaj du pli maljunaj gefratoj mortis en infanaĝo. Li suferis diversajn sanproblemojn kiel infano, inkluzive de meningito baldaŭ post sia naskiĝo. En 1900, li geedziĝis kun Sadako Kuĝō, postmorte nomita imperiestrino Teimei; la paro havis kvar filojn. En 1912, Joŝihito iĝis imperiestro post la morto de sia patro, sed ĉar li suferis je neŭrologiaj problemoj dum granda parto de sia vivo, li ludis nur limigitan rolon en politiko kaj entreprenis neniujn oficialajn devojn ekde 1919. Lia malpliboniĝo de lia sano kaŭzis nomumon de lia plej aĝa filo, kronprinco Hirohito, kiel regento en 1921, kaj Hirohito oficiale sukcedis lin kiam li mortis en 1926.