The Wind in the Willows
The Wind in the Willows | |||||
---|---|---|---|---|---|
![]() | |||||
literatura verko | |||||
Aŭtoroj | |||||
Aŭtoro | Kenneth Grahame | ||||
Lingvoj | |||||
Lingvo | angla lingvo | ||||
Eldonado | |||||
Eldondato | 1908 | ||||
Eldonejo | Charles Scribner's Sons | ||||
Ĝenro | porinfana romano | ||||
Loko de rakonto | Berkshire • Anglio | ||||
| |||||
The Wind in the Willows (esperantigita La Vento en la salikoj) estas porinfana romano publikigita fare de Kenneth Grahame en 1908. La romano estas unu el la grandaj britaj infanlibroklasikaĵoj.
Priskribo
[redakti | redakti fonton]La rakonto rakontas pri la vivo kaj aventuroj de kvar protagonistoj, grupo de antropomorfaj (homsimilaj) bestoj kiuj vivas en idilia pejzaĝo ĉe la riverbordo. La ĉeffiguroj estas la senkulpa kaj bonkora talpo nomata S-ro Talpo (angle Mole/Moly), la inteligenta, sentema kaj kuraĝa rato nomata S-ro Rato (angle Ratty), la aroganta, nerespondeca kaj memsorbita bufo nomata S-ro Bufo (angle Toad) kaj la matura kaj saĝa melo nomata S-ro Melo (angle Badger). Ili ja estas tiel malsamaj unu de la alia, sed kune ili kaptas la kompleksecon de homnaturo.
La libro estas konsiderita romantika kaj humana verko, plena de humuro, kaj la etoso de kampara Anglio de la frua 20-a jarcento: lando de rivero kuranta inter biendomoj, herbejoj kaj arbaroj. La aventuroj, kiujn la roluloj travivas, intervalas inter polusoj de trakvilo kaj hejmeco kontraŭ la inklino al aventuro, kaj de egoismo kontraŭ malico. La intrigo glorigas la simplajn plezurojn de la vivo, la sopiron al naturo, la pasion por vagado, la sopiron al hejmo, kaj eble plej precipe, la gravecon de lojala amikeco.
En unu el du intrigfadenoj, estas prezentita "medita trankvilo kun lirikaj etosoj de naturo", karakterizita per nocioj de la bona vivo por la supra meza klaso de la tempo de la verkinto. La dua intrigo prezentas dramecajn okazaĵojn kiuj okazas kiel rezulto de la kapricoj kaj strangaĵoj S-ro Bufo, inkluzive de malzorgema veturado.
La rakonto estis adaptita en filmon plurajn fojojn, kaj fare de Disney (1949), kiel televidserio de Cosgrove Hall (1984-90), televida filmo de TVC London (1995) kaj kiel realbatala filmo en 1996 ĉefrola Monty Python- anoj. En 2014, Julian Fellowes enscenigis samnoma muzikalon kies intrigo estas bazita de la rakonto.
En 2015, 82 internaciaj literaturkritikistoj kaj akademiuloj voĉdonis la romanon unu el la plej gravaj britaj romanoj [1]. Kun totalo de proksimume 25 milionoj da kopioj venditaj, la romano estas unu el la plej venditaj romanoj de ĉiuj tempoj [2].
Intrigo
[redakti | redakti fonton]La timema talpo fuĝas de printempa purigado kaj vidas riveron unuafoje en sia vivo. Li renkontas la rezisteman akvoraton, kun kiu li amikiĝas. La akvorato prezentas lin al la varmkora, bonkora, sed elĉerpe narcisisma Bufo, la loĝanto de impona domego, kiu estas obsedita de teknikaj atingoj kiel motorboatoj, multekostaj ruldomoj kaj aŭtoj, kun kiuj li emas iri en sovaĝaj ekskursoj kiuj kutime finiĝas en akcidentoj. Tra la rato, la haŭtmakulo ankaŭ faras la konaton de la nodoplena kaj respektinda melo, kiun la du vizitas en sia hejmo en la Sovaĝa Arbaro. Je la reveno, la talpo kaptas la odoron de konata odoro. Komence li ne scias kio ĝi estas, sed poste li ekkomprenas ke ĝi estas lia propra malnova konstruaĵo kiun li forlasis antaŭ longe. La malpacienca rato, instigante lin rapidi pro la malagrabla vetero kaj lia sopiro al la rivero, kuntrenas la heziteman talpon ĝis li ekploras. Timigita de li mem, la rato pardonpetas al la haŭtmakulo kaj kune ili serĉas kaj trovas la malnovan hejmon de la haŭtmakulo, kie la du finas la tagon per kraketa fajro kaj kun improvizita vespermanĝo konsistanta el malnovaj enlataĵoj kaj biero.
Iom da tempo poste, kiam la rato, la haŭtmakulo kaj la melo provas malemigi Bufo de sia konstanta serĉado de distro kaj amuziĝo kaj ekvivalente malŝparema kaj memdetrua vivstilo, Bufo montras al sin tiel nepentanta ke la melo metas lin sub hejmareston kaj havas lin ŝlosita en dormoĉambro. Tra ruzo, la bufo sukcesas eskapi. Ravita de lia saĝeco kaj plena de bonhumora, li ŝtelas aŭton kaj alvenas en homa malliberejo. Tie li vekas la kompaton de la filino de la prizonestro, kiu decidas helpi la bufon eskapi. Ŝia sugesto alivesti lin kiel lavistino tiel ke li povas eskapi de la prizonkomplekso nerimarkita komence ŝajnas malinda al Bufo, kaj li malaprobas la aserton ke lia staturo estas perfekta por tiu plano. Tamen, la perspektivo de langui en la malseka ĉelo ŝanĝas lian opinion kaj li finfine malavare koncedas ke la ideo povus esti veninta de li.
Li sukcesas eskapi, sed malkovras ke li postlasis sian monujon en la kelkarcero. Ĉe fervoja stacidomo li renkontas alian bonhumora persono, trajnŝoforo, kiu pretas veturigi la supozeble maljunulinon senpage. Eĉ kiam ili estas persekutitaj per lokomotivo plena de policanoj sur la vojo al la patrujo de Bufo kaj Bufo devas konfesi al la trajnoŝoforo kiu li vere estas kaj kion li faris, li algluiĝas de li kaj Bufo povas eskapi nerimarkite al libereco ĉe la elirejo de tunelo. Kiam li alvenas hejme, li malkovras ke lia posedaĵo estis okupita fare de martoj kaj musteloj, kiuj malice postkuras lin de la bieno. Nur kun la helpo de siaj tri amikoj, uzante sabrojn kaj musketojn, li finfine sukcesas forpeli la nombre superajn sed ne precipe kuraĝajn okupantojn kaj rekapti sian hejmon. Li solene ĵuras plibonigi, kion liaj amikoj ĝuste aprezas.
Kreado
[redakti | redakti fonton]Kiel infano, skoto Grahame kreskis kun sia avino en domo apud la rivero kaj kiel plenkreskulo li faris multajn boatekskursojn kun sia filo. Vespere li rakontis al li rakontojn pri la bestoj, kiujn ili renkontis. Li verkis ankaŭ la aventurojn, kiuj formis la bazon de ĉi tiu romano por sia kvarjara filo, al kiu li sendis la ĉapitrojn dum la ferioj. La aŭtoro dotis la bestojn per individuaj, homaj trajtoj, kiuj ne kontraŭas la bestan konduton de la specio. En liaj karakteroj kaj iliaj agoj, Grahame esprimis profundan humanismon ; Ĉiu el la ĉeffiguroj en la rakonto havas siajn proprajn proprecojn. Inter la bestoj ofte okazas bataloj. Kio kunigas ilin kaj finfine igas ilin nedisigeblaj, tamen, estas ilia kredo je la bono kaj la plej bona unu en la alia.
Grahame kreas imponajn priskribojn de naturo, kiuj kaptas la belecon de ĉiu sezono kaj faras diskretan pledon por vivi kun la medio preter troiga kredo je teknologio kaj progreso.
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ The Guardian:The best British novel of all times – have international critics found it?, alirita la 2-an de januaro 2016
- ↑ Bestsellerliste: Die meistverkauften Bücher aller Zeiten Position 33. alirita la 18-an de septembro 2018.