Turnabout Intruder

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Turnabout Intruder
Star Trek episode
Originala titolo Turnabout Intruder
Originala lingvo angla lingvo
Kina aperdato 3 jun. 1969
Ĝenro sciencfikcio
Reĝisoro(j) Herb Wallerstein • Gene Roddenberry
Scenaro Arthur Singer
Filmita en Paramount Stage 31
Loko de rakonto Camus II
Rolantoj Bill Blackburn
IMDb
vdr

"Turnabout Intruder" [Konvertiĝa entrudulo] estas la dudek-kvara kaj fina epizodo de la tria sezono] de la usona televidserio Star Trek, la epizodo 79-a de la origina serio. Ĝi estas verkita de Arthur H. Singer, bazita sur rakonto de Gene Roddenberry, kaj reĝisorita de Herb Wallerstein. Ĉi tiu estis la lasta originala epizodo de "Star Trek" en la NBC. Ĝi ankaŭ estis la seriofinalo.

Origine planita por elsendiĝi je 22:00 vendrede la 28-an de marto 1969, la reto antaŭfinis ĝin je la lasta minuto per speciala raporto pri eksa prezidanto de Usono Dwight D. Eisenhower, kiu mortis pli frue tiun tagon.[1].

La epizodo altiris Nielsen-rangigon de nur 8.8, kontraste al la rivalaj spektakloj Lancer en CBS kaj La The Mod Squad ĉe ABC, kiu gajnis rangigojn de 14.7 kaj 15.2 respektive.[2]

La origina titolo de la epizodo (Turnabout Intruder) rilatas al la filmo Turnabout (1940), en kiu viro kaj sia edzino interŝanĝas siajn korpojn.

Intrigo[redakti | redakti fonton]

En steldato 5928.5, la Federacia kosmoŝipo USS Enterprise (NCC-1701) respondas al kriza alvoko el la planedo Camus II, loko de arkeologia ekspedicio. Inter la pluvivantoj estas d-ro Janice Lester (Sandra Smith), kun kiu kapitano Kirk iam estis intime implikita, kaj la kuracisto de la ekspedicio, doktoro Arthur Coleman (Harry Landers). Coleman asertas, ke Lester suferas troradiadon.

D-ro Coleman, Scienca Oficiro Spock kaj Ĉefkuracisto D-ro. McCoy atentigas al la aliaj pluvivantoj, lasante Lesteron kaj Kirkon sole. Kirk esploras la ĉambron, kaj kiam li ekzamenas fremdan maŝinon, ŝi aktivigas ĝin, paralizante lin. Ŝi tiam eniras Kirkon en la maŝino kaj aktivigas ĝin denove. De ĉiu el iliaj korpoj fantoma bildo aperas kaj tiam malaperas en la korpon de la alia. La persono ŝajnanta esti Kirk tiam deklaras ke Janice Lester prenis la lokon de kapitano Kirk, kaj komencas sufoki la personon ŝajnantan esti Lester. Spock kaj McCoy revenas antaŭ ol "Kirk" povas fini la taskon, kaj li ordonas al ĉiuj reeniri al la kosmoŝipo. Fojo tie, li donas plenan aŭtoritaton al doktoro Coleman por pritrakti la supozeblan Janice Lester, malgraŭ la protestoj de McCoy. Sole, Coleman kaj "Kirk" diskutas la situacion. Estas malkaŝite, ke la du konspiris por mortigi la personaron de la ekspedicio. Lester nun atingis sian tutavivan celon regadi stelŝipon.

Spock suspektas kiam la supozema Kirk ordigas ŝanĝon de kurso al la Kolonio Benecia por forlasi "Lesteron" por kuracado, malgraŭ la fakto, ke la medicinaj instalaĵoj de Benecia estas relative simplaj, kaj ke ĝi malhelpus sian aktualan mision. McCoy alvokas sian aŭtoritaton ordoni medicinan ekzamenon de la kapitano, inkluzive personecan teston. "Lester" reakiras konscion kaj serĉas helpon de Spock kaj McCoy. "Kirk" frapas ŝin en senkonsciecon, kaj ordonas ke oni metu ŝin izolite. Spock intervjuas "Lesteron" kaj iom skeptikas pri sia historio. "Lester" sugestas, ke li uzas siajn telepatikajn kapablojn por scii la veron, kaj li estas konvinkita.

Spock provas liberigi "Lester" sed estas haltigita de sekureca teamo gvidita de la trompisto Kirk, kiu akuzas Spockon pri ribelo kaj ordonas militkorton. Dum proceso, Spock argumentas, ke la kapitano Kirk vere estas en la korpo de d-ro Lester. "Kirk" sugestas, ke la vera celo de Spock estas preni redadon mem kaj proponas faligi akuzojn, se Spock forlasos ĝin. Spock rifuzas, kaj "Kirk" iras al histeria kolero.

Ŝokita de la konduto de Kirk, McCoy kaj Ĉefinĝeniero Scott konsiliĝas sekrete en la koridoro. Scotty kredas ke Spock estas absolvota. "Kirk", kontrolinte ilian konversacion, deklaras McCoy'on, Scotty'on, Spockon kaj "Lesteron" kulpaj pri ribelo kaj kondamnitaj al morto. En la kontrolejo pilotoj Chekov kaj Sulu, atestantaj la kazon, determinas kontraŭstari la "kapitanon" kaj rifuzas obei liajn ordonojn. Laŭte akuzante ilin pri ribelo, "Kirk" falas en sian seĝon, kaj bildo de Lester eliras el lia korpo, nur por reveni. "Kirk" kuras al Coleman, kiu diras al li ke la translokiĝo estas inversiganta sin mem, kaj ke James Kirk devas morti por malhelpi ĝin. La du iras al malliberejo, intencante injekti "Lesteron" kun venena substanco. "Lester" rezistas, kaj la renverso nun kompletigas sin. La histeria Lester petegas Coleman mortigi Kirkon. Coleman tiam petegas Kirk por permesi al li prizorgi ŝin. La Enterprise daŭrigas sian mision.

Kritiko[redakti | redakti fonton]

Cassandra Amesley kredas tiun epizodo la plej malbona de la serio. [3] Brenton J. Malin opinias la epizodon kiel reakcia respondo al la radikala feminismo de la malfruaj 1960-aj jaroj. Lester estas "karikaturo kaj kondamno" de la feminismo de la malfruaj 60-aj jaroj, elvokanta timon pri "potenc-malsataj virinoj": virinoj volas mortigi homojn kaj preni iliajn laborojn, sed fine ili ne povas pritrakti ilin.

David Greven havas pli pozitivan opinion pri la epizodo, parte pro la "ĉarmo" de la efikeco de Shatner portretante sin kiel virinon en vira korpo, sed nomante ĝin "movada" pro la seksisma premiso ke "ina deziro je potenco estis klara signo de frenezo ". Akceptante, ke "la seksismo de la epizodo estas nediskutebla", li argumentas, ke la esplorado de la ideo, ke homo povas loĝi virinan korpon, kaj "inverse" donas al la epizodo "radikalan" dimension: la interŝanĝebleco de sekso kaj seksa identeco. [4]

Referencoj[redakti | redakti fonton]

  1. Greenberger, Robert. (November 8, 2012) Star Trek: The Complete Unauthorized History. Voyageur Press. ISBN 978-0760343593.
  2. Herbert Solow, Robert Justman. (1997) Inside Star Trek The Real Story. June: Simon & Schuster, p. 414–415. ISBN 0-671-00974-5.
  3. (October 1989) “How to Watch Star Trek”, Cultural Studies 3 (3), p. 63; 77. doi:10.1080/09502388900490221. 
  4. David Greven, Gender and Sexuality in Star Trek: Allegories of Desire in the Television Series and Films, McFarland, 2009, pp.30-33.