Ventumila kukolo
 | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||
| Biologia klasado | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| Cacomantis flabelliformis (Latham, 1801) | ||||||||||||||
| Konserva statuso | ||||||||||||||
 | ||||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj
| ||||||||||||||
La Ventumila kukolo (Cacomantis flabelliformis) estas aŭstralazia specio de la kukoledoj, familio de la ordo de birdoj, nome Cuculiformes, kiuj inkludas ankaŭ la vojkurulojn, la aniojn, la centropojn kaj la hoacinon. Ĝi apartenas al genro Cacomantis. Ĝi estas indiĝena de tropikaj Aŭstralio, Indonezio kaj Papuo-Nov-Gvineo kaj de insularoj de Oceanio, kiel Fiĝio, Nov-Kaledonio, Novzelando, Salomonoj kaj Vanuatuo.
Aspekto[redakti | redakti fonton]
Tiu specio estas malhelgriza dorse kaj helgriza en kapo. La okulo estas nigra kaj la okulringo hela. La brusto estas hela kun helbruna nuanco. La beko estas akrapinta kaj iomete subenkurbita. La subvosto montras blankajn punktojn.
Habitato[redakti | redakti fonton]
Ties natura medio estas mezvarmaj arbaroj, subtropikaj aŭ tropikaj manglejoj, subtropikaj aŭ tropikaj humidaj montaroj, herbejoj, fruktoĝardenoj kaj ĝardenoj.
La teritorio en Aŭstralio estas el Kabo Jorko en Kvinslando laŭ la marbordo suden ĝis Golfeto Ŝarko en Okcidenta Aŭstralio. Laŭ la okcidenta marbordo, la teritorio ampleksiĝas ne pli ol 1000 km interne. En Suda Aŭstralio la teritorio estas laŭ la marbordo escepte en la sudorienta angulo ĉe Monto Gambier kaj la Duoninsulo Eyre. La specio loĝas ankaŭ en Tasmanio.
Reproduktado kaj kutimaro[redakti | redakti fonton]
En Aŭstralio la specio reproduktiĝas el julio ĝis januaro. La ino demetas po nur unu blankecan ovon kun ruĝaj aŭ brunaj punktoj en la nesto de aliaj birdoj kiel maluredoj aŭ dornobirdoj. La preferitaj nestoj estas plej ofte kupolformaj. La voĉo estas ia decenda trilado kun ĉirrrip kvazaŭ de arakido.
Dieto[redakti | redakti fonton]
Tiu specio en Aŭstralio manĝas varion de insektoj kaj ties larvoj, fruktojn kaj vegetalojn, etajn reptiliojn, mamulojn kaj birdojn, ĉefe birdidojn.
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- BirdLife International 2004. Cacomantis flabelliformis[rompita ligilo]. 2006 Ruĝa Listo de Minacataj Specioj. 24a Julio 2007.
- Field guide to the birds of Australia Graham Pizzey kaj Frank Knight, Angus & Robertson 1997, 3a eldono 2000. ISBN 0-207-19714-8
Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]
- ABID Bildoj Arkivigite je 2006-10-13 per la retarkivo Wayback Machine
- Ĉe HBW Interreta Birdokolekto