Verda Evangelio

Verda Evangelio (ukraine Зелена Євангелія, Zelena Jevanhelija) estas la kvara poemaro de la ukraina poeto Bohdan-Ihor Antoniĉ, kiu estis publikigita post la morto de la aŭtoro en 1938.

Pri la kolekto[redakti | redakti fonton]

En "La Verda Evangelio" Antoniĉ uzas la saman komponan skemon kiel en la antaŭa kolekto "La Libro de la Leono" (ukraine Книга Лева): tri ĉapitroj en kiuj evoluas la poezia ideo ("triado"), apartigitaj per du lirikaj intermezoj.

B.-I. Antoniĉ prezentas naturon kaj homon en unueco, interdependeco. La kolekto enhavas multajn liniojn en kiuj la poeto komparas sin kun la bestoj kaj plantoj de sia naskiĝlando. En la pasinteco kaj en la nuntempo, la aŭtoro vidas sin kaj la tutan homan rason kiel malgrandan atomon de la tero kaj naturo. En ĉi tiu libro, la cikla naturo kaj ĝia neracieco fariĝas speco de religia procezo por Antoniĉ. Liaj opinioj pri eterneco povas esti komparitaj kun la budhana interpreto de eterneco: post ses reenkarniĝoj en plantaj kaj bestaj formoj, la homa animo iĝas stelo en iu "ĉiela" konstelacio ("Hejmo preter la stelo"). Kiam en "Tri Ringoj" (ukraine Три перстені) aperas la etoso de fabelo, en "La Libro de la Leono" estas mito, tiam en la "Verda Evangelio" estas evidente sofistiko kaj arte reenkarniĝinta mistikismo.

„ La poeto sentas ke, kvankam liaj radikoj estas dronitaj en la malaltaj densejoj de la naturo, la naturo helpas al li levi sian frunton al la steloj... ... Bohdan-Ihor Antoniĉ de ĉarma kaj talenta poeto de la Lemka-pejzaĝo fariĝis genia poeto-pensulo, poeto-mistika. ”

— Bohdan Rubĉak