Wallace Jones

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Wallace Jones
Persona informo
Naskiĝo 16-an de novembro 1906 (1906-11-16)
en Baltimore
Morto 23-an de marto 1983 (1983-03-23) (76-jaraĝa)
en Novjorko
Ŝtataneco Usono
Okupo
Okupo trumpetisto
vdr

Wallace Jones (naskiĝis la 16-an de novembro 1906 je Baltimore en Marilando; mortis la 23-an de marto 1983) estis usona trumpetisto de ĵazo. Li ludis dumtempe en la Orkestro Duke Ellington

Kariero[redakti | redakti fonton]

Jones muzikis ekde 1930 en bandoj de sia naskiĝurbo, ekzemple en Harmony Birds de Ike Dixon aŭ Kit Kat Orchestra de Percy Glascoe. Meze de la 1930-aj jaroj li transloĝiĝis al Novjorko, kie li komence muzikis en la bando de sia kuzo Chick Webb kaj poste ekde 1936 en tiu de Willie Bryant. Ekde 1938[1] li estis membro de la Orkestro Duke Ellington, kie li anstataŭis trumpetiston Arthur Whetsol. Ĝis 1944 li restis ĉe Ellington kaj ankaŭ kunmuzikis dum la fama koncerto je Fargo en 1940; sed Jones ekhavis laŭ opinio de Collier „kun Cootie Williams kaj Rex Stewart kiel establiĝintaj stelulaj trumpetistoj (...) malmultan spacon por soladoj“.[2] Soliste li estas aŭdebla ĉe Ellington en „Prelude to a Kiss“ (1938), „Something to Live for“ kaj en „Serenade to Sveden“ (1939).[3] En la dua duono de la 1940-aj jaroj li muzikis ĉe Benny Carter, Snub Mosley kaj en la sesopo de John Kirby (1947), antaŭ ol li retiriĝis el la ĵazmondeto kaj laboris kiel entombigisto.

Konsultlibraj notoj[redakti | redakti fonton]

Referencoj[redakti | redakti fonton]

  1. Laŭ eldiro de Collier ekde 1936.
  2. Collier, p. 250.
  3. Jörgensen/Wiedeman, p. 209.