Zoltán Franyó

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Zoltán Franyó
Persona informo
Naskiĝo 30-an de julio 1887 (1887-07-30)
en Banatska Dubica, Hungara reĝlando,  Aŭstrio-Hungario
Morto 29-an de decembro 1978 (1978-12-29) (91-jaraĝa)
en Timișoara, distrikto Timiș,  Socialisma Respubliko Rumanio
Lingvoj rumanahungaragermanaarabagrekapersaĉina vd
Ŝtataneco HungarioRumanio vd
Alma mater Ludovica Military Academy vd
Profesio
Okupo verkistotradukisto vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

FRANYÓ Zoltán (franjo:) estis rumanuja hungara verkisto, tradukisto, redaktoro en Kismargita la 30-an de julio 1887 kaj mortinta en Timişoara la 29-an de decembro 1978.

Biografio[redakti | redakti fonton]

Zoltán Franyó lernis en Arad kaj Temesvár, en la soldalernejo de Sopron, poste en Budapeŝto en Akademio Ludovika. En 1910 forlasis la armeon kaj fariĝis redaktoro de gazeto Függetlenség en Arad. Je la fino de la unua mondmilito li plenumis servon en la viena militarkivejo. En 1919 li estis redaktoro de Vörös Lobogó kaj kiel kunlaboranto de György Lukács estis oficisto en publikinstrua popolkomisarejo. En Vieno li studis en la universitato orientajn lingvojn. En 1921 li aperigis siajn Ady-tradukaĵojn en memstara volumo (Auf neuen Gewässern, Wien). En 1923 li revenis Aradon kaj redaktis la revuojn Genius kaj Új Genius, poste la 5 órai Újság. Post la dua mondmilito li precipe tradukis. En 1969 li ricevis Herder-premion.

Ĉefaj verkoj[redakti | redakti fonton]

  • Régi arab költők (Arad, 1924);
  • Görög líra (Temesvár, 1946);
  • Puskin Válogatott versei (Bukarest, 1949);
  • Goethe: Faust I. és Ősfaust (Marosvásárhely, 1958);
  • Kínai verseskönyv (Bukarest, 1959);
  • Évezredek húrjain (Marosvásárhely, 1958-1960);
  • Afrikai riadó (versek, Bukarest, 1962);
  • Barangolás (Kortárs román költők versei, Bukarest, 1965);
  • Lírai világtájak (Bp., 1967);
  • Ősi örökség (Ókori és keleti költők, Bukarest, 1973);
  • Válogatott műfordítások (Bp., 1974);
  • Bécsi látomás (Osztrák költők, Bukarest, 1976);
  • Atlanti szél (Nyugat-európai költők, Bukarest, 1978);
  • Ein Herbstsymphonie rumänischer Lyrik (Arad, 1926),
  • Chinesische Gedichte (Frankfurt a. M., 1940);
  • Frühgriechische Lyrik (Berlin, 1942);
  • Ady: Blut und Gold (Bukarest, 1961);
  • Rumänische Lyrik (Wien, 1969);
  • A pokol tornácán (cikkek, króniák, 1912-1968, Bukarest, 1969).

Bibliografio[redakti | redakti fonton]

  • Endre Károly: A hetvenéves F. Z. (Igaz Szó, 1957. 6. sz.);
  • Balogh Edgár: Műfordító és publicista (Korunk, 1969. 7. sz.);
  • Márki Zoltán: Utazás F. Z. körül (A Hét 1974. 12. sz.);
  • F. Z. halálára: Pomogáts Béla (Élet és Irod., 1979. 1. sz.);
  • IIlés László (Nagyvilág, 1979. 4. sz.);
  • Bodor Pál (A Hét, 1979. 1. sz.);
  • Anghel Dumbraveanu: (A Hét, 1979. 1. sz.);
  • Márki Zoltán (Utunk, 1979. 2. sz.);
  • Tóth István (Igaz Szó, 1979. 2. sz.);
  • Bodor Pál: Vajon ki volt F. Z.? (Kritika, 1987. 7. sz.).

Fontoj[redakti | redakti fonton]